struggles in love (VOLTOOID)

14

Die avond was Jihane de ruzie met Redouan even vergeten. Het was zo gezellig met Adil en Naoual. Ja, Chafik was er niet bij. Toen de meiden de woonkamer inkwamen, was hij er niet meer. "Waar is Chafik?" Vroeg Jihane meteen. Adil keek haar iets te bedenkelijk aan. "Hij is weg. Moest nog wat regelen of zo." Had hij geantwoord. Maar ondanks het feit dat Chafik er niet was, was het toch gezellig. De lasagne is goed gelukt en het smaakte heerlijk. Ze hebben nog een spelletje gespeeld na het eten. Toen besloot Jihane maar naar huis te gaan. Het was al bijna middennacht. Voor ze ging, vroeg ze nog aan Naoual of ze de nummer van Chafik mag. "Hoezo?" Vroeg ze geheimzinnig. "Nou, omdat ik het nodig heb. Ik moet hem wat vragen." "Wat wil je dan vragen? Of ie verkering met je wil?" "Nee, dat schrijf ik wel op een briefje en geef aan hem, nou goed?! Geef me die nummer en hou verder je mond. Het is niet wat je denkt." "Oke, ik geef je het nummer, maar gebruik hem ook goed he?" Naoual schreef het snel op een briefje. "Thank you." En ze reed terug naar huis. Onderweg pakte ze haar mobiel en 29 gemiste oproepen had ze van Redouan plus twee berichten. Ze had expres haar telefoon op stil gezet en in haar tas gegooid zodat ze niet lastig wordt gevallen. Ze opende het eerste bericht. "Schatje, waarom doe je zo? Natuurlijk hou ik niet van Naoual. Ik heb jou en wil jou houden voor de rest van mijn leven. Doe alstublieft niet zo onredelijk." Ze opende het tweede bericht. "Waarom neem je niet op, verdomme!" Weer gooide ze haar mobiel in haar tas en reed verder naar huis. Die avond in haar kamer, haalde ze het briefje uit haat tas waar de nummer van Chafik opstond. Zal ze hem nu bellen? Het is laat. Nou ja, hij slaapt vast niet. Ze toetste zijn nummer in en hield haar mobiel tegen haar oor. Na drie keer overgaan, nam hij op. "Ja?" "Hey Chafik... met Jihane." "Jihane?" Vroeg hij verbaasd. "Ja, ik eh..." Ze kwam niet ut haar woorden. "Ja?" "Nou, ik vroeg me af waarom je er vanavond niet was. De lasagne was heerlijk." Ze hoorde hem lachen. "Ik twijfel ook niet aan je kookkunsten. Het lag daar niet aan. Adil en ik hadden een meningsverschil, dus wilde ik even ergens zijn waar hij niet is. Ligt niet aan jou, hoor." "Oh, oke. Waar ging de ruzie dan over?" "Over jou." "Over mij?" Herhaalde ze verbaasd. "Ja, toen we zo stonden dicht bij elkaar en kwamen Adil en Naoual binnen, toen dacht Adil natuurlijk ietsjes door. Hij wil dat ik uit je buurt blijf." "Wat?! Ik wist het... hij vind me gewoon een type dat de eerste volgende jongen bijt pakt." 'Nee, nee! Integendeel juist. Hij vind dat ik jou met respect moet behandelen en geen misbruik van je maken. Volgens hem ben je niet zoals al die andere meisjes. Jij bent uniek." Zo lief! "Volgens hem?" "Eh... ook ik ben het er mee eens natuurlijk!" "Oh, mooi. Lief van hem." "Ja, maar eh... ik was er graag bij geweest." "Natuurlijk was je er graag bij geweest. Mijn lasagne is verrukkelijk!" "Nou, dat is vast wel zo, ja... maar ik bedoelde eigenlijk dat ik graag bij jou wilde zijn. Beter leren kennen, weet je wel?" Dit leek er meer op! "Eh ja..." piepte ze zachtjes. "Maar laten we vanavond inhalen. Zullen we morgen een hapje gaan eten?" Jes! Het plannetje begint te slagen. Maar toen bedacht ze iets: Ze moet werken tot in de avond. Shit, heeft ze dat weer! Eindelijk geeft hij haar aandacht en vraagt ie haar mee uit, kan ze niet. Hij weet nog niet eens dat ze bij de politie werkt, dat hoeft hij ook niet te weten. Nog niet. Naoual weet het wel, maar die heeft hem vast niks verteld, aangezien ze geen goede band meer hebben na dat gedoe. Jihane heeft gemerkt dat ze heel afstandelijk tegen elkaar doen, vooral Naoual. Nu kan ze ook niet zeggen dat ze moet werken, anders moet ie weer vragen waar ze werkt en of hij haar daar ophaalt. "Ik eh... ik moet op mijn neefje passen." "Dan neem je hem toch mee. Vind ik niet erg, hoor." "Ja, maar we hebben al plannen en hij houdt er niet zo van om gelijk met andere nieuwe mensen weg te gaan." "Of je wilt gewoon alleen met mij zijn he?" Hij kon haar niet zien, maar toch bloosde ze enorm. "Nee, ik meen het." "Oke.. jammer." "Ja eh, we kunnen wel in de avond wat gaan drinken... als je dat wilt." "Ja, oke. Goed, dan haal ik je op?" "Prima. Ik verzen je morgenochtend mijn adres." "Ja, hoor! Is het toch nog goed gekomen he?" "Haha, ja. Nou, ik ga uitrusten." "Slaap lekker." "Jij ook strakjes dan." Ze namen afscheid en Jihane hing op. Jes, she made it!