ARYA

53.BÖLÜM

Ali'den

İşe gitmek üzere yolda ilerlerken,bir yandan da düşünüyorum.

Şu an hayatım hem iş,hem de özel anlamda öyle yolunda gidiyor ki,inanmakta zorlanıyorum biraz.

Selin'le yıllar süren zorlu bir mücadele sonrası evlenmiş olmam,babamla ilişkimizin son yıllarda geçirdiği büyük değişim ve bu değişim sonrası geldiği nokta,son olarak da yine babamın iş anlamında da güvenini kazanarak şirket yönetiminin başına geçmem.Düşününce hepsi öyle inanılmaz şeyler ki benim için.

Son 1-2 yıldır,bambaşka birinin hayatını yaşıyor gibi hissediyorum.Rüyada gibiyim sanki.Zaman zaman yeniden eski mutsuz hayatıma dönmekten,bu güzel rüyadan uyanmaktan korkmuyorum desem yalan olur.

Siz şimdi böyle düşündüğümü duyunca,

"Ama yapma böyle Aliş!Olumsuz düşünmek iyi değildir,unutma!"

diye geçiriyorsunuz aklınızdan eminim.Haklısınız aslında.Selin benim yanımda olduğu sürece,her türlü zorlukla savaşabilirim.Bundan hiç şüpheniz olmasın.Onun bir ömür benim yanımda olacağından da zerre şüphe etmiyorum.Yine de,her insan gibi zaman zaman gelecekten endişe ediyorum tabi ve bu çok normal öyle değil mi?

Çünkü,gelecek bir bilinmez ve bilinmezlik insan için ürkütücüdür.

Aklımdan bu düşünceler geçerken,çalan telefonum beni ana döndürüyor.Arayan Savaş.

"Günaydın kardeşim!"

diyerek açıyorum telefonu.Anında

"Sana da günaydın kardeşim.Ama gerçekten gün aydı mı emin değilim."

diyen keyifsiz sesi dolduruyor kulağımı.

"Ne oldu abi,bir sorun mu var?"

diye sorduğumda

"Akşam sizde yemek yiyecekmişiz,Nazlı söyledi.Mutlaka gelmeliymişim."

diyerek karşılık veriyor sorularıma.

"Evet,öyle kuzen.Fena mı işte!Uzun zamandır evde böyle birlikte güzel bir yemek yeme fırsatımız olmamıştı."

diyorum gülümseyerek.Sonra da,

"Biraz sohbet etmek güzel olmaz mı?"

diye devam ediyorum sözlerime.

"Normalde dediğin doğru ve bu beni çok mutlu ederdi Ali,ama bu kez konu başka ben biliyorum."

diyor hemen.

"Diyelim ki başka kuzen,ama siz yine de gelin olur mu?Selin çok üzülür yoksa.

diye karşılık verdiğimde şirkete geldiğimi fark edip,hemen arabamı her zamanki yerine park ediyorum.

"Tamam abi,el mahkum geleceğiz artık.Zaten Nazlı'ya nasıl "hayır"diyebilirim ki!Akşam görüşürüz."

diyor yine keyifsiz bir ses tonuyla.

Söyledikleri beni gülümsetiyor.Ama bunu ona hissettirmemeye çalışarak,

"Görüşürüz Savaş."

deyip şirketten içeri giriyorum.

Herkese "günaydın" dedikten sonra asansöre binip odama geldiğimde,benim için yoğun ama sıradan bir gün başlamış oluyor.Masama otururken aklımdan geçen son şeyse,Selin ve onun o neşeyle parıldayan gece gözleri.