struggles in love (VOLTOOID)

8

De dagen daarna, waren een van de mooiste dagen uit haar leven en ook uit de zijne. Ze hadden een relatie. Ze konden hun gevoelens niet meer verbergen. Het was gewoon duidelijk dat deze twee mensen zielsveel van elkaar houden. Na hun eerste afspraakje, wisten ze het zeker: Ze houden van elkaar. Redouan heeft haar elke keer gebeld en op hun tweede afspraakje was het duidelijk geworden dat deze twee mensen een relatie hebben. Ze voelt zich zo gelukkig, zo belangrijker. Nooit heeft zoveel om iemand gegeven als om Redouan. "Hij maakt me aan het lachen, hij laat mijn verdriet verdwijnen, mijn vermoeiendheid na het werk, daar merk ik niks van als ik bij hem ben en hij is gewoon zo lief en zorgzaam. Ik had nooit gedacht dat een man zo kon zijn. Hij is het, Sanne. Hij is het helemaal." Verteld ze verliefd aan Sanne die aandachtig zat te luisteren. "Ik ben gewoon eindeloos verliefd en weet je... ik wil het blijven en dat zal ook niet veranderen. Mijn gevoelens voor hem zullen nooit verdwijnen." Sanne uitte een diepe zucht. "Waarom kan ik dat niet zeggen? Waarom heb ik niet zo'n grote liefde waar ik zo positief over kan praten?" "Kom op, je tijd komt nog wel. Ik heb ook nooit gedacht dat ik zo'n lekker ding tegen zou komen. Het is gewoon het lot dat ons naar elkaar heeft gebracht. Moet je eens nagaan hoe ik hem ontmoet heb. Hij botste tegen me aan en ik heb mezelf bijna verbrand met de koffie." "Haha, ja sommige mensen ontmoeten elkaar op de raarste momenten." Jihane plofte neer op haar bed en Sanne volgde haar. "Raar he.. die vlinders in je buik die elke moment beginnen te dansen als je over hem praat of aan hem denkt?" Zei Sanne zachtjes. Jihane draaide haar gezicht naar haar toe en zei "Geen vlinders, Sanne." Sanne keek haar niet begrijpend aan. "Het zijn olifanten!" Riep ze. "Ik dacht al 'waar heeft zij het over?' maar je hebt gelijk... olifanten of paarden." Jihane keek weer naar het plafond. "Het is een goed gevoel of het vlinders, olifanten of paarden zijn." "Nog steeds niks?" Vroeg ze aan Redouan. "Nee, maar ik ben er mee bezig." Antwoordde hij. Hij streelde door haar haren en zuchtte diep. "Het komt goed, schatje." Redouan was met een plan bezig om te kunnen bewijzen dat hij onschuldig is, alleen ging het moeilijk. "Chafik, de broer van Naoual, schijnt het moeilijk te maken. Hij heeft vaker alles voor elkaar gekregen. Bij hem ging het maar om een ding: hij krijgt het gene dat ie wil, wat hij er ook voor moet doen." Vertelde Redouan. "Maar is er nooit een moment dat iets mislukt bij hem?" "Zelden. Maar als hij iets echt wilt, dan kan niemand dat van hem afnemen. Hij is niet zwak. Hij is slim, Jihane. Hij zet altijd alles recht en nooit kwam hij met de politie in aanraking. Hij speelt het altijd goed." "Ik haat hem, terwijl ik hem niet eens ken." Zei ze en ging recht op zitten. "Redouan, beloof me dat alles goed komt?" Hij hield haar gezicht tussen zijn handen en keek haar liefdevol aan. "Ik beloof het. Niemand en niks komt tussen ons. Samen zijn wij sterker dan wie dat ook. Goed onthouden, oke?" Ze knikte en zijn woorden hebben haar gerustgesteld. Hij plaatste zijn lippen op die van haar en kuste haar vol liefde. Ze maakt hem gelukkig en hij zal haar gelukkig maken, wat hij er ook voor moet doen. Daar was hij zeker van. "Oke, ik ga nu. Het is al laat en mijn moeder krijgt straks argwaan." Lachend knikte hij. "Oke, schatje. Ik bel je straks, oke?" Ze knikte en stond op. Thuis aangekomen, ging ze gelijk naar bed. Ze had vandaag lang gewerkt. Het was drukker dan normaal. Iedereen had wel wat te klagen, dacht ze geïrriteerd. Gelukkig heeft ze morgen vrij. Kan ze lekker de hele dag bij haar mannetje zijn. Hij moest wel werken, maar ze is altijd welkom op kantoor. Hij is de baas, dus niemand kan haar iets verbieden. De dag daarna, vertrok ze gelijk na het ontbijt. Ze had vandaag weer lang voor de spiegel gestaan. Sinds ze Redouan kent, doet ze er te lang over. Alles moet goed zitten! Ze klopte aan bij zijn kantoor. "Ja?" Riep hij en ze deed de deur open. Hij was aan het bellen. Gelijk keek hij vrolijk bij haar komst. Ze ging op zijn schout zitten en gaf hem en kus op zijn wang. "Zoek verder." Zei hij tegen de gene met wie hij belde en hing op. "Zo, mijn schatje. Kom hier." Hij sloeg zijn armen om haar heen en gaf haar een kus op der voorhoofd. "Wie was dat? Geen vrouwtje he?" Vroeg ze plagend. "Nee, ik zou niet durven. Het was een vriend die ook bevriend is met Chafik. Hij weet van mijn onschuld en probeert mij te helpen." "Oh en?" "Hij kan niks vinden." Ze keek hem teleurgesteld aan. "Ik wou dat ik kon helpen." "Niemand kan helpen, behalve Naoual dan. Ze kan de aanklacht terugtrekken, maar dat laat haar broer niet gebeuren." Jihane knikte en stond op. "Je hebt behoefte aan koffie en ik ook. Ik ga halen." Ze wilde even weg. Wat zou ze moeten als hij de bak indraait? Het zou nog meer pijn doen, omdat hij dan onschuldig is. Ze zou het nooit kunnen accepteren. "Lieverd?" Riep Redouan haar terug. Ze lette er niet op en liep zijn kantoor uit. Met moiet hield ze haar tranen in. Net ze koffie wilde inschenken, kwam ze op een idee. "Dat is het..." fluisterde ze zachtjes. Ze liet de koffie staan en rende naar zijn kantoor. "Lieverd, ik heb de juiste oplossing!" Riep ze nadat ze de deur met een ruk opende. Hij keek haar niet begrijpend aan. "Ik heb een idee en als we dat doen... wordt bekend dat je onschuldig bent."