ARYA

35.BÖLÜM

Selin'den

Arabayla annemlere doğru ilerliyoruz.Trafik çok yoğun değil.Sanırım bugünün cumartesi olmasının bunda payı büyük.Ayrıca saat de henüz sabah 8.Yani haftasonu için erken bir saat diyebiliriz.

Ali yine bakışlarını yola odakladığı için kaşları hafif çatık.Yüzünde ciddi bir ifadeyle arabayı kullanıyor.Tabi bu arada nasıl izlenilesi bir görüntü sunduğunun farkında bile değil.

Bir süre onun o bir heykeltıraş elinden çıkmışçasına orantılı yüzünü ve yola odaklanmış mavilerini izleyip kendime bir göz ziyafeti çektikten sonra,

"Alişşş!Bugün balık tutmak için nereye gideceksiniz Haluk Abi'yle?"

diye sorarak sohbeti başlatıyorum.

Gözünü yoldan ayırmadan

"Henüz tam karar veremedik Selin'cim.Babamla konuştuktan sonra sana mesaj atarım.Olur mu?"

diye cevaplıyor sorumu.

"Olur tabi canım.Akşam döner misiniz peki?diyorum.

"Duruma göre bakacağız aşkım.Aslında ben gece kalmak yerine dönmeyi tercih ederim de,babam nasıl düşünür bilemiyorum "diyor.

"Eğer Haluk Abi kalmak isterse sorun değil aşkım.Biz annemlerde güvendeyiz.Merak etme sen"diyorum.

Tam Mavi bana bir cevap vermek üzereyken annemlere vardığımızı fark ediyorum .O yarım saatlik yolculuk nasıl geçti anlamadım.Hep Aliş'in etkisi işte!

Haliyle Ali hemen arabayı durduruyor.

"Sen hiç gelme şimdi canım.Ben hemen annemlere çıkarım.Asansörde var,yorulmam yani.Haluk Abi'yi de daha fazla bekletmeyelim hem" diyorum.

"Tamam peki.Öyle olsun bakalım.Ama kendine ve prensese çok dikkat et olur mu Gamzeli Güzel?Aklım sizde kalmasın"

diyerek yanağıma bir öpücük konduruyor.

Tam kıyafet çantamı alıp arabadan ineceğim sırada da beni durdurup,elini karnımın üzerine koyarak

"Şimdilik hoşçakal babacım.Anne sana,sen anneye emanetsin.Kendinize dikkat edin olur mu?"diyor ve tam karnımın ortasına küçücük bir öpücük bırakıyor.

Bu çok özel vedanın ardından gözlerim dolu dolu arabadan inip,apartmanın kapısından içeri giriyorum.Sonra da annemlerin dairesinin bulunduğu 6.kata çıkmak üzere asansöre ilerliyorum.

Ali'den

Selin'i Güneş Abla'lara bırakır bırakmaz babamı almak üzere konağa doğru yola koyuluyorum.

Ama konağa kadar sürecek şu yarım saat ila 45 dakikalık yolun nasıl geçeceği konusunda hiç bir fikrim yok doğrusu.

Bu yolculukları Selin'in o şen şakrak kahkahaları ve bıcır bıcır neşe dolu sohbeti eşliğinde yapmaya öyle alışmışım ki,şimdi böyle arabada yalnız olmak bana kendimi çok garip,hatta bir yanım eksik hissettiriyor.

Şimdi siz diyeceksiniz ki

"Selin annesinin evinde.Yani hem o hem de minik olabilecekleri en güvenli yerlerden birindeler.Sen de günün tadını çıkarsan olmaz mı Ali?"

Haklısınız ama işte.Eskiden beri Selin'e çok bağlıydım biliyorsunuz.Şimdi bebeğin varlığını öğrendikten sonra durum daha da farklı bir boyut kazandı.Sanki onları bir an bile yalnız bırakırsam olmazmış gibi geliyor bana.Onları her türlü kötülükten koruyabilmek için hep yanlarında olmak istiyorum.