struggles in love (VOLTOOID)

6

Noufel haalde haar uit haar diepe gedachten. "Jihane, waarom gaan we niet? Je had het beloofd!" Ze keek spijtig naar haar neefje. "Het spijt me, schatje, maar Dina kon vandaag niet omdat ze op bezoek is gegaan." "Laten wij dan gaan met zijn tweetjes." Stelde hij voor. "Lieverd, ik voel me niet zo lekker." Zei ze naar waarheid. Sinds gisteren heeft ze zich suf gevoelt. De afspraakje met Sanne kwam ze niet na. Gelijk na de ontmoeting met Redouan reed ze naar huis. Daar heeft Sanne haar opgebeld. Jihane heeft haar de waarheid verteld. "Maar dan ga jij je lekker voelen als je naar het park gaat. Het is lekker weer en hier is het zo saai. Toe?" Hij keek haar smekend aan. Ze keek op naar haar moeder die haar lachend aankeek. "Geef dat jongetje wat ie wil, Jihane." Zei ze. Zuchtend stond ze op. "Trek je schoenen snel aan, snotaapje." Vrolijk huppelde hij naar de gang waar hij zijn schoenen aantrok. In het park was het heel gezellig en ook wel druk. Omdat het vandaag heel warm is, wil niemand thuis blijven. Iedereen wil genieten van het lekkere weer, op Jihane na dan. Die heeft nu nergens zin in. Naar deze dag heeft ze uitgekeken. Maar blijkbaar mocht het niet zo zijn. Ze uitte een diepe zucht en staarde naar de spelende kinderen. Ze weet nog de tijd toen ze kind was. Ze was gek op spelen. Het liefst was ze 24/7 buiten in het speeltuin. Na een paar uur stond ze op en pakte Noufel bij zijn hand. "We gaan eventjes wat eten, goed?" "Oke, lekker." Lachend aaide ze over zijn zachte haartjes. "Slimbo." De volgende dag op haar werk, was het heel rustig. Ze heeft de hele dag bijna alleen maar gezeten. "Nog niks van hem gehoord?" Vroeg Sanne die een slok nam van haar koffie. "Nee en dat is nu het laatste wat je over hem vraagt. Ik wil het er niet meer over hebben, Sann." Lachend heeft Sanne haar aangekeken. "Je vind hem echt leuk he?" "Doe normaal. Ik haat hem, ik walg van hem, ik wens hem alleen het slechte toe en ik wil het niet over hem hebben, voor de zoveelste keer." "Jeah, right! Maak jezelf dat wijst." Jihane keek haar streng aan. "Oke, oke... sorry!" Riep Sanne verdedigend. Na het werk, pakte ze haar spullen en liep naar haar auto. Net ze wilde instappen, werd er aan haar arm getrokken. Geschrokken heeft ze zich omgedraaid. "Wat doe je?!" Riep ze kwaad toen ze Redouan zag. "Je moet naar me luisteren, Jihane." Zei hij kalm en liet haar los. "Ik moet niks!" En ze wilde weer instappen. "Geef me alstublieft twee minuten en dan mag je gaan." Ze keek hem doorzoekend aan. "Alstublieft?" Smekend keek hij haar aan. "twee minuten." Zei ze zachtjes. Aan de kant was er een bankje waar ze op gingen zitten. "Een paar maanden terug, ontmoette ik Naoual." Begon hij gelijk. Terwijl Jihane aandachtig naar hem keek, staarde hij voor zich. "Ik vond haar leuk en zij mij, dus via iemand kwam ik aan haar nummer en ik belde haar. We hadden lange gesprekken. Na een paar dagen hadden we afgesproken. Het klikte tussen ons en langzaam kregen we een relatie. Het ging goed tussen ons, tot ik erachter kwam wie haar broer was. Haar broer en ik hebben elkaar nooit gemogen. We zijn altijd vijanden van elkaar geweest. En... ik wilde niks meer met Naoual te maken hebben, niet omdat ik niet meer van haar hield of zo, maar puur om het feit dat ik haar broer haat. Ik wist dat onze relatie toch niet lang zou duren, als haar broer erachter kwam. Ze wilde niet accepteren dat ik het uit maak, maar ik bleef bij mijn besluit. In die tijd kwam haar broer er ook achter dat we een relatie hebben. Zij vertelde me dat. Ze wilde het gewoon niet accepteren dat het over was tussen ons. Ik ging toch weg en liet haar achter. Zij heeft mij aangegeven, in opdracht van haar broer, Jihane." Ze keek hem niet begrijpend aan. "Maar waarom zou ze dat doen?" "Haar broer wilde wraak nemen op mij en toen hij dus achter onze relatie kwam, en ik het uit maakte, leek het hem de perfecte wraakmoment." "Hoe weet je dat dan? Hoe weet je dat het haar broer was?" "Dat heb ik gehoord van een jongen die met haar broer omgaat. Hij heeft haar gedreigd alles aan hun ouders te vertellen, als ze mij niet aangeeft wegens verkrachting. Ze moest naar de politie en mij aangeven. Zeggen dat ik haar heb verkracht omdat ik niet wilde accepteren dat ze onze relatie beëindigd." Jihane keek hem verbaasd aan. Hij kwam zo geloofwaardig over, zo eerlijk. Hij keek haar strak aan en zei nadrukkelijk. "Het is de waarheid, Jihane." Ze knikte zachtjes. "Waarom mogen jullie elkaar niet. Haar broer en jij?" Weer staarde hij voor zich. "Het gaat om een meisje." Ze knikte. "En toen?" "Er was een meisje. Het was voor de tijd met Naoual natuurlijk. We vonden elkaar leuk en we kregen een relatie, maar dat meisje had al een relatie met de broer van Naoual en dat wist ik niet. Later kwam hij erachter dat ze ook een relatie met mij heeft en hij gaf mij de schuld. Volgens hem wist ik het en deed ik het expres. Ik maakte het uit met dat meisje en probeerde hem duidelijk te maken dat ik nergens van wist, maar hij wilde het niet begrijpen. Dus liet ik hem maar. Ik heb via iemand gehoord dat hij echt gek op dat meisje was en heel serieus. Het boeit me allemaal niet. Dus nog steeds wil hij wraak en nu is hij daaraan begonnen, maar ik kom eruit." Ze geloofde hem. Ze geloofde hem echt! Geen twijfel mogelijk dat hij liegt. Ze ziet het aan hem. "Ik geloof je." Zei ze zachtjes. Hij keek haar glimlachend aan. "Mooi, dan is er toch nog een wens uitgekomen." Ja?" "Ja, ik moest en zou het je uitleggen. Het is echt belangrijk voor me dat je het weet en gelooft." "Waarom? Je kent me niet eens en ik kan je niet helpen, al wil ik het." "Nee, niet daarom. Ik wil het gewoon. Maar... laat maar. Ik ben al lang blij dat je me gelooft." Ze knikte glimlachend. "Natuurlijk... het spijt me dat ik niet eerder wilde luisteren. Het kwam gewoon zo onverwacht en hard aan." "Ja, tuurlijk. Dat is begrijpelijk." Die middag, hebben ze zitten praten over alles en nog wat. Hij vertelde over zijn werk en familie. Hij was heel open en antwoordde al haar vragen. Het was wel zeker: Ze valt op hem...