struggles in love (VOLTOOID)

45

Ik moet dit doen." Sprak ze zichzelf in. Ze stond voor de apotheek waar Naoual werkt en wachtte ongeduldig op haar. Weer had ze dagen lang niks gehoord. Van Chafik had ze ook niks gehoord. Door de leuke tijden met Redouan, was ze hem al een beetje vergeten. Ze dacht niet meer aan hem zoals in het begin, het werd minder door Redouan. Aan Naoual dacht ze wel te vaak. Ze miste haar vriendin en wilde het goed maken. Ze wil er moeite voordoen ook al lukt het niet, dan weet ze ten minste dat niet niks heeft gedaan. Via een collega van Naoual, weet ze dat Naoual zo klaar is met werken. Maar het duurde langer dan verwacht. Pas na bijna een half uur, zag ze Naoual het gebouw uitlopen. Ze stapte haar auto uit en liep op haar af. "Naoual." Riep Jihane. Naoual draaide zich om. "Wat moet je, Jihane?" "Praten. Alstublieft?" "Waarom begrijp je niet wat nee is? Ik heb je niks te zeggen." "Ik jou wel!" "Dan heb je pech. Ik wil je niet meer zien en niet meer met je omgaan. Niks meer. Laat me gewoon met rust." "Niet voordat ik mijn woord heb gedaan." "Dat heb je al gedaan, verdomme Jihane... begrijp je dan niet dat het nooit goed zou komen? Besef je wel wat je hebt gedaan. Dat pikt geen mens." "Dat weet ik en ik heb er echt ontzettend veel spijt van." "Daar heb ik niks aan." "Hoezo? Wilde je dan liever dat je de aanklacht niet had ingetrokken en dat Redouan onschuldig de gevangenis ingaat?" "Ik heb geen spijt dat ik de aanklacht heb ingetrokken, maar spijt dat het door jou komt. Dat jij me hebt gedwongen het te doen. Ik wilde iets doen dat ik zelf wil en niet iets waartoe ik gedwongen ben. Je praatte me in. Je zei dat het niet goed was dat Chafik me had gedwongen Redouan aan te geven, maar ondertussen dwong jij me om de aanklacht in te trekken. Het komt erop neer dat jij hetzelfde als Chafik hebt gedaan. Je bent geen haar beter..." Ze keek Jihane kwaad aan. "Jij hebt me gebruikt, gebruikt om eigen hachje te redden. Dat is pas egoïstisch!" "Zeg me wat ik moet doen om het goed te maken." "Laat mij met rust en doe vooral geen moeite, want het komt nooit meer goed." En weg was ze. Jihane uitte een diepe zucht en liet zich zakken op een rots dat zich op die plek bevond. "Shit!" De volgende dag, heeft ze tot 13.00 uitgeslapen. Ze had hoofdpijn en totaal geen zin om te werken. Gelukkig vonden ze het niet erg toen ze zich ziek had gemeld. Het was toch al niet zo druk, had Harold gezegd. Ze stond met een enorme koppijn op en liep de douche in. Terwijl Jihane aan het ontbijten was met Nora, was Redouan hard aan het werk. Hij had weer een grote klant binnen. Het ging zo goed met zijn bedrijf de laatste tijd. Het is altijd goed gegaan, maar nu gaat het harder dan ooit. Terwijl hij druk wat papieren aan het bestuderen was, werd er op zijn deur geklopt. "Binnen!" Riep hij. De deur ging open. Hij keek op. Het was Naoual. "Naoual?" Hij klonk verbaasd. "Hey." "Kom verder." Naoual liet de deur op een kiertje open en liep verder. "Koffie?" "Ja, lekker." Redouan belde Nicole en vroeg om twee cappuccino. "Hoe gaat het met je?" "Gaat wel. Teveel gewerkt afgelopen week, denk ik." Zegt ze lachend. "Nog steeds apotheekassistent?" "Ja, dat verandert ook niet." Hij knikte. "Hoe gaat het hier?" "Ja, heel goed. Het loopt perfect." "Dat is mooi. Fijn natuurlijk. Ik heb eh... ik heb Jihane gesproken gisteren." "Ja, dat vertelde ze." "Natuurlijk." Hij ging zitten op zijn bureaustoel en Nicole kwam binnen met de cappuccino. "Bedank, Nic." Ze knikte glimlachend naar Redouan en verdween. "Nog steeds dezelfde secretaresse, zie ik?" Hij lachte en knikte. "Nicole is oke. Die hou ik wel." "Ja, maar eh... ik eh.. wilde even zeggen dat ik wel geloof dat Jihane spijt heeft. Ik durf het niet zelf tegen haar te zeggen, ik wil haar geen valse hoop geven, want ik zou echt niet weten of het goed komt." "Dat begrijp ik. Je moet tijd hebben." Nog altijd begripvol, dacht ze. Hij verandert ook nooit en dat maakte haar gevoelens alsmaar groter. Wat mist ze hem, de tijden met hem en de onvergetelijke, lange gesprekken die ze midden in de nacht hadden door de telefoon. "Maar misschien zul je het begrijpen. Ze deed het echt uit liefde." "Dat weet ik en ik weet dat Jihane erg veel van je houdt, anders zou ze het vast niet hebben gedaan." "Dat klopt. Ze is een goed mens, hoor Naoual." "Ja, dat denk ik ook. Goede mensen maken ook fouten en kunnen ook egoïstisch zijn." "Ja, dat klopt. Soms moet je iets doen of je het wilt of niet. Soms moet het." "Zoals toen jij het uitmaakte?" Redouan keek haar zwijgend aan. Jihane stapte de lift uit en wilde naar binnen, als ze Naoual hoort praten. Redouan de kantoor was op een kiertje open en ze kon alles heel duidelijk horen. Haar hart klopte in haar kil. Wat doet Naoual hier? "Naoual..." begon Redouan. Jihane luisterde aandachtig was bang voor wat hij zou zeggen, zo bang als Naoual. "Ik heb het uitgemaakt, ja. Maar ik wilde het echt niet." De tranen voelde Jihane opkomen. "Ik wilde het echt niet. Ik hield echt van je en wilde echt bij jou blijven, maar Chafik liet me geen keus, ik wilde niks met hem te maken hebben en hij vast ook niet met mij. Dus ja, je kan dit vergelijken met wat Jihane heeft gedaan." Hij hield echt van haar en wilde bij haar blijven! Jihane leunde tegen de muur en luisterde verder geluidloos. "Ik hield ook echt van je, Redouan. Ik was er echt oprecht kapot van toen je me niet meer wilde." "Ik ook. Ik miste je." Telkens bij zijn betekenis, klopte haar hart sneller. Hij wil haar vast terug. Het gevoel kan niet opeens weg zijn. Het kan nooit en het is niet eens zo lang geleden. Naoual is knap, aantrekkelijk en lief. Wie zou haar niet willen? "Ik ook. Ik miste vooral onze tijden en alles eigenlijk. Haha, die lange gesprekken in de nacht en die leuke uitjes, onze dag dat we gingen koken." Redouan lachte. "Ja, dat weet ik nog heel goed. Ik heb per ongeluk de lasagne laten verbranden. Jij was kwaad." Ze lachte en knikte. "Ja, maar uiteindelijk vond ik het wel grappig. Jij en koken? Dat is eigenlijk nooit zo een goed idee geweest." "Nee, vertel mij wat. Of toen op het strand met die kinderen." "Ja, het was leuk toen. Toen bekende je dat je later heel graag vader wilde worden." "Klopt." Het was stil. Naoual keek hem aan. "We hadden het leuk samen." "Ja, dat vond ik ook." Jihane was ondertussen bijna verdronken in haar tranen. Nu hij met zijn ex herinneringen aan het opwekken is, betekent niks goed voor haar. Ze kon er niet meer tegen. Het werd haar teveel en dus liep ze weg. "We hadden het goed en ik zou die tijd ook niet vergeten." Zegt Redouan. "Nee, ik ook niet. Je hebt het nu ook goed met Jihane, toch?" "Ja, ik heb het heel erg naar me zin. Ze is geweldig." "Oke, eh... daar ben ik blij om. Ik ben blij dat je gelukkig bent." "Ik hoop dat jij ook snel iemand vindt." "Komt goed, Insha'Allah." "Insha'Allah." "Oke, ik ga er nu vandoor. Ik wilde gewoon even langskomen en gewoon even kwijt dat ik wel geloof dat Jihane er oprecht spijt van heeft." "Ja, ik zal het haar vertellen. Zal ze echt fijn vinden." "Oke, werk ze." Ze pakte haar tas en liep naar de deur. "Eh, ik heb geen spijt dat ik jou heb leren kennen. Jij hebt mij gelukkig gemaakt." Hij knikte. "Ik ook niet." was zijn antwoord. Knikkend liep ze weg. Hij schudde zachtjes zijn hoofd en liet zich op zijn stoel zakken, terwijl Jihane verdrietig en in de war wegreed. Een ding wist ze wel zeker en dat was dat hij ook nog gevoelens voor haar heeft en dat ze terug naar elkaar zouden gaan, dat wist ze zeker.