struggles in love (VOLTOOID)

63

"Ik heb het met je vader overgehad. Hij weet dat er vandaag mensen komen die om je hand komen vragen." Zegt haar moeder als ze de kamer van Jihane binnenloopt en Jihane nog slaperig in bed ligt. Ze wil niet opstaan. Deze dag, daar heeft ze echt geen zin in, laat staan op de bruiloft. De afgelopen dagen heeft ze Chafik enorm genegeerd. Hij belde haar keer op keer, maar ze nam nooit op. Ze heeft alleen maar tranen los gelaten. Tranen van verdriet. De laatste ontmoeting met Redouan heeft haar niks goed gedaan. Het heeft haar alleen maar meer verdriet bezorgd. De pijn en teleurstelling die ze in zijn ogen las, bleef haar bij.

"Oke, ma. Goed." Zegt ze slaperig. "Ik blijf nog even liggen, goed?" "Lieverd, het is al 12 uur. Je moet opstaan. Je zussen zijn ook al onderweg." "Ja, zo." "Jihane, het is jouw dag, weet je nog. Zidd, sta op." En ze kietelde haar zodat ze zou opstaan. "Mam, niet doen!!" Ze gaf het toch op en stond met haar ogen halfdicht op. "Ga je op frissen en dan zorg ik voor ontbijt." "Ah, wat lief!" Ze gaf haar een kus op haar wang en loopt haar kamer uit met een handdoek en haar badjas naar de badkamer.
Na een lange douche, droogt ze haar haren en loopt naar beneden.
"Hey, aanstaande bruidje!!" Roept Mounia en groet haar met een kus op haar wang. Jihane zette meteen een lach op. Ze moet vandaag heel goed acteren. Haar zussen zijn zo slim, als er maar iets fout gaat, komen ze erachter. "Alles goed?" "Hamdoellilah en met jou?" Vraagt Jihane. "Ja, gaat lekker." "Mooi! Waar zijn Nora en Karima?" Vraagt ze. "Die zijn even boodschappen gaan doen." "Moest dat niet al eerder gebeuren?" "Ja, er ontbreekt iets en dat zijn ze gaan halen. Alles voor jou he?" Zegt ze lachend. "Ja, ik voel me vandaag erg speciaal." Zegt Jihane lachend en neemt een hap van haar broodje. "Waar is Noufel trouwens? Ik mis die kleine rat." "Die is met zijn vader." "Oke." "Nou, vertel... hoe gaat het met Chafik?" "Ja, hartstikke goed. Hij heeft zo lang op deze dag gewacht." "Jij niet dan?" "Jawel, natuurlijk wel. Maar hij had liever gisteren gewild dan vandaag. En ik wilde niet te snel gaan." "Ewa ja, dat betekent alleen maar dat ie erg veel van je houdt. Ik ben echt zo benieuwd naar hem. Eigenlijk moesten we hem eerder ontmoeten. Dan wisten we ook hoe hij is." "Ja, sorry,niet aangedacht." Zegt Jihane en staat op. "Ik ga even mijn kleren aandoen." "Ja, mam heeft al een kaftan op haar bed liggen. Die moet je aan." "Een kaftan? Dacht het niet. Ik trek gewoon mijn eigen kleren aan." En ze liep de keuken uit.

Ze kleedde zich aan in een zwarte, nette rokje dat net beneden haar knieën kwam. Daarover trok ze een paarse bloesje. Ze stapte in haar zwarte pumps. Haar haar liet ze los hangen over haar schouders. Nog even wat mascara, lipgloss en klaar was ze. Ze had geen zin om zich op te maken, maar het moest wel. Ze moet zich mooi maken. Er was nog een dingen dat ze moest doen: Chafik bellen. Jihane moest hem iets duidelijk maken. "Ik zou eigenlijk niet moeten opnemen, zoals jij dat altijd doet." Zegt hij gelijk als hij opneemt. "Ik bel heus niet om te vragen hoe het met je gaat. Dat boeit me niet." "Nee. Waar bel je dan voor?" "Mijn zussen vinden dit al raar. Dat ik Redouan heb laten gaan voor jou, wat normaal onmogelijk is. Dus, ik wil dat je heel erg normaal doet en ze mogen niks in de gaten hebben." "Ik heb daar geen problemen mee." "Nee, maar ik wel, omdat jij niet de gene bent van wie ik hou." "Dat zal veranderen." "Blijf jij dat maar geloven. Dag, Chafik." En ze hing op. Klootzak! "Oh Jihane!!" Hoorde ze beneden iemand roepen. Ze gooide haar telefoon op haar bed en liep de trap af naar beneden. "Ze zijn onderweg! Zijn moeder heeft gebeld." Riep Nora als Jihane de woonkamer binnenloopt. "Ja, klopt. Dat vertelde Chafik net nog." "Oeh... spannend he?" "Ja, natuurlijk. IK kan niet wachten." "Dat zie ik. Je trilt helemaal. Nergens voor nodig, meid. Je ziet er hartstikke tof uit." "Dank je. Waar is pa eigenlijk?" "Die is even de deur uit, maar is zo terug." "Oke, ik ga even naar de keuken." Nora knikte. In de keuken waren Karima, Mounia en haar moeder hard bezig met alles voorbereiden en naar de woonkamer brengen. "We moeten wel voor een goede indruk zorgen bij je schoonfamilie he?" Zegt Mounia lachend. "Das jullie geraden."

Later ging de bel. "Daar zul je ze hebben!" Riep Nora. Die was zenuwachtiger dan Jihane hoort te zijn, merkte ze op. Haar ouders liepen samen met haar zussen en Jihane zelf naar de voordeur. "Jihane, doe maar open." Zegt haar moeder. "Nee, jij." Zegt ze fluisterend. Haar moeder schudde zachtjes haar hoofd en trok de deur open. "Sallaam!" Riepen mijn ouders in koor. Ze groetten elkaar. Jihane keek onopvallend wie er allemaal waren. Chafik, zijn ouders, Adil en Hind. (Zusje van Chafik)
Ze was wel teleurgesteld dat Naoual er niet was. Hoe komt dat eigenlijk? Nadat iedereen elkaar groette, begeleide haar moeder ze naar de woonkamer. Jihane heeft Chafik alleen glimlachend aangekeken, omdat ze zag dat haar zussen van haar naar Chafik keken. Hij lachte terug en liep samen met Adil naar de woonkamer. Net Hind dat ook wilde doen, trok Jihane haar terug aan haar arm. "Lieverd, waarom is Naoual niet meegekomen?" "Eh... ze had wat te doen, zei ze." "Oh oke. Is goed... fijn dat jij er wel bent." Jihane zette een lach op om zo niet te laten merken hoe teleurgesteld ze is. "Ik zou het echt niet hebben gemist. Ik ben hartstikke blij dat jij mijn schoonzusje wordt. Ik kan me geen betere wensen." "Dank je." Hind knikte en liep samen met Nora naar de woonkamer. Haar schoonzusjes zijn geweldig, dacht ze toen. Zowel Naoual als Hind. Met Hind had ze niet zoveel contact gehad, omdat die bijna nooit thuis was. Ze is heel anders dan Naoual. Hind is een mooi meisje, lief, grappig en spontaan, maar verder weet Jihane eigenlijk niks over haar, behalve dat ze binnenkort 19 wordt. "Jihane? Hallo, aarde voor Jihane!!" Ze ontwaakte uit haar gedachten en besefte dat ze nog in de gang stond. "Huh?" Ze keek Mounia onbegrijpend aan. "Waar denk je aan?" "Nergens." "Ja, ja! Aan Chafik he? En... je had gelijk. Hij is echt een leuke man! Hoe kom je aan ze? Eerst Redouan en nu hij? Wat mannen betreft heb je zeker gelukt, slimpie!" Jihane knikte glimlachend. Geluk? Ja, natuurlijk, dacht ze cynisch. "Heey, ik ga mam helpen. Ga jij maar lekker naar de gasten, je schoonfamilie natuurlijk. Hup, die kant." En ze duwde Jihane richting de woonkamer. Jihane zette haar haar goed en liep de woonkamer binnen. Alle ogen op haar gericht. Zijn ouders kennen haar al, maar toch was ze verlegen en schaamde ze zich een beetje. Misschien had ze beter iets langer aan kunnen doen. Als ze naar Hind kijkt, ziet ze dat dat niet nodig is. Die loopt ook in een korte rokje. Ze ging glimlachend naast haar 'schoonmoeder' zitten. "Ewa, lieverd?" Ze legde een hand op haar schout. "Hoe gaat het met je?" "Hamdoellilah en met u?" "Hamdoellilah, kind. Ik ben hartstikke blij dat jij mijn schoondochter wordt. Ik heb dat nog niet kunnen zeggen, aangezien je niet meer langskomt, hoe komt dat eigenlijk?" Weet ze het niet dan, Jihane was er wel verbaasd over. Heeft Naoual niks verteld? "Eh... gewoon druk met werken en alles regelen natuurlijk." "Oh, ja dat klopt. Nou, vanaf nu verwacht ik je toch iedere dag." "Ik zal mijn best doen Insha'Allah." Ze keek naar rechts waar Chafik naast zijn zusje zit. Hij was in gesprek met Nora en Hind, maar keek toch af en toe naar Jihane. Wat ziet ze er prachtig uit. Als hij naar haar kijkt, is hij toch blij met zijn besluit. Ze wordt zijn vrouw, ZIJN vrouw. Hun blikken kruisten elkaar, maar al gauw richtte ze haar blik op Mounia en Karima die binnenkwamen met thee en koffie. Ze hoopt dat deze dag goed verloopt, want... ze heeft er nu al geen zin in.