struggles in love (VOLTOOID)

48

"Ja, was erg gezellig. Alleen meiden, weet je wel." Jihane lag al in haar warme, lekkere bedje toen ze werd gebeld door Redouan, die nog op kantoor was. "Mooi, ik ben echt moe he." Zei hij zuchtend. "Ga dan naar huis. Hallo, het is al 01.00 geweest en je bent nog aan het werk. Alleen." "Ewa ja, ik ben bijna klaar. Nog iets doornemen en dan kan i weg. Ik ga rechtstreeks mijn bed in. Heerlijk slapen, ik verlang er echt naar. Kon ik maar naast je liggen." "Ah, dat komt nog wel Insha'Allah. Ik laat je dan echt niet zo laat werken." "O ja?" "Reken maar van jes! Eey, ga aan het werk, dan kan je gaan uitrusten." "Oke, schatje... als jij het zegt en hou je aan je belofte he." Ze begreep hem niet. "Welke belofte?" "Ben je dat al zo snel vergeten. Morgen zou jij koken, weet je nog?" "O ja, ik zou je eten brengen. Dat ben ik niet vergeten. Na het werk kom ik gelijk naar je toe... met het eten." "Oke dan! Slaap zacht, snoepje van me. En tot morgen Insha'Allah." De dag daarna voor ze aan het werk ging, moest ze eerst langs Redouan. De moest een dossier brengen die ze voor hem moest nakijken. "Helemaal nagekeken en alles klopt. Kan ik nog ergens meehelpen?" Vroeg ze nadat ze hem het dossier overhandigde. "Nee, schat. Het is goed zo." Je kon aan hem zien dat hij niet goed heeft geslapen. Zijn ogen waren dik en hij had wallen. "Vraagje: hoe laat werd het vannacht?" Hij keek haar lachend aan. "Half vijf." Zei hij met gespleten oogjes. "I knew it! Dat doe je jezelf niet nog eens aan, luister je?" "Nee, ik heb mijn lesje geleerd. Het was gewoon veel werk, maar daar hoef ik me vandaag geen zorgen over te maken. Rond tien uur ben ik klaar." "Oke, dan ga je om tien uur slapen. Je moet veel inhalen." En ze masseerde zijn schouders. "Lekker! Ik wist niet je dat je zo goed kon masseren. Nog mee verborgen talenten?" En hij keek haar geheimzinnig aan. "Nog heel veel... waar je later pas achterkomt." Hij gaf haar een kusje op haar neusje. 'Ik kan niet wachten." Ze stopte met masseren en ging op de bank zitten. "Zo. Waar hebben jullie het overgehad gisteren?" Wilde hij weten en kwam tegenover haar liggen op de bank. "In ieder geval niet over jou! Nee, grapje! We hebben gewoon over alles en nog wat gepraat... vanwaar die interesse?" "Nee gewoon. Heft Soraya het nog gehad over haar liefde." Jihane werd rood. Hoe wist hij het? Dit werd wel eng. "Liefde? Soraya? Nee, er is geen liefde.' "Ik weet het. Je hoeft niet te liegen." "Hoe bedoel je?" "Een tijdje terug heb ik haar gezien met hem." "Oh? Ik weet nergens van." "Ik was kwaad en wilde haar erop aan spreken, maar toch ging ik onderzoek doen over hun relatie. Ik kwam erachter dat het oke is. Dat hun relatie wel serieus is. Drie jaar lang is niet niks. Dus... liet ik het rusten." Ze was trots op hem. Jihane stond op en ging naast hem liggen. Ze gaf hem een kus op zijn wang. "Je bent de coolste broer dat je haar een kans hebt gegeven. Ik vond drie jaar lang een relatie ook wel heel erg serieus." "Dus, je wist het wel. Wijsneusje!" "Ja." "Ik vertrouw haar wel... vooral als ik aan onze relatie denk. Soraya is altijd het rustige meisje geweest. Ze doet geen vlieg kwaad en is totaal niet zo een type dat zoveel relaties heeft gehad. Ze is heel serieus en heel... ja, ik hou van mijn zusje echt." "Zij houdt ook zoveel van jou en ja, ze komt mij ook heel rustig over." Hij rolde met zijn ogen. "Kan ik helaas niet van die kleine zeggen." "Ilham?" "Ja, die is echt een wilde tante! Ik hou van haar, maar toch had ik graag gewild dat ze wat meer als Soraya is." "Ze is oke, echt! Ze is een hele slimme meid, Redouan, zo komt ze ook over. Ze is totaal niet naïef. Ik weet gewoon zeker dat niemand haar iets wijs kan maken." "Dat is wel waar. Ze is wel slim, ja." Hij knikte. "Schattig hoe je over je zusjes praat. Het is duidelijk dat je veel om ze heeft." "Ja? Nou, dat is ook zo. We zijn altijd vrij opgevoed en onze familie is erg hecht aan elkaar, dus... liefde zat." Ze lachte en hij sloeg zijn armen om haar heen. "Wat dat betreft, passen onze families perfect bij elkaar." Zegt Jihane zachtjes. Een paar minuten later sprong ze op. "Ik kom te laat op mijn werk!" Ze pakte haar tas en kuste hem vlug. "Tot vanavond!" Voor hij wat kon zeggen, was ze al weg. Toen ze uitstapte, voelde ze een hand op haar schouder. Ze draaide zich geschrokken om. Haar kijkers bleven strak gericht op die van Chafik. Door de donkere garage, zag ze zijn ogen glinsteren. "Jihane." Sprak hij zachtjes. "Wat doe je hier?! Ik schrok me dood." Ze was duidelijk bang geweest. "Het spijt me. Het was niet mijn bedoeling je te laten schrikken." Ze knikte. "Het is oke." "Eh, ik kwam om... ik wil even met je praten." "Met mij praten? Waarover?" Ze was bang voor zijn antwoord. Misschien wilde hij het hebben over hun zoen. "Nou, over eh... over veel dingen. Heb je even tijd?" "Ik ben al te laat. Sorry, ik heb geen tijd." Ze wilde weglopen, maar bleef staan als hij wat zegt. "En vanavond? Kan je dan?" Ze draaide zich om. "Nee, dan heb ik al iets." Ze wilde weer weglopen, als hij iets zegt. "Je kan maar beter naar me luisteren." Wat? Ze draaide zich kwaad om. "Is dat een dreigement, Chafik? Ga je me anders weer ontvoeren?" Hij schudde zijn hoofd. "Nee, maar dit is belangrijk... voor ons beide." Ze keek hem nadenkend aan. "Vanmiddag heb ik een uur pauze. 2 uur sta je hier op me te wachten." En ze liep toen weg. De hele tijd, was ze bang voor wat hij zo zeggen. Hij zei dat het belangrijk was voor hun beide. Ze weet waar Chafik toe in staat is en als ze daaraan denkt, word haar angst alleen maar groter. Ze heeft zich nergens op kunnen concentreren. De enige gedachte was Chafik. En met de seconde, werd ze alleen maar banger. Ze keek naar de klok. Het was vijf voor twee. Ze pakte haar tas en liep naar buiten. Ze moet sterk zijn en hem niet laten winnen, wat het ook is. Toen ze aankwam bij haar auto, was hij er niet. Ze keek rond, nergens te bekennen. Opeens hoorde ze achter zich. "Hier ben ik." Ze draaide zich in een ruk om. "Sorry dat ik te laat ben. Ik zal volgende keer op tijd zijn." "Er komt geen volgende keer, Chafik." Met een grijns op zijn gezicht knikte hij. "Nou, wat wilde je vertellen? Ik heb niet alle tijd." "Is dit wel een goed idee? Hier?" "Ja, vertel nou maar." "Goed..."