struggles in love (VOLTOOID)

69

Ik bel jullie zodra we aankomen." Haar moeder legde haar handen op bovenarmen en keek haar met betraande ogen aan. "Nora is er nog. Hee, lieverd." Jihane veegde snel haar tranen weg. Zes lange weken zonder haar lieve ouders, is haar teveel. "Oke, mama... we bellen." Ze omhelsde haar moeder stevig en toen haar vader. Zelfs haar vader heeft tranen laten vallen. Nora, Mounia en Karima waren er ook. Ze stonden allemaal op de stoep voor hun huis. "Let goed op elkaar he." Zegt haar moeder tegen Nora en Jihane. Nadat ze wegreden, sloeg Nora een arm om Jihane heen. "Hee, we redden ons wel." Ze gaf haar een kus op haar wang. "Ja... we redden ons wel." "Dames! Joehoe, het is niet het einde van de wereld!" Riep Mounia en zwaaide met haar handen voor de ogen van Nora en Jihane. "Mam en pa komen over zes weken Insha'Allah terug en dan ben je ze zo weer zat." Jihane zette een glimlach op. "Jij hebt makkelijk praten aangezien je hun over een weekje weer ziet." "Ja, en? Het was je eigen keus om niet mee te gaan." Nu was Jihane stil. "Oke, we staan wat te lang hier. Laten we binnen even een kop koffie gaan drinken, want daar verlang ik al de hele dag naar." Zegt Karima en loopt hun voor. Jihane, Mounia en Nora volgen haar naar binnen.
Eenmaal in de keuken aan tafel met een kop koffie, keek Nora naar Jihane. "Waarom gaan jij en ik niet een weekje weg. Lekker samen op vakantie. Genieten, rust, zon, strand. Oh... ik zie het al voor me." En ze keek dromerig voor zich. "Mij niet gezien. Ik heb echt geen tijd." Zegt Jihane. "Hoe bedoel je? Een week, Jihane. Please? Ik verlang er zo naar. Toe?" "Nora, ik wil niks liever, maar het kan niet. Ik moet nog werken en de bruiloft staat nog voor de deur. Ik moet nog zoveel regelen." "Je hebt over een week vier weken lang vakantie van je werk en de bruiloft is nog lang niet, dus een week weggaan, zal niks veranderen. Je hebt het zo druk en dan kan je alles op een rijtje zetten en gewoon even ver weg van alle drukte. Klinkt dat niet perfect." Jihane lachte en schudde zachtjes haar hoofd. "Het klinkt meer dan perfect, maar zoals ik al zei: ik kan echt niet mee." "Je wilt het gewoon niet, dat is het." "Nora, ik moet een bruiloft voorbereiden, weet je nog?" "Laat Chafik ook wat regelen. Het is ook zijn bruiloft." "Hij weet niks van die dingen. Dus ik kan niks aan hem overlaten." Mounia nam een slok van haar koffie en keek op naar Jihane. "Ik denk dat je best wel eens een weekje weg moet. De laatste tijd lijk je niet echt bepaald happy." Nora keek van Mounia naar Jihane. "Dat vind ik dus ook." Zegt ze dan. "Nou... ik eigenlijk ook. Sinds de verloving met Chafik, ben je niet echt zo vrolijk en straal je niet het geluk dat je voorheen ook straalde." Zegt Karima. Wat krijgen we nou? Ze krijgen toch niet argwaan he? "Waar hebben jullie het over?" was het enige dat ze kon zeggen. "Nou... misschien kon je beter met Redouan verder gaan. Misschien... was hij toch de ware voor je en vergis je je in Chafik." Zegt Nora zachtjes, bang voor de reactie van Jihane. "Waar slaat dat op?!" Riep ze hard. "Ik hou van Chafik en ik heb voor hem gekozen en jullie proberen ons uit elkaar te halen?" "Nee, schatje! Nee, dat zouden we nooit doen, dat weet je? Het enige dat we willen, is dat je gelukkig bent." Zegt Mounia. "Nee, jullie zijn gewoon jaloers dat ik met een lekker ding trouw en dat hij van me houdt." Karima lachte. "Onze mannen zijn ook lekker dingen en ze houden ook van ons... maar misschien heb je gelijk en is die van jou wat knapper, maar dat is zeker niet de reden dat we vinden dat je er niet echt gelukkig uitziet. We zijn gewoon bezorgd en bang dat je de verkeerde keuze hebt gemaakt." "Ik heb geen verkeerde keuze gemaakt, Karima! Hoe kan je dat zeggen. Chafik en ik zijn voor elkaar gemaakt, wat jullie er ook maar van vinden. En we gaan trouwen, dus kom alstublieft niet met die onzin dat ik een verkeerde keuze heb gemaakt." Nora knikte. "Als jij het zegt." Shit, ze hadden mij bijna door en nu hopen dat ze me geloven. "Lieve zussen... ik weet dat jullie van me houden en me gelukkig willen zien, maar ik ben gelukkig. Niemand heeft ooit gezegd dat een bruiloft makkelijk zou worden. Ik heb het druk gehad en heb me wel eens gestresst, maar dat hoort er allemaal bij. Chafik wil een groot bruiloft hebben en ik ook, dus natuurlijk is het dan niet altijd zo makkelijk." "Je hebt vast wel gelijk, maar ik wil gewoon op vakantie... met jou. Dit is echt de laatste keer dat ik op vakantie kan met mijn zus. Om het je makkelijker te maken, mag je kiezen waar we gaan en als dat nog niet genoeg is, trakteer ik. Ik betaal alles. Zie het als... als een huwelijkscadeau. Dus... je kan op vakantie naar je droomland en nog gratis ook. Het enige dat van je wordt verwacht is ja zeggen en genieten. Vertel me alstublieft wie dit aanbod zou weigeren? Geen mens!!" Jihane lachte en hoe graag ze ook mee wilde, het kon echt niet. "Het lijkt me heerlijk, maar het spijt me echt... ik kan beter hier blijven." Nora zuchtte diep. "Jij bent echt raar!" "Ja, kan wel. Ik ga toch bijna op huwelijksreis. Dat is wel genoeg." "Huwelijksreis? Dat is pas over een paar maanden." "Ja... ga dan naar Marokko. Mam zou het geweldig vinden." "Nee, dat zou ze niet. Ze wil dat ik thuis blijf om op mijn kleine zusje te passen." "Haha, dat is ook goed. Hee, kop op... we gaan echt wel leuke dingen doen. Een weekendje weg, kan nog wel." "Een weekendje?" en ze trok een vies gezicht. "Ja, en als dat niet genoeg is, kan je met een vriendin alsnog op vakantie. Met Siham bijvoorbeeld." "Siham? Alstublieft zeg! Die let alleen op de jongens en heeft nergens meer aandacht voor." "Wat dat betreft passen jullie perfect bij elkaar." Zegt Mounia lachend. "Hahaha grappig!"