struggles in love (VOLTOOID)

24

Redouan, je moest haar eens zien?! Ze word er gek van." Riep Jihane. Redouan pakte haar vast bij haar schouders. "Schatje, het is vreselijk, maar het is niet jouw schuld. Het is de schuld van Chafik dat ze zich zo heeft mee laten slepen." "Maar Redouan, ik ga dat meisje dwingen om iets te doen wat haar broer niet echt leuk zal vinden en dan krijgt alsnog problemen. Ze denkt dat ze me kan vertrouwen. Ze vertrouwt me en ik maak daar enorm misbruik van. Ik gebruik haar!" "Jihane, het komt goed. Ze zal inzien dat dit het juiste is." "Nee, ze zal het mij nooit vergeven." "Ze zal boos zijn, ja. Maar vroeg of laat komt ze erachter dat jij het juiste hebt gedaan. Dit wilde ze toch zelf ook niet. Ze zal je dankbaar zijn dat je haar hebt overgehaald om de aanklacht in te trekken." "Als dat gebeurd, want ik heb haar beloofd dat ik erover ophoud." Zei Jihane zuchtend en ging op de bank zitten. Redouan kwam naast haar zitten. "Laten we even over iets anders praten. Iets gezelligs." Jihane keek hem onderzoekend aan. "Redouan, voor ik het vergeet..." Ze was het bijna vergeten. "Er is iets wat ik niet duidelijk vind." "Wat dan?" Redouan keek haar vragen aan. "Waarom weet je familie nergens van?" "Hoe bedoel je?" Vroeg hij. "Je weet best wel wat ik bedoel." "Nee, Jihane. Dat weet ik niet... als je me nou eens uitlegt wat je bedoelt..." "Goed, ik speel het spelletje mee. Waarom weten je broers niet dat je wordt verdacht van verkrachting?" "Oh dat? Nou, ik vind het niet nodig. Het is niet belangrijk en het is zo opgelost." "Redouan, het is wel belangrijk en het is niet zo opgelost. Je broers horen dit te weten. Ze kunnen je misschien helpen. Karim had argwaan en hij weet dat er iets is." "Dat weet ik. Hij had het er van ochtend over, maar ik maakte hem duidelijk dat dat mijn zaken zijn en ik die zelf oplos." "Daar laat hij het niet bij. Het is je broer. Je hoort hem alles te vertellen." "Niet alles, Jihane. Sommige dingen hoeft niemand te weten en dit al helemaal niet, want het is namelijk allemaal een spel. Ik heb niemand verkracht en ik ga mijn onschuld bewijzen." Hij stond op en liep naar de dressoir waar hij in de kastje naar iets zocht. "Schat, je ouders, zusjes en broers hebben recht op de waarheid. Je broers vooral. Die kunnen er misschien wat aandoen." "Ik regel graag zelf mijn zaken en dat je me nu helpt, heb ik met moeite geaccepteerd. Ik wil niemand mijn eigen problemen inwrijven." "Het zijn verdomme je broers, geen vijanden." Riep Jihane kwaad. "Ik ben geen kleinkind meer, Jihane. Ik kan voor me zelf zorgen en dat gaat me hartstikke goed af." Net Jihane wilde antwoorden, ging haar telefoon over. Ze schudde haar hoofd en pakte haar telefoon uit haar tas. "Met Jihane." "Hey, met mij." Het was Chafik. "Oh, Chafik. Hoi.." Ze stond op en liep naar het raam. "Alles goed met je?" "Hamdullilah en hoe gaat het met jou?" "Gaat lekker, ja. Eh... ik bel om even te vragen of je misschien zin hebt om wat te gaan drinken?" "Wat drinken?" Herhaalde Jihane en keek naar Redouan. Die keek minder vrolijk. "Ja, is goed." Zei Jihane uiteindelijk. Redouan keek weg van haar. "Oke, waar ben je nu? Kan ik je komen ophalen?" "Nou, ik ben bij ...een vriendin... weet je, haal me thuis maar op over een uurtje, oke?" "Ja, is goed. Tot dan." "Doeg." Ze hing op en stopte haar mobiel in haar tas. "Ik ga wat drinken met Chafik. Het begint weer goed te gaan he?" Zei Jihane zachtjes. Redouan keek haar niet aan en ging verder met zoeken naar het gene dat hij kwijt is. "Redouan?" Zei Jihane nadat ze doorhad dat hij niet gaan antwoorden. "Ja?" Antwoordde hij afwezig. "Ik ga nu." "Ja, doe je bet. Doe hem ook de groeten van me." "Ben je nou boos?! Ik doe dit voor jou!" Hij keek haar kwaad aan. "Het zit me gewoon niet lekker dat jij samen met hem bent. Dat heb ik liever niet." "Ik wel dan? Na alles wat ie jou en Naoual heeft aangedaan? Ik haat hem wel meer als jij." "Wat moet ik daarmee?" "Niks. Ik ga en beschouw dit alstublieft als mijn werk, want dat is het." Ze pakte haar tas en vertrok. Ze moest eerst nog langs Naoual. Bij haar werk aangekomen, liep ze de apotheek binnen en keek rond, maar ze zag Naoual niet. Ze liep naar een collega. "Hee, is Naoua aanwezig?" "Ja, die is achter. Ik zal der even roepen." "Dank je." Het meisje liep weg en Jihane wachtte ongeduldig op Naoual. Niet lang daarna zag ze haar al. "Hee, wat doe jij hier?" Vroeg Naoual. "Ja, ik kom voor jou." "Waar heb ik dat aan te danken?" "Nergens aan, maar eh.. ik ga wat drinken met Chafik." "Oh? Ik dacht dat je hem niet mocht." "Ja, toen mocht ik hem niet en als ik aan de dingen denk die hij heeft gedaan, ben ik wel heel kwaad, maar ik vind hem gewoon leuk en dat kan ik niet aan de kant zetten, begrijp je?" "Ik denk het wel." "Ik wil gewoon even kijken hoe hij echt is. Of hij veranderd is en of hij mij ook echt leuk vind." "En dan?" "Nou, als het me bevalt, zal ik proberen er het beste van te maken, anders blijf ik wel uit zijn buurt." "Oke... ja, goed idee. Het is natuurlijk niet zo dat hij overal en bij iedereen zo een monster is, maar het was echt alleen die keer. Redouan moet hem wel iets heel ergs hebben aangedaan, dat hij zo wraakzuchtig is geworden." "Zal wel. Maar ik ga en wens me succes." "Die wens ik je. En Jihane... zeg niks over dat gedoe." "Was ik ook niet van plan. Ik wil me er niet mee bemoeien... alleen dan met jou. Hij is toch anders." "Haha, ja dat klopt. Nou, ga maar. Bel me als je thus bent." "Zal ik doen." en ze liep weg. Thuis aangekomen, ging ze zich klaarmaken en wachtte op de telefoontje van Chafik. Dat duurde ook niet lang. Ze liep de trap af naar beneden. "Ga je alweer weg?" Vroeg haar moeder. "Ja, druk he." "Je was vandaag vrij, maar je bent drukker dan normaal." "Ja, dat klopt. Het is ook zwaar werk. Moest allerlei dingen regelen." Haar moeder schudde haar hoofd en liep d woonkamer in. Jihane trok er niks van aan. Ze heeft wel belangrijkere dingen die ze moet regelen. Buiten stond Chafik op haar te wachten. Nadat ze hem groette met een hand, stapte ze in. "Zo, hoe was je dag?" "Ja, wel oke. En jij?" "Druk gewerkt. Dus ik heb wel zin om even te ontspannen." "Hm... ja." Redouan zit haar dwars. Het lijkt net of ze dit doet tegen zijn wil. Die avond hebben ze samen wat gedronken en gegeten. Het was wel gezellig, alleen Chafik werd een paar keer aangesproken door een paar dames. Ze zaten daar aan tafel te eten, toen twee knappe meiden op Chafik afliepen. Jihane wist niet wat ze er van moest denken. "Chafik?" Vroeg een meisje verbaasd. Chafik leek er van geschrokken te zijn. "Hee." Zei hij kortaf. De dames gaven hem allebei een hand. "Dit is mijn nichtje Samia." Zei de lange dame. "Leuk." "Nou, wie is deze meisje? En mogen we er gezellig bij komen zitten?" "Eh, sorry... als jullie het niet erg vinden, wil ik alleen zijn met Jihane." "Jihane? Is dat je nieuwe liefde?" Die meid keek haar vernietigend aan. las blikken konden doden, dan was ze nu dood. "Ja, ik ben zijn nieuwe liefde. Jullie horen het... wegwezen." Jihane kwam zelfverzekerd en overtuigend over. Zelfs Chafik keek er van op. "Tazz..." De dames liepen vloekend weg. Chafik keek Jihane onderzoekend aan. "Wat?!" Riep Jihane. "Er zit wel een beetje van dat bitchachtige in je." Zei Chafik lachend. "Ik ken die soort meisjes. Ze houden niet op als je niet hard overkomt en ze blijven plakken." "Ja." "Waar ken je ze van?" "Eh, ja... een van hun had iets met een vriend van me." "En dan komen ze naar jou?" "Jihane... ze zijn onbelangrijk, waarom gaan we onze tijd aan hun verspillen." "Je hebt gelijk." Zei Jihane lachend. "Ze zijn onbelangrijk." Na het eten, liepen ze terug naar de auto. "Breng me maar naar mijn zus. Ik ben lang niet geweest." Zei Jihane, toen Chafik vroeg of ze naar huis wilde. "Oke, dan moet je me wel de weg wijzen." Toen ze aankwamen, keek hij Jihane aan. "Het was weer een leuke avond. Bedankt en ik hoop dat er meerdere volgen." Jihane knikte. "Ja, ik ook." Dat gaf Chafik de zekerheid om haar hand te pakken. "Je bent speciaal." Zei hij zachtjes. Hij kwam dichter bij haar en Jihane was bang voor wat er komen gaat. Net hun lippen elkaar aanraakten, trok Jihane zich ruw teug. "Sorry... ik begin verkouden te worden en dat wil ik niet ook bij jou." Chafik keek teleurgesteld voor zich. Hij geloofde er niks van, maar knikte toch. "Het is goed." "Ja..." Jihane wilde niet dat hij iets doorkrijgt. Hoe moet ze dit oplossen. Ze wil hem niet zoenen, maar ze wil ook niet dat hij argwaan krijgt. Ze keek nadenkend voor zich. 'Alles oke?" Vroeg Chafik. Jihane draaide zich glimlachend naar hem. "Ja." Voor ze het wist pakte ze zijn gezicht tussen haar handen en kuste hem snel op zijn mond. Zo snel alsof ze bang was voor zijn lippen. Chafik keek haar niet begrijpend aan. "Hier wordt je vast niet verkouden door." Zei ze snel. "Doeg." En ze stapte uit. Apart is ze, dacht hij lachend en reed weg. Oeff, dat ging wel... en ze liep naar de woning van haar zus Karima.