struggles in love (VOLTOOID)

11

Net Jihane antwoord wilde geven, kwam Chafik binnen. Gelijk hadden ze oogcontact. Is dat Chafik? Redouan heeft haar nooit verteld dat het een ongelooflijk knappe man is. Ze kon niet wegkijken, hoe graag ze het ook wilde en hij evenmin...] "Chafik, jongen. Kom hier." Riep Adil. Jihane herstelde zich en keek meteen weg. Ook Chafik keek Naoual vragend aan. "Ga je me nog voorstellen?" Jihane keek hem glimlachend aan. Wat is hij leuk. Hij heeft veel van Redouan, maar toch zijn ze verschillend. Redouan heeft grijze/groene ogen en Chafik licht bruin. Allebei mooi gebouwde lichamen. Jihane had niet gedacht dat het een knappe man was. Ze dacht meer aan een gewoon jongeman. Gewoon jongeman, dacht ze glimlachend. "Eh dit is Jihane en Jihane dit is mijn broer Chafik." Hij liep op haar af en stak zijn hand uit. Jihane pakte zachtjes zijn hand. "Aangenaam, Chafik." Zei ze glimlachend. Ze moest zich wel aan het plan houden. Ze weet alleen niet of zo'n een knappe man voor haar valt. Hij kan makkelijk elke meisje krijgen die hij maar wil. Een beweging en ze vallen allemaal voor hem. Ze trok haar hand terug. Chafik knikte glimlachend en liep naar zijn broer die ongeduldig op hem zat te wachten. Hij ging aan tafel zitten en hielp zijn broer. "Heb je nog meer broers?" Vraag ze haar onbewust. Ze kijkt Jihane lachend aan. "Je bedoelt: nog meer leuke broers?" Jihane merkte hoe haar wangen rood kleuren. "Nee, ik bedoel gewoon of je nog meer broers hebt." "Ik plaag je gewoon. Nee, dat zijn mijn enige broers. Ik heb wel een zusje van 18, maar die zit nu op school en jij?" "Ik heb drie zussen. Nora, van gisteren en nog twee getrouwde." "Geen broers, dus. Misschien is dat ook beter zo." Zei ze zachtjes en keek naar de grond. "Hoe bedoel je?" Vroeg Jihane aan haar. Ze keek op en schudde haar hoofd. "Laat maar. Eh... zullen we naar mijn kamer gaan?" Jihane knikte en stond op. Ze wierp een blik naar Chafik, die haar toevallig ook zat een te staren. Hij schonk haar een glimlach. Snel volgde ze Naoual naar boven. Haar kamer was prachtig. Ze ging op bed zitten en Naoual kwam naast haar zitten. "Jihane, bedankt dat je niks aan mijn broers hebt verteld. Ik wil dat graag zo houden, kan je dat?" "Ja, natuurlijk. Niemand hoeft het te weten. Het is verleden tijd en je moet het vergeten." Ze knikte. "O ja, waarvoor ik was gekomen, ben ik helemaal vergeten." Zei Jihane opeens. Ze pakte haar mobiel uit haar tasje. "Die lag onder mijn bed." "Was die daar? Ik dacht dat ik hem onderweg kwijt ben geraakt." "Nee, ik denk dat ie eruit viel toen ik je tas op de grond liet vallen." "Ja, dat moet het wel zijn. Bedankt." Ze pakte haar telefoon en legde het op de nachtkastje. "Moet je nog werken vandaag?" "Nee, ik ben vandaag vrij." Antwoordde Jihane. Ze hebben lang gepraat over koetjes en kalfjes. Ze konden het goed met elkaar vinden. Voor Naoual was het echt, maar voor Jihane was het slechts haar missie. Ze vind Naoual een hele leuke, lieve meid. Ze zou een goede vriendin zijn. Jammer dat ze haar gebruikt. Later gingen ze naar beneden. Ze had ook gelijk haar moeder ontmoet. Een hele lieve vrouw. Ze wilde heel graag dat Jihane bleef eten, maar ze weigerde. Adil en Chafik waren nog steeds aan het werk. Af en toe merkt ze dat Chafik haar aanstaart. Mooi, mijn plan gaat de goede kant op, dacht ze trots. "Misschien de volgende keer. Mijn moeder verwacht me." Vertelde ze. "Insha'Allah, kind. Doe je moeder maar de groeten al ken ik der niet." "Zal ik doen. Je mag altijd langskomen met Naoual." Ze was blij. Nu haar moeder ook in het spel is, gaat het haar makkelijker af. "Insha'Allah." Ze keek de broers aan. "Beslamma." Zei ze zachtjes. Adil keek haar vriendelijk aan. "Doeg, tot de volgende keer." Hij kwam echt over als de ideale broer. Heel zorgzaam en lief. Ze mocht hem nu al. Chafik keek haar glimlachend aan. "Dag, Jihane." Ze knikte en liep samen met Naoual naar de deur. Zij en Naoual hebben nu ook al nummers uitgewisseld. Ze zijn vriendinnen aan het worden... "Oke, let goed op jezelf." Zei Jihane. "Jij ook, en we bellen." Onderweg belde ze Redouan op. "Lieverd, ik heb de familie Chabouni ontmoet." Zei ze gelijk toen hij opnam. "En?" "Hele leuke familie. Leuke moeder, de broer die Adil heetm lijkt me super lief." "En Chafik?" Vroeg hij zachtjes. Ze merkte aan zijn stem dat hij bang is voor haar antwoord. "Hij is superknap! Wat een lekker ding." "Dus je hoeft niet meer alsof te doen? Je hoeft niet meer te acteren, want je vindt hem echt leuk?" Ze lachte hardop. "Schatje, ik zal nooit van hem houden, dat weet je. Ik hou meer van zorgzame, lieve mannetjes zoals jij." "En dat meen je?" "Dat meen ik, ja. Maak je geen zorgen. Die monster zal zijn verdiende loon wel krijgen. Het gaat de goede kant op." "Oke, ik geloof je." Ze namen afscheid en hingen op. Jihane keek trots voor zich uit. "Alles komt goed."...