struggles in love (VOLTOOID)

31

We kunnen het wel. JIJ kan het wel." Moedigde Jihane Naoual aan. Ze waren al op het politiebureau aangekomen. "Ik ...ik ben zo bang." Gaf Naoual toe. Jihane pakte haar hand vast en keek haar diep in de ogen aan. "Dat is niet erg. Je mag bang zijn, maar dit is het beste. Eey, kop op. Je bent sterk. Je kan het en ik blijf bij je de hele tijd." Naoual nikte. "Oke, ben je er klaar voor? Ben je er klaar voor om iemand te redden?" Naoual knikte wederom. "Oke, daar gaan we." En ze liepen het politiebureau in. "Hallo, kan ik ergens meehelpen?" Vroeg Jihane's collega. "Ja, dit is mijn vriendin en ze wil een aanklacht intrekken." "Oh oke, ik roep Harold even bij." En ze ging weg. Alles was geregeld. Het ging beter dan Jihane had gedacht. Naoual was best zenuwachtig en bang. Dat kon je wel zien, maar deed het heel goed. Ze heeft gezegd dat het een vergissing was. Dat ze seks hebben gehad en dat ze het zelf ook wilde. Ze kwam heel overtuigend over en Harold zou Redouan bellen en alles regelen. Toen de meiden buiten waren, pakte Jihane Naoual bij haar schouders en keek haar aan. "Zeg me, voelt dit niet beter?" Naoual knikte. "Dat wel, maar ik ben nog steeds benieuwd hoe Chafik zou reageren als hij het weet." "Vast minder erg dan als je het niet deed. Je hebt iets goeds gedaan, Naoual en Chafik zal dat inzien. Ook hij, ja." "Ik heb er ook geen spijt van." Zei ze uiteindelijk. "Dat is mooi! Ja, dat is heel goed van je. Eey, ik moet zo werken, maar ik wil je nu niet alleen laten." "Ben je gek. Ga werken. Ik red me wel. Zelf moet ik ook nog langs mijn werk." "Weet je het zeker?" "Heel zeker." "Oke, dan is het goed." Ze namen afscheid liepen ieder een andere kant op. Jihane was apetrots op wat ze heeft bereikt. Ze heeft de aanklacht tegen Redouan gewoon ongedaan gekregen. Het enige wat haar kwelt is Naoual, de superlieve meid die ze heeft moeten gebruiken. Met heel haar hart hoopt ze dat ze haar ooit kan vergeven. Wat Chafik betreft, is haar schuldgevoel wat minder, maar het was er wel... die schuldgevoel. Mensen gebruiken, is het laatste wat ze eigenlijk wil, maar soms kan je niet anders. Soms moet je toch iets doen wat je niet wilt. Iets wat je hart niet toelaat. Soms moeten die dingen... of je wilt of niet. "En?" Sanne rende op Jihane af. "Ja, het is gelukt! Redouan is verlost van alles!" "Ah, super!" Vrolijk omhelsde Sanne de blije, maar ook verdrietige Jihane. "Weet Redouan het al?" "Eh, dat weet ik niet." "Hoe bedoel je? Hij is geen verkrachter meer en je weet niet of hij het weet? Wacht even... jullie hebben het nog steeds niet goed gemaakt?" Jihane schudde haar hoofd. "Gekkerd! Dit is iets niet om stil over te zijn. Je moet hem bellen en het goede nieuws vertellen." "Nee, hij... hij wil me vast niet spreken." "Tuurlijk wel! Hij houdt van je, gekkie en iedereen maakt wel eens ruzie. Hup, bellen!" En ze gaf me de telefoon aan. "Nee, Harold is vast aan het bellen met hem. Laten we dat even afwachten." "Dat is waar." Sanne legde de telefoon neer. "Hoe is het met Naoual?" "Ja, ik voel me echt schuldig, maar het komt goed met haar." "Ik hoop het!" Later kreeg ze een uur pauze. Ze was een hapje gaan eten met Sanne en als ze terug komt, ziet ze dat Redouan uit de kantoor van Harold loopt. Ze bleef staan. Sanne fluisterde in haar oor. "Zie je straks." En weg was ze. Redouan liep op haar af. "Hey." "Hoi." Zei ze zachtjes. "Het is je gelukt." Zegt hij. "Ja, het is gelukt. Ik ben blij voor je, Redouan." "Dat weet ik." "Eh, ik ga weer aan het werk." Net ze weg wilde lopen, pakte hij haar bij haar arm vast. "Het spijt me." "Het is niet erg. Je walgt van me, je moest het gewoon toegeven en ik heb liever dat je eerlijk tegen me bent en dat was je." "Jihane, wanneer je boos bent en kwaad, weet je niet wat je zegt en zeg je dingen die je niet wilt, om je woede af te reageren. Ik meende geen woord van wat ik zei, op een ding na en dat is dat ik je niet wil delen. Ik wil je ook niet delen, Jihane. Ik wil je helemaal voor mezelf. Niemand, behalve ik, mag aan je zitten. Ik hou van je, daarom. Kan je dat alstublieft begrijpen?" "Je moet eerlijk zijn, Redouan." "Lieverd, ik ben eerlijk! Ik van jou walgen? Hoe haal je het in je hoofd om dat serieus te nemen? Tuurlijk zit ik er mee dat je met Chafik hebt gezoend en ik ben jaloers, ja, maar ik zou nooit van je walgen en genoeg van je krijgen. Dat is onmogelijk. Dat bestaat niet." "Dus, je houdt nog van me?" "Nee, nou goed?" Zei hij lachend. "Natuurlijk hou ik nog van je, gestoorde!" Zei hij en kuste haar. Ze wisten alleen niet dat een vriend van Chafik hun samen heeft gezien, daar op het politiebureau zoenend.... Die avond, belde Nabil (de man die Redouan en Jihane samen heeft gezien) Chafik op. "Ik heb groot nieuws voor je, vriend." "Laat eens horen." "Niet door de telefoon. Waar kan ik je zien?" "Ik ben thuis. Kom daarheen." En Nabil reed rechtstreeks richting Chafik. "Vertel je grote nieuws maar." Zegt Chafik nadat hij de deur opende. "Redouan is vrijgesproken. De onderzoek gaat niet meer door." Nabil had connecties op het politiebureau en die vertelde hem wat ie wilde weten. Hij heeft alles uitgevist nadat hij Redouan en Jihane samen heeft gezien. "Wat?! Hoe bedoel je dat?" Chafik was stomverbaasd. "De aanklacht is ingetrokken." "De aanklacht is ingetrokken?! Dat kan niet. Alleen mijn zusje kan dat, niemand anders kan die aanklacht intrekken." "Het was ook je zusje die de aanklacht heeft ingetrokken." "Wat lul je, man?! Dat zou ze nooit doen!" "Dus wel. Ik heb alles onderzocht en heb veel informatie kunnen vinden." "Naoual heeft het niet gedaan. Je vergist je, vriend. Naoual zou dat nooit, maar dan ook nooit hebben gedaan. Ze weet hoe ik ben en ze zou mij nooit verraden." "Wel als ze met je schatje, Jihane, omgaat." "Wat? Wat heeft mijn vriendin hiermee te maken?" "Wist je dat je vriendin bij de politie werkt?" "Jihane? Ben je nou gek geworden, of hoe zit het?" "Wat deed ze als werk dan, als je dat zo goed weet?" Hij heeft haar er nooit naar gevraagd, maar ze hebben ook niet zolang een relatie. Hij heeft er nooit bij stil gestaan om haar te vragen wat ze voor werk doet. Chafik was stil en Nabil ging verder met en grijns op zijn gezicht. "Ik heb nog meer verassingen, mijn vriend." Chafik keek hem aan. "Ik heb zo juist je vijand Redouan en je schatje Jihane zoenend aangetroffen op het politiebureau nadat de aanklacht werd ingetrokken." Dit kwam hard aan. Dit had hij dus niet verwacht. Hij wilde dat dit en grap was, maar hij weet ook dat Nabil altijd gelijk heeft en dat die zich nooit kan vergissen. "En ik heb logisch nagedacht en ben dus op de conclusie gekomen dat Redouan en Jihane een koppel zijn en dat Jihane al die tijd deed alsof ze jou wilde. Ze heeft Naoual gedwongen de aanklacht in te trekken en jou bezig gehouden door een relatie met je aan te gaan. Een relatie die geen relatie is, als je begrijpt wat ik bedoel." Dit kan niet! Hij voelde de woede koken, zijn handen vormden zich automatisch tot vuisten. Het eerste wat ie zei was: "Mijn wraak zal zoet zijn. Zoeter dan ooit!"