My dream boy

Part 7

Προχωρήσαμε και βρεθήκαμε στον κεντρικό διάδρομο, που στα δεξιά ήταν το δωμάτιο του Ναιαλλ. Μπήκαμε μέσα και το πρώτο πράγμα που αντικρίσαμε ήταν ο Λουις να στρογγυλοκάθεστε στην μαύρη δερμάτινη καρέκλα του Ναιαλλ.  

‘’Είστε για μια ταινία;’’ Ρώτησε και εμείς συμφωνήσαμε. Μεταφέραμε τον καναπέ που είχε ο Ναιαλλ δίπλα από την βιβλιοθήκη του και τον πήγαμε μπροστά από την τηλεόραση του. Το δωμάτιο του είναι υπερπολυτελές, έχει μέχρι και δικό του ψυγείο.

‘’Τι θα δούμε;’’ Είπε ο Ναιαλλ και έτρεξε με φόρα στον καναπέ, με αποτέλεσμα να πέσει πάνω στον Λουι και η κραυγή του να ακουστεί σε όλο το δωμάτιο. ‘’Θρίλερ;’’ Πρότεινε ο Λουι και ο Ναιαλλ διαφώνησε κατευθείαν, και είμαι ευγνώμον για αυτό. Μόνο αυτός ξέρει πόσο πολύ μισώ τα θρίλερ. ‘’Καλά..’’ Είπε ο Λουι που σίγουρα δεν περίμενε τέτοια αντίδραση από τον Ναιαλλ. ‘’Κωμωδία;’’ Είπε και ξανά ‘επανέφερε’ το χαμόγελο του.

Τελικά καταλήξαμε να δούμε μια αρκετά αστεία κωμωδία και να φάμε πάνω από δυο σακουλάκια πατατάκια. Φτιάξαμε πάλι τον καναπέ, πηγαίνοντας τον στην αρχική του θέση, δίπλα στην βιβλιοθήκη και κατεβήκαμε κάτω να φάμε μεσημεριανό με την κ.Maura. Μπορώ να πω πως είναι εξαίρετη μαγείρισσα, ακόμα και αν έκανε κάτι απλό και συνηθισμένο.

Πήγα στο μπάνιο πλένοντας τα χέρια μου με το σαπούνι σε άρωμα καρύδας που βρισκόταν πάνω στον νεροχύτη και έπειτα τα σκούπισα με την απαλή άσπρη πετσέτα χεριών που βρισκόταν ακριβώς δίπλα μου. Βγήκα από το μπάνιο και αντίκρισα τα αγόρια να κάθονται στο τραπέζι και την κ. Maura να σερβίρει την πάστα που μόλις έκανε. Δυστυχώς ο μπαμπάς του Ναιαλλ δεν ήταν εδώ μαζί μας, λογικά θα δούλευε καθώς και τα πιάτα ήταν μόνο τέσσερα.

Πήγα γρήγορα στην κουζίνα και έφτασα δίπλα από τον φούρνο πρόθυμη να βοηθήσω. Η κ. Maura μου χαμογέλασε γλυκά και μου έδωσε ένα πιάτο γεμάτο φαγητό και εγώ με την σειρά μου το μετέφερα στο τραπέζι, μπροστά από τον Λουι καθώς έκανα το μικρό πιατάκι που υπήρχε ήδη εκεί πέρα. Πήγα ξανά περνώντας το πιάτο του Ναιαλλ και το δικό μου και τέλος της κ. Maura. Έπειτα κάθισα στη θέση που είχαν αφήσει κενή ο Λουι και ο Ναιαλλ, ανάμεσα τους.

‘’Κ. Maura μαγειρεύεται υπέροχα’’ Είπα και έβαλα ακόμα μια μπουκιά από μακαρόνια στο στόμα μου. ‘’Ευχαριστώ πολύ Αννη μου’’ Είπε και χαμογέλασε ξανά. Κοίταξα γύρω μου και είδα τον Λουι να έχει σχεδόν τελειώσει το φαγητό του, μετά κοίταξα από την άλλη μεριά τον Ναιαλλ που ήταν ακόμα σχεδόν γεμάτο το πιάτο του. Τι συμβαίνει; Πήγα το σώμα μου λίγο πιο μπροστά και είδα άλλο ένα ίδιο λερωμένο  πιάτο δίπλα από τον Ναιαλλ. Όλα φυσιολογικά, σκέφτηκα.

-

‘’Τα λέμε παιδιά’’ Είπα και έκλεισα την πόρτα πίσω μου. ‘’Την συμπάθησα’’ Είπε κατευθείαν ο Λουι, και εγώ συγκράτησα το γέλιο μου. Χαίρομαι αλήθευα που με συμπάθησε, αρχικά γιατί πολύ απλά ήταν πάρα πολύ συμπαθητικός, και γιατί σημαίνει πολλά για τον Ναιαλλ, θα ήμουν πολύ στενοχωρημένη αν δεν τα πήγαινα καλά και μαζί του.

Συνέχισα τον δρόμο μου για το σπίτι, αν και ήταν λίγο λιγότερο από ένα χιλιόμετρο, πίστευα ότι δεν θα αργούσα και πολύ.  Στον δρόμο ήταν πολύ κόσμος. Ηλικιωμένα ζευγάρια που βγήκαν για περίπατο, κυρίες που έκαναν τζόκινγκ καθώς και αρκετά παιδιά από το παλιό μου σχολειό.

Καθώς τα μάτια μου ταξίδευαν στο απέναντι πεζοδρόμιο, το βλέμμα μου ξανά συνάντησε τα γνωστά σμαραγδί μάτια.

{Soo, ελπιζω να σας αρεσε :)) Επομενο θα μπει αναλογα με ποσες το δουν :))