struggles in love (VOLTOOID)

26

De dag daarna ging ze langs Redouan voordat ze ging werken. Ze moest hem vertellen dat ze vanavond naar een bruiloft gaat met Chafik. "Er is iets." Begon ze. "Wat dan?" Redouan liep op haar af en hield haar vast bij haar middel. "Ik ga vanavond naar een bruiloft." "Leuk, wie gaat er trouwen? Nichtje van je?" "Nee, ik zou niet weten wie der gaat trouwen." Hij keek haar niet begrijpend aan. "Oke, nu snap ik het niet." "Ik ga met Chafik. Zijn vriend gaat trouwen." Hij keek haar verbaasd aan. "Dat meen je niet?" "Ja, het is niet zo erg. Ik ga gewoon met hem mee en na vanavond, zou alles volgens plan gaan. Dat weet ik zeker." Hij liet haar los en liep van haar weg. "Redouan, wat is er?" "Je kan daar niet heen." Zei hij en draaide zich om. "Hoezo niet? ik hou je op de hoogte van alles." "Dat is het niet." "Wat is het dan wel?" "Ik zal daar ook zijn." "Wat?!" "Ja, het is ook een vriend van mij. Hij heeft me ook uitgenodigd. Ik wilde je meevragen, maar dan zouden de vrienden van Chafik ons samen zien en dat moeten we niet hebben, daarom heb ik je niet meegevraagd." "Dus... Jij en Chafik zijn der allebei?" Hij knikte. Jihane schudde met haar hoofd en ging op de bank zitten. "Ik heb al ja gezegd en ik kan niet terugkrabbelen." "Hij verwacht mij ook. Hij zou heel erg vinden als ik niet kom." Zegt Redouan. "En nu?" Redouan ging naast haar zitten en keek haar aan. "We moeten een oplossing vinden. Misschien kan ik een smoes verzinnen om niet te gaan." "Nee, jij moet gaan. Het is je vriend en hij verwacht je." "Dan zit er maar een ding op: we gaan allebei." "Dat kan niet. Moet ik daar samen met Chafik gaan zitten en jij bent er ook en ik moet doen alsof ik je niet ken. Ze zullen merken dat we elkaar wel kennen, Redouan." "Nee, we kijken niet en zitten niet naast elkaar." "Er zullen veel meisjes zijn en die gaan je versieren en dan moet ik gewoon toekijken. Dat kan ik niet." Hij lachte en sloeg zijn armen om haar heen. "Schatje, hoeveel meisjes er ook zullen zijn en hoe leuk ze ook zijn, ze zullen het nooit bij jou halen en waarom zou ik ze aandacht geven als het leukste meisje van de avond, mijn meisje is?" Dat vond ze erg lief van hem. Ze glimlachte en sloeg haar armen om zijn nek. "Konden we het maar laten zien... dat we van elkaar houden." "Dat komt nog wel Insha'Allah." En hij kuste haar. "Dus we gaan allebei? Ik met Chafik en jij alleen?" "Ja, ik ALLEEN. Maak je geen zorgen dat ik met een meisje kom, want dat gebeurt niet." Ze hebben wat dingen rechtgezet en de plannen wat veranderd. Na het werk, vertrok Jihane gelijk naar huis. Ze had weinig tijd en moet zich nog aankleden. "Mam, ik ben er vanavond niet." Riep ze naar haar moeder die in de keuken bezig was. Haar moeder liep naar toe. "Dat verbaasd me niet aangezien je er elke avond niet bent." "Vandaag is anders. Ik ga naar een bruiloft... met Naoual." "Een bruiloft?" "Ja, van een vriendin. Ze wil ons er graag bijhebben." "Ja, natuurlijk. Maak het niet te laat." "Tuurlijk!" en ze liep de trap op. Ze vond dat haar moeder de laatste tijd wel heel raar doet. Net alsof ze haar niet gelooft... wat eigenlijk terecht is. Vroeger was het anders. Ze vertrouwde haar altijd en vroeg niet altijd waar ze heenging. Nou ja, misschien kan ze het ook fout hebben en is haar moeder niet veranderd. Ze liep haar kamer en opent haar kast. Gelukkig heeft ze nog een nieuwe taksita in haar kast hangen die ze afgelopen maand heeft laten maken, want ze wist dat er in de zomer wel bruiloften zullen zijn die ze zou bezoeken. Nora kwam de kamer binnen. "Waar ga jij heen?" Vroeg ze haar terwijl Jihane haar haren aan het krullen is met de krultang. "Ik ga naar een bruiloft met Naoual." "Oh? Met Naoual en niet toevallig met Redouan?" "Nee, met Naoual. Haar broer komt me zo ophalen." "Haar broer? Kunnen jullie niet met je eigen auto gaan?" "Nou, dat zouden we wel doen, maar we weten de weg niet en haar broer wel, want die had afgelopen maand daar een bruiloft." "Heel geloofwaardig, Jihane." Nora liep naar de deur. "In ieder geval, maak het leuk en nummers van leuke jongens zijn altijd welkom bij je zus." Jihane lachte om haar. "Zal ik aandenken." ze stak haar haar feestelijk op. Even wat make-up. Ze pakte haar taksita. Het is een prachtige paars/groene jurk. Haar pumps en tasje ontbraken natuurlijk niet. Oke, klaar. Ze bekeek zichzelf in de spiegel. Prachtig zag ze er uit. Ze was hartstikke blij met haar jurk. Haar telefoon trilde in haat tasje. Die pakte ze op. Ze had een sms ontvangen. "Ik sta beneden. Kom je, schoonheid?" Ze glimlachte en smste terug dat ze eraan komt. Snel liep ze de trap af. In de woonkamer trof ze haar moeder en Nora die tv kijken. "Ik ga." Ze keken haar aan van top tot teen. "Wow, je ziet er gaaf uit, man! Die jurk is echt leuk. Pas maar door naar je lieve zus." Jihane keek haar zus lachend aan. "Ja, in je dromen. Ik ga en ik vertel de details wel later." Haar moeder knikte en keek weer naar de tv. Wat had ze nou weer? Jihane had geen tijd om daar achter te komen en liep weg. Buiten stond Chafik te wachten. "Wow, je ziet er echt mooi uit. Ik twijfelde er ook niet aan." "Dank je. Je ziet er ook goed uit. Die pak staat je goed." "Dank, schat. Nou, stap in." Hij maakte de portier voor haar open en ze stapte in. "Dank je." Hij liep naar zijn kant en stapte ook in. "Vanavond zul je de mooiste zijn." "Ah, dank je wel. Wat een compliment." "Alles voor mijn meisje he?" Ze knikte. Dus hij beschouwd haar echt als zijn 'vriendin'? Dit was toch wat ze wilde? Waarom voelt het dan niet goed aan? Net alsof ze Redouan bedriegt, maar dat is niet zo, hij weet ervan. Hoe zal hij eigenlijk reageren vanavond als hij Jihane en Chafik samen ziet? Hoe dichterbij ze kwamen, hoe angstiger ze werd. Aangekomen op de locatie, stapte ze uit. Chafik liep naar de kant van Jihane, maakte het portier open en stak zijn hand uit. Die nam ze glimlachend aan. "Dank je." Hij pakte haar hand vast en zo liepen ze naar de zaal. Het was al aardig vol. Zoveel jonge dames waren er en jonge mannen. De dames lijken Chafik allemaal te kennen. Sommige keken hem glimlachend aan, de anderen groetten hem met een 'hoi' of 'Hey, Chafik'. De jonge mannen hadden hun ogen ook niet ergens anders gericht dan op Jihane. Ze was voor hun allemaal de ideale meisje. Zo knap en de uitstraling die ze had, maakte hun allemaal gek. Ze willen allemaal in de schoenen van Chafik staat. Ze konden ook begrijpen dat Chafik haar prins is. Dat was niet onbegrijpelijk. Zo machtig, bekend en knap. Helemaal iets voor haar. "Ze kijken naar je. Ze willen problemen." Zegt Chafik terwijl hij voor zich keek. Jihane moest er om lachen. "De dames kijken ook naar jou. Ze groetten je zelfs. Zoeken zij ook problemen?" "Misschien. Maar ik weet wel dat ze beter uit je buurt kunnen blijven, want ik denk niet dat met jou te maken willen hebben." "Dat denk ik ook niet." Zegt Jihane lachend. Ze werden begeleid naar een tafel dat vlak voor de bruidpaar is. Chafik schoof de stoel aan voor Jihane. Een echte heer, dacht Jihane. Jammer voor hem dat dit allemaal fake is. Hij ging naast haar zitten. "Druk he?" "Ja, nogal." Het was ook zo druk. De zaal was vol mannen en vrouwen en kinderen. Het zag er wel allemaal mooi en duur uit. Jihane keek rond of ze Redouan ziet, maar nergens was hij te bekennen. "Zoek je iemand?" Vroeg Chafik toen hij haar zo zag rondkijken. "Huh? Nee! Ik kijk gewoon rond." "Oke, maar niet naar mannen kijken he?" "Zal ik niet doen." Een paar minuten later, kwamen de bruidegom en de bruid binnen. Ze zagen er werkelijk prachtig uit. De bruid was zeker een knappe meisje. Ze zag er heel leuk uit in haar eerste setje. Haar man is ook geen lelijkerd. Hij is zeker knap! Ze gingen zitten op hun prachtige zitplaats. Jihane klapte mee in haar hand met de andere dames. Opeens zag ze hem. Redouan. Hij kwam binnen met nog twee andere mannen. Een van hun, kent ze we. Het is een vriend van Redouan en de ander zal vast ook wel een vriend zijn. Hij merkte haar op. Snel keek ze weg, want ze zag dat Chafik ook die richting opkeek. Hij zag er niet bepaald vrolijk uit. Jihane merkte de woede in hem op. Twee dames kwamen bij hun aan tafel zitten. Ze keken Chafik alle twee glimlachend aan. Jihane ergerde zich aan hun. Je kon zo zien waar ze op zoek zijn. Ze willen aandacht van Chafik. Weten ze dan niet dat hij hier met zijn vriendin zit en dat ze beter kunnen oprotten. Ze haatte zulke wijven. Geen respect, niks! Niet dat ze jaloers was, maar ze kan er gewoon niet tegen. Gelukkig gaf Chafik hun geen aandacht. Hij keek ze niet eens aan en zijn voledige aandacht ging naar zijn Jihane. Zij is de gene die hem gek maakt, die hem veranderd en waar hij constant aan moet denken. De andere meisjes, is hij al lang vergeten. Haar verschijning heeft hem veranderd. Hij denkt niet meer alleen aan werken en macht... dat allemaal door haar. Dat ze nu naast hem zit en met hem is, maakt hem nog trotser dan hij is. Jihane zag hoe Redouan aan een tafeltje ging zitten met zijn vrienden. Aan die tafel zaten ook een paar dames en je zou zo zeggen dat ze vriendinnen zijn van de dames aan hun tafel. Ook zij vragen om aandacht. Hier kan Jihane dus niet tegen. Ze richtte haar blik op de dansvloer waar al aardig wat mensen aan het dansen zijn. Een van de dames aan de tafel waar Redouan zit, staat op en begint ook uitbundig te dansen. Na een kleine minuut, loopt ze terug en gaat voor Redouan staan. Ze reikt haar hand uit als teken om op te staan en met haar te dansen. Nee, hij gaat het niet doen! Jihane voelde de woede in haar koken. Het liefst staat ze op en loopt op dat meisje af en slaat haar helemaal in elkaar. Redouan keek haar kant op. Jihane keek afwachtend naar zijn reactie...