struggles in love (VOLTOOID)

67

De moeder van Chafik wilde zo graag dat Jihane vanavond bij hun kwam eten. Welke smoes Jihane ook verzon, ze kon er niet onderuit. "Jij komt vanavond eten en daarmee uit." "Maar..." "Tot vanavond." En vrolijk hing ze op. Jihane keek naar haar mobiel. En nu? Alles behalve aan tafel zitten met Chafik en zijn ouders. En dan nog Naoual... hoe moet dat? Ze zal vast niet thuis zijn. Als ze hoort dat Jihane vanavond komt eten, gaat ze vast wel weg. Zuchtend viel ze achteruit op haar bed. Was het leven maar wat gemakkelijker.

"Kom binnen." Vrolijk groette "haar schoonmoeder" Jihane. "Dank je." Samen liepen ze naar binnen. In de woonkamer trof ze Adil aan die wat zat te snuffelen in zijn laptop. "Ah, die Jihane." Vrolijk reikte hij zijn hand uit naar haar. "Hallo, hoe gaat het, meneertje?" Ze kan zich geen betere schoonbroer wensen dan Adil. Hij is gewoon perfect en de vrouw die zijn hart zal krijgen, zal werkelijk niks te kort komen. Hij heeft het allemaal: uiterlijk, innerlijk, macht, geld en het belangrijkste: liefde. Hij straalt het zelfs uit. Als ze hem ziet, wordt ze meteen vrolijk. "Met mij gaat het lekker en hoe is het met mijn adembenemende schoonzusje?" Lachend gaf ze hem een tikje op zijn hoofd. "Hamdoellilah." "Nou... blijven jullie even gezellig kletsen, dan ga ik even thee zetten." Zegt zijn moeder en loopt de kamer uit. Jihane ging naast Adil zitten. "Nog altijd aan het werk?" "Ja, wat moet ik anders doen." "Heb je geen meisje?" Ze keek hem geheimzinnig aan. "Meisje? Haha, nee... daar heb ik geen tijd voor." "Oh? Hoezo niet? Altijd maar werken gaat ook wel eens vervelen, niet?" "Daar heb je een punt, maar... een meisje hebben is niet niks. Je moet tijd voor haar hebben en haar aandacht geven wanneer dan ook. Vrouwen houden van aandacht en die kan ik momenteel niet geven." Ze was zo trots op hem dat ie gewoon eerlijk is en rekening houdt met anderen. Was Chafik maar meer zo, dacht ze somber. "Je hebt gelijk. Zo hoort het en ja... we houden van aandacht en jullie mannen... die kunnen behoorlijk jaloers worden." Hij lachte. "Ah, Jihane, Jihane... meisje toch. Is Chafik jaloers? Op wat?" "Nee, dat zeg ik niet, maar het gebeurd wel eens, ja. Ach, joh... Iedereen is anders." Hij knikte. "Mee eens. Nou vertel..." Hij klapte zijn laptop dicht en keek Jihane afwachtend aan. "Moet ik misschien ergens meehelpen met de bruiloft of zo?" "Je had toch geen tijd?" Vroeg ze lachend. "Nou, voor mijn mooie schoonzusje en eigenwijze broertje, maak ik tijd." "Ah, das echt lief van je, maar volgens mij lukt het wel." "Jij ook al! IK vroeg Chafik of ik hem ergens mee kon helpen en volgens hem lukt het ook wel. En dan zie ik hem de hele dag vloekend door de telefoon schreeuwen." "Haha, dat komt volgens mij door de datum. We zouden 18 september trouwen, maar het ging niet door." "Ja, dat vertelde mijn moeder al. Ach, ja... hij kan volgens mij gewoon niet wachten." "Haha, ewa ja... waar is hij eigenlijk?" Hij trok zijn wenkbrauw op. "En dat vraag je aan mij? Sorry, schat... ik ben niet degene die met hem gaat trouwen. Jij moet toch wel weten waar die uithangt?" "Eh ja..." Ze voelde dat haar wangen rood kleuren. Het is natuurlijk hartstikke logisch dat ze moet weten waar hij is, maar ze heeft hem al sinds gisteren niet meer gesproken. "Eh ja, maar..." voor de haar woorden kon afmaken, hoorde ze hem vanuit de deuropening. "Jullie hadden het over mij?" Glimlachend liep hij op Jihane af en gaf haar een kus op haar wang. "Schatje, sorry dat ik je heb laten wachten." Jihane keek hem een tijdje sprakeloos aan. "Het spijt me echt." Zegt hij lachend. "Eh.. oke." Moppert ze, Lachend stond Adil op. "IK laat de tortelduifjes even alleen." En weg was hij.
"Eh... ben je er al lang?" Chafik kwam tegenover haar zitten. "Nee, hoor. Een paar minuten." "Oh, das niet zo lang. IK was op werk. Mijn moeder belde en zei dat je vanavond zou komen eten." "IK moest wel van haar." Hij knikte. "Is Naoual thuis?" Vraagt hij na een pijnlijke stilte. "Ik woon hier niet." Reageerde ze koel. "Sorry..." Zegt ze als het stil is. "IK weet het niet." Op dat moment kwam zijn moeder de kamer binnen. "Nou... gezellig mijn zoon en zijn aanstaande vrouw. Wat ben ik blij met jullie." Ze legde de thee neer en de lekkere hapjes. "Zo..." Ze ging naast Jihane zitten en schonk de thee in. "Ma, waar is Naoual?" Vroeg Chafik. "Die is nog steeds aan het werk. Ze is zo thuis." "Op die manier." Zijn moeder knikte glimlachend. Chafik pakte zijn glas en terwijl hij een slok nam, bekeek hij Jihane die gezellig een praatje maakte met zijn moeder. Ze mogen elkaar wel, daar was hij blij om. Nu hoopt ie dat het ook goed komt tussen haar en Naoual. Jihane merkte dat hij zijn ogen op haar heeft gericht en kijkt hem aan. Een korte glimlach... dat was alles wat er bij hem te merken was. Gelijk daarna keek ze weer weg en probeerde niet zijn kant op te kijken. Dit beloofd nog een lange avond te worden, ging er door haar heen.