struggles in love (VOLTOOID)

20

Jihane gaf hem een gemaakte glimlach. "Lieverd, niet zenuwachtig zijn." En hij pakte haar hand vast. Ze keek hem geschrokken aan en trok ruw haar hand terug. "Laat dat kleffe gedoe alstublieft rusten. Niet nu, Redouan. We zijn niet alleen." Hij lachte en keek voor zich. Toen werd er open gedaan...] Er werd open gedaan door de moeder. Dat wist Jihane gelijk. "Sallam, mam. Dit is nou Jihane en Jihane, dit is mijn lieve moeder." "Welkom, mijn kind. Welkom." Zei de moeder en groette haar met vier kusjes op de wang. Jihane wist gelijk dat deze vrouw heel lief is. Heel zorgzaam, warm en trouw. Dat straalde ze uit. "Shokran, gelti." "Nou, kom verder." Jihane en Redouan liepen naar binnen. In de ruime woonkamer bevonden zich twee jonge mannen en drie jonge vrouwen. Ze stonden allemaal op en groette hun hartelijk. "Hallo, ik ben Soraya." Zei ze. Dat was zijn zusje van 21 jaar, dacht Jihane. "Jihane, aangenaam." Er volgde Ilham. De jongste van de familie. De mannen Hakim en Karim groette ze met een hand. Ze kwamen haar heel aardig over, net zoals Redouan. Als laatst groette ze nog een jonge vrouw dat was Redouna's schoonzus is. "Ik ben hind, aangenaam." "Jihane." Redouan kwam trots naast Jihane staan. "Nou, dit is dan mijn familie." Zei hij. "Ja, heel leuk." Zei Jihane zachtjes. "Ga zitten, dan ga ik even thee zetten." Zei de moeder. Iedereen ging zitten. Jihane keek rond. Het was werkelijk een prachtig, groot huis. Heel leuk ingericht ook. "Nou, broertje, je had gelijk. Het is een ware schoonheid." Zei Karim lachend. Redouan lachte en sloeg zijn hand om Jihane, wat haar deed blozen. "Zei ik het niet?!" Jihane schopte hem onder de tafel als teken dat hij die hand als de sodemieter weghaalt. Dat begreep hij gelukkig. Hij haalde zijn hand weg en keek haar glimlachend aan. "Leuk stelletje, ja. Waar hebben jullie elkaar eigenlijk ontmoet?" Vroeg Hind. "Haha, dat mag Redouan wel vertellen." Redouan keek iedereen een voor een aan. "Nou, Hind. Dat was echt bizar. Het was op het politiebureau waar Jihane werkt. Ik eh... ik was daar voor een vriend." Oh, dus zijn familie weet het nog niet. "En toen botste ik tegen Jihane aan die koffie in haar hand had. Ze viel en haar broek zat er helemaal onder. Ze kon me niet uitstaan die dag. Want ik had haar broek verpest." Iedereen lachte en Jihane keek maar glimlachend. "Oh, wat apart... die ontmoeting, maar kijk... het was geen toeval." Zei Soraya. Wat is ze prachtig. Groene ogen, mooie bos krullen, lang en slank en een heel lieve uitstraling. "Ja, klopt. We zijn gewoon voor elkaar gemaakt, he schatje?" Redouan keek Jihane glimlachend aan. "Haha, als jij het zegt." Ze zaten nog wat te kletsen. Jihane houdt nu al van deze familie. Het was even wennen de eerste half uurtje, maar algauw voelde ze zich thuis en kon ze over alles praten met hun. De vijftienjarige Ilham is ook zo een schatje. Heel koppig en wijs. Hakim is ook heel lief, vooral hoe hij met zijn vrouw omgaat. Heel liefdevol. De moeder kwam terug met de thee, koffie en het lekkers wat ze allemaal heeft klaargezet. Allerlei hapjes legde ze op tafel. Ze hebben gezellig zitten genieten van het lekkers en de moeder wilde ook het ene en andere weten over Jihane. Het was inderdaad enthousiast. Na een half uur stond Soraya op."Jihane, kom je even mee. Gaan we elkaar even leren kennen." Zei Soraya lachend. Jihane stond op en liep samen met Soraya mee naar de keuken. "Oke, mijn broer heeft eindelijk een meisje mee naar huis genomen." "Heeft ie dat nooit gedaan dan?" "Nee, ik kende ze wel, maar nooit heeft ie haar aan ons voorgesteld. Het betekent alleen maar iets goeds dat ie dat nu wel doet. Hij houdt echt veel van je, Jihane. Sinds ik het weet, raakte ie maar niet uitgepraat over hoe geweldig je bent." "Ah, lief. Ik ben ook hartstikke gek op hem. Echt." "Ja, dat zie ik ook wel. Jullie passen heel goed bij elkaar." "Dank je. En eh... wat doe jij voor werk?" "Ik ben kinderleidster." "Oh? Wat leuk. Heel erg leuk, ja." "Ja, totaal anders dan wat jij doet." Zei ze lachend. "Ja, zeg dat wel." Ze hebben gezellig zitten praten. Soraya is heel open en eerlijk. Jihane had ook niks verzwijgen voor haar. ze weet dat deze mensen te vertrouwen zijn. Dat weet ze wel zeker. Allen het zat haar niet echt lekker dat Redouan niks aan zijn familie heeft verteld over dat gedoe met Naoual en Chafik. Ze had op zijn minst verwacht dat hij zijn broers, ouders en zusjes wat had verteld. Daar zal ze het straks wel over hebben met hem. Na een tijdje liepen ze terug naar de woonkamer. "Nou wil ik jou even lenen." Zei Karim gelijk en stond op. Jihane lachte. "Tuurlijk." "Kom, gaan we even in de balkon zitten en even kletsen." Ze liepen samen naar de balkon waar het heerlijk frisjes is. "Ga maar zitten." Jihane ging op een stoel zitten en dat deed Karim ook. "Hoe vind je het hier bij ons? Bevalt het je wel of denk je van 'die familie is zo gek als een deur!'?" "Haha, nee. Ik heb het erg naar me zin. Het is een hele leuke familie. Serieus." "Mooi is dat, maar eh... Jihane, ik wil je graag wat vragen. Ik weet dat het wel raar overkomt om je zoiets te vragen gelijk na de eerste ontmoeting, maar het is echt belangrijk." "Eh ja, vraag maar hoor." Hij keek eerst voor zich uit en toen keek hij Jihane serieus aan. "Wat heeft Redouan misdaan?" Ze kijkt hem niet begrijpend aan. "Hoe bedoel je?" "Ik weet dat ie problemen heeft met de politie. Ik weet alleen niet wat. Ik hoopte dat jij me dat kunt vertellen, want ik weet dat jij ervan weet." "Karim, ik eh... je kan beter met die vragen naar Redouan." Jihane wilde niet liegen en zeggen dat er niks is. Daar voor heeft ze teveel respect voor hem en de rest van de familie. "Jihane, jij werkt bij de politie en jij kent het verhaal. Dus, vertel me wat er is. Het is mijn broertje en ik weet dat hij niks loslaat als ik het hem persoonlijk vraag." "Ik wil geen ruzie met Redouan. Ik kan je niet iets vertellen wat ik eigenlijk niet moet doen. Hij kan er boos om worden, Karim." "Ik wil helpen en ik weet zeker dat ik kan helpen als je mij wat verteld. Je kent Redouan. Hij zou me niks vertellen." "Karim, ik wil het je vertellen. Het is niet zo dat ik het wil verzwijgen, maar ik weet niet of Redouan het toelaat. Misschien kan je beter even afwachten. Misschien komt Redouan er zelf op." "Dat gebeurd niet. Er is iets goed mis, dat weet ik wel. Maar je hebt gelijk... het spijt me." "Het spijt me ook dat ik je niks kan vertellen." "Nee, het is goed." Zei hij en gaf haar een schouderklopje. "Sorry dat ik je hiermee lastig val. Zo vroeg al. Want een gezellige eerste indruk he?" "Ewa saffie, ik vind het helemaal niet erg." "Gelukkig maar. Nou, het begint wat te frisjes te worden. Laten we lekker naar binnen gaan." "Ja." Jihane wilde het graag vertellen. Misschien kon hij echt helpen, maar Redouan zou dat niet echt op prijs stellen als ze zijn problemen met iemand bespreekt, waar hij niks van weet. Tijdens het eten vertelde Redouan trots dat hij een nieuwe klant op werk heeft kunnen regelen vanmiddag. "Zullen we het over iets anders hebben. Ik kan er niet tegen als er tijdens het eten over werk wordt gepraat." Zei Soraya. "Haha, zusje toch... mannen doen niks anders." Zei Redouan. "Ewa, wat saai. Heb nu al medelijden met Jihane. Zit jij de hele tijd over je werk te praten. Gezellig, hoor." Hij keek Jihane glimlachend aan. "Vind ze niet erg. ik ben heel boeiend, waar ik ook over praat he, schat?" Jihane keek verlegen naar zijn moeder die lachend haar zoon aankeek. "Nou, eh... dat weet ik dus niet." kwam er zachtjes uit. Redouna merkte dat hij te ver gaat met die 'kleffe gedoe' van hem. Hij beloofd zichzelf iets minder klef te doen. En dat ging dus niet. Bij alles wat ie zegt, zegt hij 'schatje' of 'lieverd'. Jihane vind het niet erg in de bijzijn van zijn broers en zusjes, maar zijn moeder... daar vind ze het te ver gaan. Ze schaamt zich en ze wil absoluut niet de indruk geven dat ze zo een makkelijke type is. Ze vond het al erg genoeg om hier te verschijnen als 'zijn vriendinnetje'. Op de momenten dat hij zo deed, wilde hem het liefste wurgen.