struggles in love (VOLTOOID)

23

Jihane knikte. "Er valt maar een ding te doen om deze nachtmerrie te stoppen en dat is naar de politie stappen en je aanklacht intrekken. Zeggen dat je je vergist had." Naoual keek haar letterlijk met wijde open ogen. ] "Ben je gek?! Jihane, je weet dat dat nooit kan!" "Hoezo niet? Dat is het beste. En je laat iemand vrij gaan die onschuldig is en je straft daarmee Chafik die je pijn heeft gedaan." "En mijn ouders? Mogen die wel weten dat ik een relatie had en dat het nu ut is? Als het nog aan was, zou het niet erg zijn, want hij kan nog om mijn hand komen vragen. Maar nu kom ik over als een gebruikte dochter." "Naoual, je ouders zullen het begrijpen. Ze weten heus wel dat je een vriendje hebt gehad. Welke meisje heeft nou geen vriendje en trouwens, je moet sowieso een relatie hebben, want ooit wil je gaan trouwen, neem ik aan. Je moet toch iemand leren kennen of willen je ouders dat je trouwt met een man die je pas op je huwelijksnacht voor het eerst ziet zoals dat in de jaren 40 werd gedaan?" "Dat is anders! Ik heb geen relatie meer met Redouan en mijn ouders willen niet dat ik iedereen probeer en pas er eentje uitkies. Als ik iemand leer kennen, dan is hij de eerste en de laatste." "Maar je kan toch je ouders vertellen dat het uit is gegaan omdat hij en Chafik een hekel aan elkaar hebben." Ze stond op. "Je begrijpt het niet!" Naoual liep een rondje om de kamer. "Ik wil het er niet meer overhebben. Ik laat het zoals het nu is, oke?" "Naoual, besef je wel wat je zegt? Jij kan lekker vrij rondlopen en doen wat je wilt, maar Redouan dan?" "Ik vrij? Jij kan het nooit weten, want jij staat niet in mijn schoenen! Jij weet niet hoe het is om iets te doen wat je niet wilt, jij weet niet hoe het is om iemand kapot te maken tegen je wil! Jij kan doen wat je wilt, geen problemen, geen broers die je leven besturen! Het gelukkige leventje waar iedereen van droomt, het leventje dat ik vroerg had, dat heb jij nu en dat is iets wat ik nooit meer zal kennen. Dus, beste Jihane... Ik ben niet vrij, Jihane! Ik ben niet vrij. Ik zit opgesloten tussen de schuldgevoelens, alle ellende. Dus, Jihane, als je wilt weten wie er vrijer is. Ik of Redouan... dan is het Redouan. Absoluut... Hij is vrijer dan mij. Iedereen is vrijer dan mij." Jihane kreeg tranen in haar ogen die langs haar wangen stromen. Dit was geen toneel, dit was echt. Ze had echt medelijden met Naoual. Ze voelde echt met haar mee. Jihane stond op en liep naar haar toe. Ze omhelsde haar zachtjes en heeft samen met haar gehuild. "Ik zal er over ophouden. We vergeten alles." Sprak Jihane. Naoual knikte. "Kom, laten we wat gaan drinken. Ik heb nog niet eens ontbijten, als je dat wilt weten." Zei Jihane lachend. Naoual keek haar glimlachend aan en veegde haar tranen. "Dank je. Ik ben blij dat ik alles heb verteld. Ik kon mijn hart opluchten en ik vertrouw je." Jihane knikte en voelde een enorme schuldgevoel... ze was niet te vertrouwen. Dit hoorde allemaal bij het spel.. bij haar plannen. Ze is egoïstisch en gebruikt Naoual meer dan Chafik dat heeft gedaan en dat zal ze zichzelf niet vergeven...