struggles in love (VOLTOOID)

9

Ze liet de koffie staan en rende naar zijn kantoor. "Lieverd, ik heb de juiste oplossing!" Riep ze nadat ze de deur met een ruk opende. Hij keek haar niet begrijpend aan. "Ik heb een idee en als we dat doen... wordt bekend dat je onschuldig bent." ] "Nou, laat eens horen." Zei Redouan lachend. Jihane liep op hem af en ging voor hem staan. "Je moet me eerst beloven dat je er akkoord meegaat." "Eh als het een goed idee is, waarom niet." "Het IS een goed idee. Beloof het." Hij keek haar niet begrijpend aan. "Wat doe je vreemd. Zeg het gewoon en dan zie ik wel of ik er akkoord meega." "Oke." Zei ze met een diepe zucht. Ze liep een rondje in zijn kantoor en kwam weer voor hem staan. "Het is echt de perfecte en enige oplossing. We doen het als volgt: Ik raak bevriend met Naoual en dan maak ik haar duidelijk dat ze verkeerd handelt en dat ze de aanklacht moet intrekken." Lachend heeft hij haar aangekeken. "Schatje, het kan niet. Zij heeft er niks over te zeggen. Chafik is de baas." "Ik ben nog niet klaar! En... ik ga ook met Chafik om. We krijgen zogenaamd een relatie en dan bewerk ik hem." Nu keek hij haar kwaad aan. "Een relatie? Met Chafik... ik dacht het niet!" Hij ging weer recht op zitten en sloeg een map open. "Lieverd, het is de enige oplossing. Wat doe je moeilijk?! Ben je soms jaloers of zo? Het is geen echte relatie, maar een neppe... hee?" Ze draaide zijn hoofd haar kant op. "Ik ben niet jaloers, Jihane. Ik wil je niet in zijn buurt hebben. Hij is gevaarlijk." "Ik weet wat ik doe. Er zal heus niks gebeuren." "Jihane, je kent hem niet. Wat jij nu zegt, gebeurd niet. Ik wil er niks meer over horen." Hij hield zich weer bezig met zijn map. Jihane laat er geen gras over groeien en ging voor hem staan. "O jawel! Ik doe het, of je wilt of niet." "Nee, je doet het niet, Jihane." "Wedden?" "Ik verraad je toch." "Dat doe je niet." Hij leunde naar achteren. "Moet jij eens opletten." Boos kijkt ze hem aan. "Ik wil je helpen, hoor. Ik wil niet dat de man van wie ik hou jaren de bak ingaat. Wat moet ik zonder jou als je er niet bent?" De tranen kon ze niet meer tegenhouden. Hij stond op en liep naar haar en hield haar stevig vast. "Lieverd, dat gebeurd niet. Ik blijf gewoon bij je.. voor altijd." Met tranen kijkt ze hem aan. "Laat me dit dan doen? Ik werk bij de politie en weet hoe zoiets werkt." Hij lachte. "Wil mijn schatje undercovertje spelen?" "Nee, ik wil mijn mannetje redden!" Ze duwde hem aan de kant. "Laat me dit alstublieft doen? Het gaat echt werken. Je hebt zelf verteld dat Naoual een lieve, zorgzame meid is die mensen geen pijn wil doen. Ik kan haar makkelijk bewerken. Ik word haar beste vriendin en dan verteld ze me het hele verhaal. Langzaam aan dring ik tot haar door en gaat ze de aanklacht intrekken." "Haar broer laat het niet toe." "In die tijd heb ik al een relatie met haar broer en hij hoeft er niet achter te komen. Misschien pas als het te laat is, maar dan is het ook echt te laat. Een paar dagen later maak ik het uit met hem en dan leven wij nog lang en gelukkig. Lieverd, klinkt dat niet geweldig?" Zei liep naar hem toe en ging langs zijn wang met haar wijsvinger. "Dan hebben we geen zorgen meer." Hij was stil en keek haar maar aan. "En als Chafik wat door heeft? Hij is niet dom." "Hij zal niks doorhebben. Ik hou hem wel bezig. Ik zal heel voorzichtig doen." "Jihane, je zal me gelukkiger maken als je dit plan uit je hoofd zet." "Dat kan ik niet, schatje. Ik moet dit doen. Laat me dit alstublieft voortzetten?" "Beloof je dan dat je voorzichtig bent en dat als je iets verkeerd merkt, dat je er gelijk mee stopt?" "Ik beloof het!" Hij zuchtte diep. "Oke dan.." Ze was blij. Te blij. Vrolijk sloeg ze haar armen om zijn nek. "Je bent geweldig." Ze gaf hem een kus op zijn wang. "Je zal er echt geen spijt van krijgen." "Dat hoop ik voor je, wijsneusje!" Hij kneep haar aan haar neusje en kuste haar zachtjes. "Ik hou van je." "En ik van jou." Die dag hebben ze alles doorgenomen. Hoe ze moesten beginnen en eindigen. Alles leek duidelijk. De missie begint morgen... "Lieverd, je weet toch wel dat als hij ons een keer samen ziet, dat hij alles doorkrijgt?" Vroeg Redouan. "Ja, maar daarom..." Ze kneep haar oogjes samen. "Daarom moeten we elkaar wat minder vaak zien." "Dat kan ik niet volhouden." "We bellen urenlang." "Dat is niet genoeg. Ik wil je zachte wangetjes elke dag voelen en je vasthouden." "Maar lieverd dat gebeurd ook als we dit achter de rug hebben. We blijven elkaar gewoon zien, maar niet vaak. Als we willen afspreken doen we dat ergens waar we zeker van zijn dat hij ons niet ziet." "Hij kent veel mensen. Als zij jou samen met mij zien, geven ze dat door." "Daarom moeten we voorzichtig zijn." Zei ze en ging weer verder met haar plannen. De volgende dag. "Oke, het is duidelijk. Ik sta om de hoek van het gebouw." Zegt ze door de telefoon tegen Redouan. "Goed, je kent het plan?" "Helemaal. Vannacht heb ik niet geslapen en alles doorgenomen." Ze hoorde hem lachen. "Mooi, maar niet in slaap vallen daar zo." "Ik zal me best doen. Maar schatje, ik moet ophangen." "Saffie, is goed. Doe voorzichtig he... en ik hou van je." "Ik ook van jou." Zei ze zachtjes terug en hing op. Ze stopte haar telefoon in haar zak en liep richting het gebouw waar Naoual werkt. Bij de ingang zag ze haar al aan komen lopen. Ze weet hoe ze eruit ziet, omdat Redouan nog een foto van haar had. Chafik kent ze niet. De jongen die de opdracht moest uitvoeren wat Jihane hem op heeft gedragen, loopt richting Naoual. Jihane staat achter een muurtje en luistert mee. "Hey lekkerding!" Zei de jongen. "Rot eens op." Hoorde ze Naoual roepen. Naoual wilde langs hem heen lopen, maar hij kwam voor haar staan. "Zullen wij samen wat gaan drinken, snoepje?" Naoual keek hem vies aan. "Ga eens aan de kant." Riep ze. Hij lachte en legde zijn hand op haar schouder. "Als jij mee gaat." Ze liep een stap naar achteren. Jihane zag de angst in haar ogen. "Ga weg.." siste ze zachtjes. Het begon al donker te worden. Er was bijna geen mens te bekennen in deze buurt. De jongen duwde haar tegen de muur. "Ga je mee, schatje?" Zei hij lachend. Ze begon te huilen. "Ga weg! Laat me met rust." Riep ze huilend. De jongen zat aan haar. Nu was het de beurt aan Jihane. Jihane liep met grote stappen op hun af. "Hey, jij...! Blijf van haar af, klootzak!" Riep Jihane. "En wie ben jij?!" Riep de jongen kwaad. "Ik heb net de politie gebeld. Ze zijn onderweg. Dus ik geef je de kans om weg te gaan en als je dat niet doet, ga je de bak in." De jongen keek haar onderzoekend aan. Na een tijdje laat hij Naoual los. "Jij hebt je geluk aan deze dame te danken, trut!" Riep hij en rende weg. Dat meisje zakte helemaal huilend in elkaar. Jihane bukte naar haar en hield haar stevig vast. "Het is goed. Niet bang zijn, hij komt niet meer terug." Naoual keek haar met tranen aan. "Bedankt.." Jihane knikte en bekeek haar goed. Ze is nog mooier dan op de foto. Ergens voelde ze zich jaloers. Redouan had een relatie met haar en hij was niet van plan het uit te maken, tot hij erachter kwam dat Chafik haar broer is. "Eh geen dank. Kom je mee?" Naoual keek haar twijfelend aan. "Heb je echt de politie gebeld?" Jihane schudde haar hoofd. "Nee, ik wilde hem gewoon bang maken zodat ie jou laat gaan. Kom op, gaan we hier weg." Ze hielp haar met opstaan en samen liepen ze naar de auto van Jihane. "Stap in. Ik wilde net naar huis. Kan je jezelf opfrissen, dan kan je naar huis als je wilt." Naoual twijfelde geen moment en stapte in. Het schuldgevoel dat Jihane toen voelde is niet te beschrijven. Ze heeft er gewoon voor gezorgd dat Naoual geschrokken is, dat ze heeft gehuild. Ze is een monster dat alleen aan zichzelf denkt, dacht ze toen. Ze startte de auto en reed weg met Naoual naast haar die haar tranen probeert weg te vegen.