struggles in love (VOLTOOID)

68

Nou, waar blijft ze?" Chafik werd ongeduldig. Jihane begreep er niks van. "Naoual komt heus wel zo thuis." Zegt zijn moeder. Jihane keek Chafik aan. "Heb je der nodig?" vroeg ze hem. "Nee, ik vind gewoon dat ze vroeg thuis moet zijn als er gasten zijn." Ze knikte. "Ik ben het maar." Zegt Jihane lachend. Net op dat moment hoorde ze de deur open gaan. "Ma, ik ben thuis!" Het was Naoual. Naoual liep de woonkamer binnen en toen ze Jihane zag, keek ze haar verbaasd aan. "Jihane?" "Ja... ik ben uitgenodigd door je moeder." Zegt Jihane zachtjes. "Ja, dat is zo. Ik probeerde je te bellen om het ven te zeggen zodat je vroeg thuis zou komen, maar je telefoon stond uit." Zegt haar moeder. "Ja, logisch. Ik was aan het werk." Ze legde haar grote tas op de dressoir en nam plaats naast haar moeder. "Blijf even met Jihane... dan ga ik even naar het eten kijken." Zegt de moeder en loopt de kamer uit. "Hoe gaat het?" Vroeg ze aan Jihane. Chafik zat er maar bij alsof hij er niet was. "Eh Hamdoellilah en met jou en werk?" Jihane was zenuwachtig. Het is al zo lang geleden dat ze haar voor het laatst heeft gezien en de laatste ontmoeting was niet bepaald echt leuk te noemen. "Ja, gaat ook wel goed. Op werk is het alleen wat druk geworden, maar dat ben ik wel gewend." Chafik stond op. "Ik moet even bellen." Voor Jihane wat kon zeggen, was hij verdwenen. Hij wilde ze alleen laten, in de hoop dat ze het bijleggen. "Eh... gefeliciteerd nog." "Met wat?" "Nou... je huwelijk? Dat je gaat trouwen." Jihane lachte. "Oh... dank je." "Ik eh... ik wilde je nog bellen, maar..." Ze maakte haar woorden niet af. Het was even stil. "Ik begrijp het." Zegt Jihane dan om de spanning te verminderen. "Ja... ik ben echt blij voor jullie, alleen... alleen is het onverwacht. Het lijkt onlogisch." "Hoe bedoel je?" Jihane wist waar ze het overhad, maar ze moest toch iets zeggen, zodat het niet weer stil is. "Nou, dat... dat Chafik je man wordt. Na wat er speelde, komt het bij mij niet zo over dat je voor hem kiest." "Het leven zelf is onverwachts." Zegt Jihane lachend. "Ik hou van je broer en eerlijk gezegd, heb ik ook niet gedacht dat het zo zou lopen, maar ja... toch wel en ik ben er blij mee." Ze wist niet dat Chafik meeluisterde, die bij achter de deur stond van de woonkamer. "Ja, klopt. Eerst toen ik het hoorde... toen dacht ik dat er meer achter zit. Het is gewoon... het lijkt gewoon zo onmogelijk dat je Redouan zou verlaten. Ik weet wat voor liefde jullie voor elkaar voelen... of voelden, daarom leek het zo onwerkelijk, maar ik geloof er nu wel in." "Naoual, dingen lopen anders dan verwacht, hoe ik al zei en blijkbaar ligt mijn toekomst bij Chafik en niet bij Redouan. Ik heb voor Chafik gekozen, omdat ik van hem hou." Naoual knikte. "Dat is mooi. Ik wens jullie veel geluk." "Dank je." Chafik moet toegeven dat ze erg goed toneel kon spelen. Dat is natuurlijk niet de eerste keer dat hij het merkt. Verder was het stil toen haar moeder weer binnenkwam. "Zo, het eten is klaar." "Lekker, ma. Ik heb echt honger." En ze stond op. "Ga maar zitten. Ik doe de rest wel." "Weet je het zeker? Ben je niet moe?" Vraagt haar moeder. "Nee, mam. Ga zitten." "Kan ik misschien helpen?" Vroeg Jihane. "Het lukt me wel." Zegt Naoual en loopt naar de keuken. Aicha (moeder van Chafik) kwam naast Jihane zitten. "Zo, kind." Ze legde zuchtend haar hand op de knie van Jihane. "Waarom is je moeder niet meegekomen?" "Die is druk bezig... donderdag vertrekken ze en ze moet alles inpakken." "Ja, dat is begrijpelijk. En jij gaat niet mee?" "Kan niet. Ik werk nog en er is nog zoveel dingen te doen." "Dat klopt, maar goed... Insha'Allah volgend jaar... dan kan je samen met je man op vakantie." Jihane glimlachte. "Insha'Allah." Op dat moment kwamen Chafik en Adil binnen.

Tijdens het eten, werd er gezellig gekletst. Adil kon niet stil blijven zitten. En Said (de vader) kwam niet thuis. Aicha wist dat Jihane zich dan schaamde en niet zichzelf kon zijn als hij erbij is, vandaar dat hij ook wegbleef.
Na het eten, stond Aicha op om op te ruimen. "Nee, gelti. Ga maar zitten. Naoual en ik ruimen wel op." Zegt Jihane. "Je bent mijn gast, dat ga ik je niet aandoen." "IK wil het zelf. Ga nou maar zitten." En ze trok haar weer terug op de bank. "Dank je, kind. Ik kan me geen betere schoondochter wensen." "Dank je." Zegt Jihane en begon samen met Naoual op te ruimen. Chafik en Adil gingen boven nog even aan het werk. Terwijl Naoual de vaat in de vaatmachine stopt, zegt ze "Jihane, ik wil het beste van maken." Jihane keek haar niet begrijpend aan. "Hoe bedoel je?" Naoual ging recht op staan. "Wat er in het verleden gebeurde, dat... dat wil ik nu achter me laten. Ik weet dat het misschien nooit hetzelfde wordt, maar... je wordt nu mijn schoonzusje en ik zal je altijd tegenkomen. Ik wil opnieuw beginnen." Jihane was zo blij dat ze dat zei. "Bedoel je dat... dat je me vergeeft?" "Nou... jawel, alleen ik zal het niet vergeten, ook al wil ik dat, maar ergens kan ik het begrijpen. Je bent een goed mens en... goede mensen maken ook fouten." "Het betekent veel voor me dat je dat zegt." Naoual glimlachte. "Ik heb je altijd gemogen, dus... wie mag jou niet, eigenlijk? Nou, iedereen is gek op je en het is dan onmogelijk dat je geen goed mens bent als iedereen je mag." "Ik mag jou ook en vergeet niet dat je zelf een hele lieve, aardige meid bent." "Dank je... nou vanaf nu, hebben we het er niet mee over. Deal?" "Deal!" Trots gingen ze verder met de keuken opruimen. Dit maakte deze dag toch nog goed.