struggles in love (VOLTOOID)

79

Ik kan het niet. Ik kan het echt niet." "Lieverd, je zult wel moeten." "Je had haar moeten zien, San. Ze zag er zo gelukkig uit, dat kan ik toch niet van haar afnemen?" "En jouw geluk dan?" "Ik eh... ik ben te laat." "Nee, je bent niet te laat. Het kan altijd nog, hij houdt ten slotte van jou." "Ik ben wel te laat. Chafik heeft me niet vroeg genoeg los gelaten en ik wil niet de oorzaak zijn van het ongelukkige leventje van Ouafa. Dat wil ik niet en ik kan het ook niet." Jihane greep met haar handen naar haar hoofd. Sanne kwam naast haar zitten op bed en sloeg haar arm om haar heen. "Jihane, je bent een goed mens en je denkt aan de ander, maar je moet ook aan jezelf denken. En aan Redouan. Je denkt aan Ouafa, maar je vergeet Redouan." Jihane keek kwaad om. "Hij verdient het niet, daarom! Hij had zich niet moeten verloven, niet zo snel. Het is zijn eigen schuld." "Maar dat deed hij voor jou, om jou te vergeten, om de pijn te verminderen, ik vind het logisch, want hij houdt van je en wilde accepteren dat jij niet zijn vrouw wordt, hoe graag hij het ook wil. Ik vind dat je Redouan een tweede kans moet geven en jezelf ook." "En ik vind dat ik het Ouafa niet moet aandoen. Ze is nergens de dader van, ik wil niet dat ze ongelukkig wordt en dat ze ontdekt dat alles een leugen was, dat ze maar gebruikt werd door Redouan om mij te vergeten. Hoe zou jij je voelen, San? Hoe zou jij je voelen als je erachter komt dat Nick alleen maar een relatie met je heeft om zijn ex te vergeten? Dat je gebruikt wordt? Hoe zou jij je voelen?" Ze zwijg. "Geen antwoord he? Zie je?" Jihane stond op. "Ik kan het niet en het gebeurd niet. Ik ga vanavond met Redouan praten en zeggen dat hij gewoon met Ouafa trouwt." Haar woorden klonken overtuigend. "En jij? Een 'Happily N'Ever After' leventje voor Ouafa en voor jou dan? Wil je alleen in een hoekje eindigen met de gedachte aan je grote liefde die op dat moment hand in hand langs het strand loopt met een ander? Wil je dat, Jihane? He?" Sanne stond ook op en keek Jihane streng aan. "Sanne, hou op! Je maakt het alleen maar erger!" Riep ze. Ze greep weer naar haar hoofd. "Ik wil best wel alleen eindigen, omdat het mijn eigen schuld is, oke?" "Het is niemands schuld, maar het wordt wel jouw schuld wanneer je niks doet. Ik ben niet de enige die het ermee eens is, Jihane. Iedereen vind het en misschien Ouafa ook, alles je gewoon alles uitlegt." "Sanne, nee en nogmaals nee! Ik praat vanavond met Redouan en het zal waarschijnlijk onze laatste gesprek zijn. Hij trouwt met Ouafa en dat zal hij maar moeten accepteren." "Maar..." "Sanne, discussie afgelopen!" Sanne zweeg, omdat ze toch wist dat Jihane vastbesloten is. Ze hoopt dat het verandert als ze Redouan eenmaal onder ogen komt. "Laten we gaan eten." Zegt Jihane en loopt haar kamer uit.

Na het etentje, waar ze niet eens aandacht aan heeft besteed, besloot ze het nu te doen. Het is rond 21.00uur en Redouan zou vast wel thuis zijn. Meestal werkt hij thuis op een zaterdag.
Ze reed er gelijk heen. Nu maar hopen dat Ouafa er niet bij is. Als ze uitstapt, loopt ze met trillende benen heen. Na een keer aangebeld te hebben, ging de deur open.