Külkedisi

16- "Ya katilli şeytanlı kitap okuyanlara lanet bulaşıyorsa?"

-Multimedia, Maroon 5 - Wipe Your Eyes

"Size bir sorum var." Diye kütüphanedeki çalışma odamıza girdi Görkem. Elindeki iki dosyayı yanıma bırakıp sağımdaki sandalyeye dizini yasladı. "Oksijen zehirli midir?"

"Ne?" diye sordu karşımdaki Evren. Kaşlarını çatarak başını kitaptan kaldırdı. "Bildiğimiz oksijen mi?"

"Evet," dedi Görkem. "Normal, havadaki oksijen."

"Değil tabii ki." Dedi Evren bu kez omuz silkerek kendinden gayet emin bir şekilde. "Olsaydı yaşayabilir miydik sence başkanım?"

"Yaşayamıyoruz ki." Dedi Görkem. Yanımdaki sandalyeye oturup dirseklerini masaya yasladı. "Şöyle düşünün. Ya oksijen etkisini ortalama yetmiş – seksen yılda gösteren zehirli bir gazsa?"

"Nasıl?" sorusu yine Evren'den geldi.

"İnsan ömrü ortalama olarak o kadar değil mi?" diye açıklamaya koyuldu Görkem de. "Ya doğduğumuz andan beri oksijen bizi zehirliyorsa? Ya bütün hastalıklara o sebep oluyorsa?"

"Kafalar yine zehir gibi maşallah." Diye sessizliğimi bozdum. "Sana bu başkanlık yaramadı. Toplantılar psikolojini bozuyor sanırım."

"Hayır kızılım onunla alakası yok." Dedi dirseğiyle beni dürtüp. "Toplantıdan önce aklıma geldi. Neden olmasın ki? Çok mantıklı."

"Bilim dünyası şoka uğradı şu an. İsviçreli bilim adamları ağlıyor bunu nasıl bizden önce çözdüler diye." Dedi Evren başını sallayarak.

"Dalga geçme oğlum." Dedi Görkem ciddiyetle. "Bir adam gibi düşün şunu."

"Adam gibi?" diye araya girdim yine sakin bir ses tonuyla.

"Feminist." Diye araya giren Evren'di tabii ki.

"Havuç."

"Çocuklar Duymasın?" diye kahkaha attı Görkem. O ana kadar sessizliğini koruyan çaprazımdaki Yankı bile gülmüştü. "Evren havuca benziyor zaten."

"Turuncu muyum ben? Koyu kızıl bunlar, bak-"

"Dağıtma konuyu." Diye araya girdim.

"Özür dilerim kızılım." Dedikten sonra Evren'e dönüp devam etti. "Bir insan gibi otur düşün şunu. Acayip mantıklı. İnsanlar neden ölüyor?"

"Hastalık? Kanser? Kaza?" diye sıraladım sebepleri.

"Tamam, kanseri ele alalım." Diye açıklamaya koyuldu Görkem tekrar. "Kanser dediğimiz şey kontrolsüz hücre bölünmesi değil mi?"

"Birileri dün gece biyoloji kasmış." Dedi Evren sırıtarak.

"Dağıtma konuyu." Dedim yine.

"Her neyse, kanser dediğimiz şey kontrolsüz hücre bölünmesi." Diye devam etti Görkem. "Ya oksijen hücrelerin işleyişini bozuyorsa?"

"Oksijen?"

"Evet," dedi. "Etkisi uzun sürüyor ve ben oksijenin bizi ortalama yetmiş yılda zehirlediğine eminim."

"Oksijensiz yaşamayı dene o zaman kardeşim?" diye sordu Evren. "Bak bakayım kaç saniyede zehirleniyorsun?"

"Olmaz, öyle ölürüm." Dediğinde Evren kahkaha attı. "Dalga geçme bak, ileride ispatlanır utanırsın."

"O güne kadar oksijen beni zehirlemezse görürüm tabii." Dediğinde ben de güldüm bu sefer.

"Geç sen dalganı." Dedi Görkem önündeki dosyadan bir kâğıt çıkarıp onunla yüzünü serinletirken. "Doğanın kanunu bu."