struggles in love (VOLTOOID)

72

Ze was ongelofelijk blij en het gevoel die ze had, kan ze niet beschrijven. Redouan weer in haar leven hebben, is een wens die is uitgekomen, maar ze had toch medelijden met Chafik. Die is nu diep ongelukkig. Ze wilde dat iedereen gewoon heel gelukkig is, maar je kan niet altijd krijgen wat je wilt.
Nadat ze haar auto instapte, reed ze rechtstreeks naar Redouan. Hij moet we op kantoor zijn op dit tijdstip. Hoewel ze er zo een zin in heeft om hem weer terug te zien na al die lange, saaie dagen zonder hem, is ze toch zenuwachtig en ze moet straks een hele verhaal gaan vertellen. Ondanks dat, kan ze toch niet wachten om in zijn mooie ogen te kijken en zeggen dat ze van hem houdt, dat ze de rest van haar leven bij hem blijft.
Als ze de lift uitstapt, gaat ze langs haar haar om het goed te zetten en zucht diep. Met grote stappen loopt ze naar zijn kantoor. Zonder te kloppen, valt de deur open. Inderdaad, daar zat hij op zijn bureaustoel. Maar haar ogen vallen wijd open als ze ziet dat hij niet alleen is. Een mooie, slanke, lange dame stond naast hem. Goudbruin bos krullen die het plaatje afmaken. De schoonheid straalt ze uit. Redouan kon niet geloven dat het Jihane was. Hij keek haar verbaasd aan. "Jihane?" Zijn stem was schor. Jihane keek hem aan en toen naar dat meisje. "Wie... ik eh..." ze kwam niet uit haar woorden. Snel stond Redouan op en liep naar haar toe. Dat meisje keek Jihane glimlachend aan. Een lieve, vriendelijke glimlach. "Wie is dat?" Vraagt Jihane als Redouan voor haar staat en op zijn hoofd krabt. "Eh dat is..." Hij maakte zijn woorden niet af, want dat meisje liep op hun af en reikte haar hand uit naar Jihane. Jihane keek er aarzelend naar, maar ze gaf haar toch een hand en keek haar afwachtend aan. "Ouafa, achternicht van Redouan en binnenkort Insha'Allah... zijn vrouw." Jihane slikte. Gebeurt dit nou werkelijk? Met een trillende onderlip keek ze naar Redouan die verdrietig wegkeek. "Eh... sorry, maar is er iets?" Ouafa keek hun beide vragend aan. Jihane kon en wilde dit niet geloven. Redouan kan onmogelijk verloofd zijn. Hij kan onmogelijk zo snel over haar heen zijn. Het kan gewoon niet. "Jullie gaan trouwen?" Herhaalt Jihane zachtjes en kijkt Ouafa aan als ze haar hand terugtrekt. "Eh.. ja... we zijn verloofd, maar ik snap het niet... wie ben jij eigenlijk?" Jihane kijkt haar aan en dan weer naar Redouan. "Ik ..." onzeker hield ze haar tranen in en zuchtte diep. Ze zette een neppe glimlach op en keek Ouafa aan. "Ik ben niemand... laten we het zo laten." Redouan staat nog steeds achter Ouafa er verdrietig bij. Hij kon geen woord uitspreken. Het zou het toch alleen maar erger maken. "Ik ben niemand." Herhaalt ze en loopt weg. Als ze de deur dicht is, laat ze de tranen vrij. Hij is gewoon verloofd. Hij gaat gewoon trouwen! Hoe kan hij dit doen? Hoe kan hij haar zo snel vergeten zijn?