struggles in love (VOLTOOID)

39

Net ze wilde instappen, hoorde ze iemand achter haar die trillend haar naam noemde. "Jihane?" geschrokken, en hopende dat het een nachtmerrie is, draaide ze zich om. O nee, het mag niet waar zijn. Wat moet ze nu doen? ] "Jullie twee?" Jihane zag de verbazing in haar gezicht. "Naoual, ik kan het allemaal uitleggen." Zegt Jihane. Naoual schudde met haar hoofd. "Hoe kon je? Ik vertrouwde je." De tranen stromen over haar wangen. Redouan kon alleen maar toe kijken. "Het spijt me zo. Ik kon het je niet vertellen... er zit meer achter." "Niet te geloven... laat me gewoon met rust." Zei ze zachtjes en liep weg. "Jihane?" Zegt Redouan en hield haar vast. "En nu? Ik wil haar niet kwijt." "Je raakt haar ook niet kwijt." Jihane kon haar tranen niet meer tegenhouden. "Tuurlijk wel, sukkel! Ben je soms blind! Je zag hoe ze keek, die teleurstelling, die spijt dat ze me is gaan vertrouwen. En als ze achter de hele waarheid komt, dan is het pas echt onmogelijk dat ze me ooit vergeeft. Ze denkt nu dat we een relatie hebben, zonder haar het te vertellen. Ze weet niet alles, Redouan." "Rustig, Jihane. We gaan met haar praten. We leggen haar alles uit." "En dan? Ik wil niet mee maken hoe diep ongelukkig ze door mij is, hoe erge spijt ze heeft van onze vriendschap. Vriendschap die gebaseerd is op leugens en geheimen." Jihane stapte de auto in. "Breng me naar huis." Redouan zei niks en stapte ook in. Hij weet dat hij nu niks kan zeggen. Jihane heeft een moment nodig om even alles helder op een rijtje te zetten. Thuis aangekomen, probeerde ze Naoual nog te bellen, maar die nam niet op. Naoual was zeer teleurgesteld en verdrietig. Ze kroop dieper in haar bed en liet de tranen de vrije loop. Hoe kan haar vriendin er vandoor gaan met haar ex. De jongen waar ze nog lang niet over heen is. De jongen die nog diep in haar hart leeft. Hoe kan Jihane haar dit aandoen? Ze hebben gewoon een relatie en daar wist ze niks van. Haar telefoon ging over. Het was Jihane. Naoual nam niet op, ze zette haar mobiel uit en ging verder met haar spijtgevoelens en verdriet. De volgende dag, heeft Jihane zich ziek gemeld op werk. Ze moet Naoual spreken en haar alles vertellen, ook al is het moeilijk. Ze heeft recht op de hele waarheid. Na het ontbijt reed ze naar haar toe. Ze weet dat Naoual vandaag een vrije dag heeft, dus dat kwam goed uit. Voor hun deur, belde ze aan. De moeder deed open. "Jihane! Hoe gaat het, meisje?" "Hamdullilah en met u?" "Hamdullilah. Naoual is boven. Ze slaapt vast wel nog, aangezien ze de hele ochtend niet naar beneden is gekomen." "Oh oke, ik ga wel naar boven." Jihane liep de trap op. Bij haar kamer bleef ze staan en klopte op de deur. "Ik ben bezig. Rot op!" Riep Naoual. Angstig voor wat er komen gaat, opende Jihane de deur en liep naar binnen. Naoual lag in bed met haar rug naar Jihane toe. "Ik zeg toch dat ik bezig ben?!" Riep ze kwaad terwijl ze nog omgedraaid is. "Het is al middag." Zegt Jihane zachtjes. In een reflex draaide Naoual zich om. "Wat doe jij hier?!" "We moeten praten." "Ik moet niks! Ga weg, ga naar hem toe." "Naoual, ik moet je wat vertellen." "Ga weg! Je hoeft me niks te vertellen. Ik vertrouwde je, vieze trut! Hoe kon je me dit aandoen? Nog achter me rug om ook!" "Het zit anders in elkaar dan je denkt. Ik zou nooit met je ex omgaan, zonder dat je het weet." "Wat lul je nou?! Je hebt het wel gedaan." Naoual ging rechtop staan en liep op Jihane af. "Nee, laat het me uitleggen, dan begrijp je het." "Ik ga niet naar jou luisteren! Nooit meer, ik heb al genoeg spijt dat ik het ooit heb gedaan en ik ga mooi niet dezelfde fout maken. Dus rot op!" Voor Jihane wat kon zeggen, opende Naoual de deur van haar kamer. "Oprotten, Jihane." Jihane keek haar maar aan. "Ik meen het. Rot op!" Jihane schudde zachtjes haar hoofd. "Ik leg het je nog uit, of je nou wilt of niet." en ze liep weg. Verdomme, en nu?