struggles in love (VOLTOOID)

64

Oeff." Ze uitte een diepe zucht als ze onder haar dekens kruipt.
Vandaag ging goed. De ouders van Chafik en die van haar waren het eens over elkaar en zien een huwelijk helemaal zitten. Jihane merkte dat het duidelijk is dat die mensen elkaar mogen. Ze zag de geluk in de ogen van haar ouders. Ze zag hoe blij ze waren dat ze in zo'n goede familie beland en de vrouw wordt van de "respectvolle" man.
Tja, die weten niet alles, dacht ze lachend. Ze moest er eigenlijk wel om lachen. Dit is gewoon te gek voor worden. Alles waar ze vroeger van droomde, is niks van uitgekomen. Alles is anders verlopen. Haar zussen waren ook helemaal happy. Ze hebben alledrie een praatje gemaakt met Chafik en die verliep perfect. Ze konden gelijk goed met elkaar opschieten. Het viel haar op dat Chafik het echt naar zijn zin had. Ja, natuurlijk, anders zou hij dit allemaal niet doen, gaf ze zich zelf het logische antwoord. Zelf heeft ze Chafik niet echt gesproken. Toen hij met haar zussen aan het praten was, riep Karima haar erbij. Ze luisterde half naar het gesprek en deed haar best om er "gelukkig" uit te zien. Als dat haar maar blijft lukken. Weer uitte ze een diepe zucht en besloot er maar geen tijd meer aan te besteden. Ze kan veel beter gaan slapen. Ze draaide zich op haar zij met haar ene hand onder haar hoofd en met de andere zette ze het licht uit. Kort daarna viel ze in een droomloze slaap...

Een paar dagen later, loopt ze door de stad om wat dingetjes te kopen. Ze wil net Zara binnen als ze haar naam hoort. Ze draaide zich om en zag Soraya zwaaiend haar naam nogmaals roepen. "Jihane!" Oh shit! Wat moet ze nu doen? "Hey!" Roept ze vrolijk en groet haar met twee kusjes op de wang. "Hey, alles goed?" Zegt Jihane. "Hamdoellilah en met jou?" "Gaat ook wel goed, ja." "Ben je alleen?" Vraag Soraya en kijkt om zich heen. "Ja... ik eh.." Voor Jihane haar zin kon afmaken, trok ze haar mee aan haar arm. "Laten we wat gaan drinken. Das echt lang geleden." "Oh oke." "Nou, vertel... wat doe je nu allemaal? Hoe gaat het op werk?" "Hamdoellilah. Ik eh... ik heb het gewoon druk met werk.." Jihane was stil. "En wat? Bedoel je de bruiloft?" Jihane keek haar verbaasd aan. Dus ze weet het wel? Als Soraya ziet hoe Jihane kijkt, glimlacht ze. "Het is oke. Het is jouw leven. Als jij voor iemand anders hebt gekozen en niet voor Redouan, is dat jouw keus. Als je maar gelukkig bent." "Dank je. Hoe... hoe weet je het eigenlijk?" "Via Redouan zelf. Ik vroeg een keer of jullie kwamen eten en hij vertelde dat jullie uit elkaar zijn. Dat je gaat trouwen." "Oh? Hoe is het nu met hem?" "Hij eh... in het begin ging het heel erg slecht. Hij was er kapot van, maar volgens mij begint hij het te accepteren." Jihane knikte. Hij begint het te accepteren? Ergens was ze daar blij mee, want leeft hij niet verder met de verdriet die ze hem heeft bezorgd, maar heel erg diep in haar hart, was ze teleurgesteld. Het voelt net alsof hij snel over haar heen is. Ze schudde onbewust haar hoofd. Nee, dat is vast en zeker niet het geval. Ze kent Redouan en ze weet dat hij haar mist. Oh, wat mist ze hem zo vreselijk. Zijn aanrakingen, zijn lieve woordjes, zijn heerlijke standaard geur, zijn armen om haar heen en alles wat met hem te maken heeft. Ze mist hem steeds meer en meer. "Ik weet dat ik er niet mee mag bemoeien, maar.... Dit had ik echt nooit gedacht. Jullie leken mij zo een perfect stel. Het voorbeeld van echte liefde." Dat zijn we ook, denkt ze in zichzelf. Dit doet ze ook voor hem uit liefde. Echt liefde. "Ik zag jullie echt als voorbeeld, Jihane. Toen ik hoorde dat jullie uit elkaar zijn, geloofde ik het niet. Ik dacht dat jullie gewoon ruzie hadden of zo en dat het binnen de kortste tijden goed komt, maar toen vertelde hij dat je van iemand anders houdt en dat die zaterdag om je hand komt vragen. Ik wilde je nog bellen, maar ik wist niet wat ik moest zeggen." "Het spijt me echt. Ik ...ik kan er gewoon niks aandoen dat ik gevoelens voor een ander kreeg." "Je hoeft je echt niet te verontschuldigen, Jihane. Ik begrijp het en je gaat natuurlijk je geluk niet aan de kant zetten omdat je Redouan niet wilt kwetsen. Je moet ook aan jezelf denken en dat heb je goed gedaan, want als je dat niet deed werden jullie allebei niet gelukkig." Ze is ook zo een schat! Haar hele familie is zo en daarom houdt Jihane ook zoveel van ze. Deze familie heeft ze nog nooit gekend, al hoewel Chafik zijn familie hetzelfde is. "Dank je... dat je me begrijpt." "Natuurlijk. Any time. Ik zie jou nog steeds als een zusje, hoor. Dat je nu geen relatie met mijn broer hebt, betekent niet dat ik je ga haten. Er is niks veranderd over hoe ik denk over jou. Ik vind je nog steeds een schatje!" En ze gaf haar een kus op haar wang als ze een restaurant binnenlopen. "Ik mag jou ook heel erg, echt waar." "Ah, dank je schatje. Maar vertel... hoe gaat het met de voorbereidingen en hoe was het zaterdag?" "Eh... ja, het was super. Mijn ouders en zijn ouders mogen elkaar wel en ja... dat is het een beetje. Ik ben nog niet echt begonnen met voorbereidingen. We hebben nog geen datum." Ze gingen aan een tafeltje zitten. "Ah, nou dat komt allemaal nog wel Insha'Allah... als ik maar wordt uitgenodigd." "Natuurlijk. Jij bent mijn eerste gast." "Zo mag ik het horen. En hoe is hij? Wat is zijn naam? Vertel wat over hem." "Eh... dat is eh... je kent hem vast wel of je hebt van hem gehoord. Hij heet Chafik, de broer van Naoual, ex van Redouan." "Serieus?" Soraya keek haar ongelovig aan. "Ja, echt." "Zo, dat had ik dus niet verwacht. Ik heb Chafik een keertje gezien, ja. Ik was met Redouan in Rotterdam nadat het uit ging met Naoual en Chafik was daar ook. Redouan die vertelde mij dat het de broer van Naoual is. Ja, hij is wel een knappert, ja!" Zegt ze lachend. "Vind je?" "Natuurlijk. Hij is wel het type dat elke meisje zou willen qua uiterlijk dan, maar zijn innerlijk ken ik niet." "Hij is wel lief. Echt een schatje." "Oke, das het belangrijkste, innerlijk. En... waar hebben jullie elkaar ontmoet?" "Ik was bevriend met Naoual en ik kwam wel eens thuis bij hun. Hij was er soms ook en ...toen.." Soraya knikte als ze ziet dat ze het er moeilijk mee heeft. "Ik begrijp het. Je hoeft niks te zeggen." "Ik schaam me echt dood." Zegt Jihane en ze wil in tranen uitbarsten. "Dat is nergens voor nodig. Je hebt niks verkeerds gedaan, a Jihane." "Maar toch..." Ze zuchtte diep en keek glimlachend naar Soraya. "Maar goed... genoeg over mij. Hoe is het met jou?" "Met mij? Hm... ja, lekker."...