struggles in love (VOLTOOID)

13

[Lachend knikte hij. 'Kom binnen. Naoual is onder de douche." Jihane twijfelde, maar toch liep ze naar binnen. Dat betekent dat ze alleen zijn. Nu kan ze haar kans grijpen, maar wil ze dat wel?] Jihane liep achter hem aan naar de woonkamer. Er was niemand te bekennen. "Waar is iedereen?" Vroeg ze zachtjes. "Moeder en vader zijn bij een familielid die een etentje geeft of wat dan ook en Adil is even boodschapjes doen. Naoual wilde pas koken als hij even iets voor der ging halen." Jihane keek hem aan. "Tja, dat chanteren kan best irritant zijn he." Ze doelde op hem natuurlijk, dat ie Naoual ook heeft gechanteerd. "Ja, dat is waar." Jihane keek om zich heen. "De eerste keer dat ik je zonder Adil zie." Hij lachte "Ewa ja, voor alles is een eerste keer." Ze keek hem stil aan. "Wil je wat drinken? Koffie? Thee? Iets fris?" Zei hij om de stilte te verbreken. "Water is goed." Hij knikte. "Dan haal ik water voor je." En hij liep de kamer uit. Ze uitte een diepe zucht. Ze is dus alleen met hem. Nu kan ze haar kans grijpen en ervoor zorgen dat ie haar leuk vind. Hoe pakt ze zoiets aan? Chafik kwam terug met een glas water en een kop koffie. "Water voor jou." Zei hij en gaf haar de glas. "Bedankt." "Alstublieft. En koffie voor me. Heb ik wel nodig na al die werk dat me stress bezorgd." Zei hij lachend. "Rook je niet?" Vroeg ze nadat ze een slok van haar water nam. "Nee, dat nooit. Ik heb dat wel eens een korte periode gedaan, maar het is toch niks voor me. Zonder ben ik beter af." "Natuurlijk." "Ja. Ga zitten. Het kan wel even duren voordat Naoual klaar is." Ze ging op de bank zitten met de glas water in haar hand. Hij kwam tegenover haar zitten. "Wilde nog even zeggen dat als er iets is, wat dan ook, dat je het op mij mag afreageren. Ik zie nu ook aan je dat je verdrietig bent. Ik weet niet hoe dat komt, dat hoef ik ook niet te weten, maar je mag tegen mij schreeuwen en me uitschelden als dat helpt." Wat lief! Ze had echt niet verwacht dat Chafik zoiets zou zeggen. Hoe Redouan over hem praat en Naoual die zegt dat hij in zijn eigen wereldje leeft. Hij heeft toch wel iets dat ze bij hem vergeten. Ze knikte. "Bedankt. Er s niks... gewoon een ruzie met mijn zus." "Oke. Komt goed." Er volgde een dodelijke stilte. Ze wist echt niet wat te zeggen. Dit had ze zogenaamd geplant, maar nu kan ze er niks van herinneren. Gelukkig kwam Adil toen thuis. Ze voelde zich opgelucht. "Hey, Jihane. Kom je ook voor me koken. Zo, ik word vanavond verwend." Hij gaf haar een hand "Ja, ik wilde even goed voor je zorgen. Verdien je wel na zulke lange werkdagen." Zei ze lachend. "Je bent een schat!" Riep hij en liep door naar de keuken. "Adil is soms iets 'te'." Legde Chafik uit. "Nee, ik hou er wel van. Lekker vrolijk en lol hebben." Hij knikte. "Met andere woorden: Jij, Chafik, hebt die eigenschap niet?" Ze keek hem aan en voelde hoe haar wangen rood kleuren. "Nee, dat zeg ik toch niet." "Jihane, soms hoef je iets niet te zeggen. Soms is het gewoon overduidelijk, maar ik ben niet boos. Zo ben ik eenmaal. Wanneer ik iemand heb ontmoet die ik mag en waar ik me zelf kan zijn, dan zal ik die eigenschap pas naar voren brengen." Ze keek hem onderzoekend aan. "Met andere woorden, in mijn buurt kan je niet jezelf zijn?" "Nee, dat zeg ik niet." "Chafik, soms hoef je iets niet te zeggen. Soms is het gewoon overduidelijk, maar ik ben niet boos... waren dat niet jouw woorden?" Hij lachte hardop. "Klopt, maar..." "Nee, niks gemaar! Je zit gewoon vast. Geef het toe, geef het toe!" Riep ze. "Ik geef het toe!" Ze stond op en liep naar hem waarna ze hem een klap op zijn schouder gaf. "Ik heb altijd gelijk!" Hij stond op. "Dacht je dat?" Ze stonden gevaarlijk dicht tegen elkaar en dat was wat Jihane wilde. Ze moest hem gek maken. Helemaal gek op haar. "Dat weet ik zeker." Zei ze zachtjes. "O ja?" Zei hij en zijn ogen gingen langzaam naar haar lippen en weer naar haar ogen. Net op dat moment kwamen Adil en Naoual binnen. Jihane ging geschrokken naar achteren. "Uhm.. storen we?" Vroeg Adil glimlachend. "Nee.. nee! Ik wilde net naar de keuken... even wat voorbereiden." Naoual knikte geheimzinnig "Ja, tuurlijk. Nou gaan we?" Jihane knikte en liep achter haar aan de kamer uit. Oeff, konden ze niet wat langer wegblijven. Het ging net zo goed! Adil keek Chafik serieus aan. "Je laat dat meisje met rust he?" "Hoe bedoel je?" Chafik deed net alsof hij niet weet waar hij het over heeft en ruimde zijn werk op. "IK bedoel dat je Jihane niet gaat behandelen zoals je dat bij andere meisjes doet. Jihane is niet zoals die sletten. Ze is een echte dame die met respect moet worden behandeld." "Jongen, chill! Jij gaat me niet vertellen hoe ik met iemand moet omgaan." "Ik heb je gewaarscheeuwd!" zei hij dreigend. Chafik pakte zijn spullen en liep de kamer uit. "Wat was dat?! En nu niet ontkennen en met smoezen komen!" Zei Naoual fluisterend toen ze in de keuken aankwamen. "Naoual, doe rustig. We waren gewoon aan het praten." "Ach, man! Jullie hingen aan elkaar lip en dat noem je praten? Nou, meid... jij wordt mijn schoonzusje." "Dacht je dat?" "Ja, Chafik is een lekker ding en jij ook. Dat gaat wel samen. Jullie zien elkaar zo vaak hier. Er gaat vast wel iets moois..." Jihane liet haar niet uitpraten. "Hij is leuk, ja, maar wie zegt dat hij dat ook van mij vind?" "Lieverd, Chafik valt zeker op jou. Jij bent helemaal zijn type... van wie niet eigenlijk!" Jihane gaf haar een kus op de wang. "Bedankt, jij lekkertje!" En ze begonnen met het eten!