struggles in love (VOLTOOID)

25

Jihane vond het al laat, dus bleef ze slapen bij Karima. "Oke, vertel." Zei Karima zuchtend. "Hoe is je leventje? We hebben lang niet meer gespraat." "Haha, ja dat klopt. Mijn leventje is oke." "Oke? Heb je iemand ontmoet? Ik hoorde van Mounia dat je erg gelukkig bent en straalt." Jihane begon hard te lachen. "Is dat te merken dan? Haha, nee... ik heb wel iemand." "Oh, zusje toch... je word groot. Je hebt lang geen relatie gehad, dus dit komt heel speciaal over. Nou, vertel... ik wil alles weten." "Hij is leuk, lief, zorgzaam. Kortom: een schatje." "Ah, je houdt van hem?" "Ja, natuurlijk." "Dat is zo schattig. Plannen? Kunnen we een bruiloft verwachten?" "Nee, joh! Daar zijn we nog niet aan toe. Eerst gaat Nora trouwen, dan kom ik." "Op volgorde? Ach, dat zul je nooit weten." "Mounia trouwde toch ook als eerst en toen kwam jij pas." "Dat klopt, maar het is gewoon zo geplant. Misschien kom jij als eerst de ware tegen, die je blijkbaar al hebt gevonden. Je kent Nora, die is jongensgek. En ik verwacht nog lang geen bruiloft van haar." "Dat is wel waar. Maar hoe is het met jou en Mounir?" "Goed. We hebben het leuk samen en... ik heb groot nieuws." "O ja? Nou, laat eens horen." "Ik ben zwanger." Jihane keek haar verbaasd aan. "Wat?! Serieus?" "Ja, serieus." "Wat leuk! Zo... gefeliciteerd, schat!" Ze omhelsde haar zus stevig. "Jeetje, ik word tante voor de tweede keer." Karima lachte en keek haar zusje vrolijk aan. "Ja, Insha'Allah." "Hoelang al?" "Ik ben nu zeven weken zwanger en ik weet het sinds gisteren." "Oke, dus niemand weet het nog?" "Nee, je bent de eerste. Mounir en ik wilden het aan onze ouders vertellen. We zouden morgen eerst langs zijn ouders gaan en dan die van ons. Dus... ja. Ik ben er echt blij mee, Jihane." "Ja, logisch! Maar was het geplant?" "Nee.. nee, het was niet geplant. We zouden wel snel aan kinderen beginnen, maar nog even niet. Opeens bleek dat ik zwanger ben. We waren er echt ontzettend blij mee, net of het gewoon geplant was." "Oh, leuk, man! Ik ben echt blij voor jullie. Mounir kan zeker zijn geluk niet op dat ie vader wordt. Dat was altijd iets dat hij wilde." "Ja, hij is echt ontzettend gelukkig ermee." "Ik vind het echt super! Ik hou zoveel van kinderen en o ja... ik gaat het kind noemen." "Haha, Insha'Allah." De volgende dag nadat ze gezellig had ontbeten met haar zus en Mounir, nam ze de bus terug naar huis. Ook vandaag had ze vrij. Thuis aangekomen, liep ze naar boven. "Jihane, kom hier." Hoorde ze Nora roepen. Ze liep naar de kamer van Nora. "Terug van weggeweest, zus?" Zei Jihane terwijl ze tegen de deur van haar kamer leunde. Nora lag op haar bed foto's te bekijken. "Ja, het was gezellig!" Jihane liep de kamer verder in en ging naast Nora op bed zitten. "Vertel." "Oh, Jihane... Parijs is super!" "Ja?" "Zo een lekker weertje en allemaal mooie jongens." "Daar denk je alleen aan he?" "Ik heb echt een super leuke jongen leren kennen. Hij woont daar en is Marokkaans. Oh, hij is superleuk." Zei ze enthousiast. Jihane keek haar onderzoekend aan "Maar een jongen? Van jou had ik verwacht dat je er tien of meer zou tegenkomen." "Ja, dat is ook zo, maar hij is nummer 1. Oef, je moest hem eens zien. Ik heb foto's gemaakt. Die mag je nog wel eens zien als ik ze heb ontwikkelt. Dan kom je er ook gelijk achter wat echte schoonheid is." Jihane stond op "Daar ben ik al achter." Zei ze geheimzinnig. Ze had Nora al over Redouan verteld, maar niet over dat gedoe met Naoual en Chafik. "Je bedoelt zeker jouw Redouantje, neem ik aan?" "Wie anders? Leuker bestaat er namelijk niet... ook niet in Parijs." "Jouw mannetje is leuk... heel leuk, maar die van mij ook, hoor." "Welke van de honderd?" Nora gooide een kussen op haar. "Je bent niet leuk, hoor!" Riep ze. Lachend liep Jihane haar kamer uit. Die dag bleef ze niet lang thuis. Ze werd gebeld door Naoual of ze langs wilde komen. Haar moeder was aan het koken en vind het gezellig als Jihane even langs komt. Jihane stemde toe, al was ze best wel moe en wilde ze even liggen. Ze moet dit afmaken... Daar aangekomen, waren alleen Naoual en haar moeder aanwezig. "Hoe was het gisteren? Ik probeerde je nog te bellen, maar je telefoon stond uit." "Ja, ik was bij Karima. En mijn batterij was leeg. Ik had geen oplader bij me, maar het was leuk..." "Leuk?" "Ja, hij is heel lief en... we hebben gekust." "Serieus? Oh, dus je vind hem wel leuk en wil het wel proberen?" "Ja, dat wil ik wel. Ik wil het een kans geven." "Goed van je." "Ja, waar zijn Adil en Chafik?" "Adil moet werken en Chafik... ja, dat weet ik niet." Jihane knikte. En net op dat moment kwam Chafik de woonkamer binnen. "Dames." Jihane keek hem verlegen aan. Hij gaf haar een hand. "Hoe is het?" "Hamdullilah." Naoual stond op. "Ik ga even helpen in de keuken." Voordat Jihane de kans kreeg om ook mee te lopen en meehelpen, was ze al weg. Chafik kwam naast Jihane zitten op de bank. "Ik belde je gisteren, maar ik kreeg je voicemail." "Ja, mijn batterij was leeg en ik was bij mijn zus blijven slapen." "Oh, gezellig." "ja." Zei ze zachtjes. Het was stil geworden. "Ben je met de auto?" "Nee, die heeft Nora geleend. Ik ben met de bus gekomen." "Dan kan ik je straks wel naar huis brengen. Vandaag heb ik tijd genoeg." "Oh eh ja, is goed. Dank je." Na het gezellige etentje, was het al laat en moest ze nu echt naar huis. Chafik bracht haar. Voor ze uitstapte, keek Chafik haar aan en zei "Jihane, ik wilde je wat vragen." "Ja?" "Ik heb morgen een bruiloft van een goede vriend en ik vroeg me af of je mee wilde... als mijn vriendin." Jihane keek hem maar aan. Wat moet ze antwoorden. "Als je niet wilt... dan begrijp ik dat." "Nee. Nee! Het is..." Ze moet het zo goed mogelijk spelen anders krijgt hij iets door. "Ik ga mee." Chafik keek haar verassend aan. "Serieus?" "Ja, ik ben dol op bruiloften." "Te gek... nou, ik haal je rond 6, 7 uur op?" "Ja, dat is goed. Ik sta dan klaar." Hij was echt blij met haar antwoord. Eerlijk gezegd, had hij het niet verwacht. Hij was er zeker van dat hij daar zal verschijnen met de mooiste meisje dat er bestaat en dat maakt hem trots! "Oke, dan ga ik nu maar." Hij knikte en pakte haar gezicht tussen zijn handen. De angst bekroop haar. Gaat hij haar zoenen? Hij kuste haar op haar voorhoofd en keek haar glimlachend aan. "Zo word ik niet verkouden he?" "Ja eh.. doeg." En ze stapte uit.