Η βαλίτσα μου είναι έτοιμη στο τέλος της σκάλας, μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και ο Ρότζερ μου μιλάει για μια κοπέλα που του αρέσει, την λένε Κάθριν, ενώ μου έχει πει πάνω από 5 φορές ότι είναι το πιο όμορφο κορίτσι στην τάξη. Το αμάξι σταματάει, ο γονείς μου επαναλαμβάνουν πολλές φορές τι θα κάνω κατευθείαν όταν βγω από το αεροπλάνο, να ψάξω την γιαγιά Ρουζ και να προσέχω. Περνάω από τον έλεγχο και τα βασικά, μπαίνω στην αίθουσα αναχώρησης και όταν η ώρα περνάει περνάμε στο αεροπλάνο. Βρίσκω την θέση μου με το νούμερο 27 και κάθομαι, το βλέμμα μου πηγαίνει στο παράθυρο καθώς το αεροπλάνο απογειώνεται, κοιτάζω τα σπίτια, τα κτήρια, τους ανθρώπους και γυρνάω κοιτώντας μπροστά. Τα μάτια μου κλείνουν και κάθομαι καλύτερα στη θέση μου. Οι σκέψεις μου πηγαίνουν σε αυτόν.
Συνεχίζομαι να σκέφτομαι σχετικά με αυτόν, τα πάντα. Το μυαλό μου δε σταματάει αυτές τις σκέψεις αλλά τις αφήνει να με επηρεάζουν για το τι θα βρω μόλις φτάσω. Τα θετικά είναι λίγα, και τα αρνητικά κυριαρχούν στις σκέψεις μου. Δεν θα θέλει να με δει...
Συνεχίζω να κρατάω τα μάτια μου κλειστά και σιγά, σιγά παραδίνομαι στον ύπνο. Οι ώρες τις πτήσης φτάνουν στο τέλος τους, κοιτάζω από το παράθυρο το αεροπλάνο που απογειώνεται και ακουμπάει την άσφαλτο. Είμαι στην Αγγλία. Είμαι κοντά σε αυτόν. Κάνω σαν τρελή, ίσως πιστέψει πως είμαι τρελή όταν με δει. Θα σκέφτεται ότι είμαι μια 18χρονη που φέρεται σαν κανένα 16χρονό που βρίσκεται απίστευτα κολλημένο στον πρώτο του έρωτα, στην πρώτη της αγάπη, κολλημένη μετά την απόρριψη του Χάρρυ, ο οποίος έχει 0ροχωρίσει, έχει δεκάδες κορίτσια που τον παρακαλάνε ακόμα και να τις κοιτάξει, και αυτός απλά διαλέγει μια, και μετά άλλη μια, και άλλη μια, και εγώ δεν υπάρχω για αυτόν. Οι σκέψεις με χτυπάνε ξανά όταν κατεβαίνω από το αεροπλάνο, απλά έχω στο μυαλό μου, δεν ήρθα μόνο για αυτόν, αλλά νιώθω σαν να ήρθα μόνο για αυτόν. Καθώς, από την στιγμή που έπιασα στα χέρια μου τα εισιτήρια, από την στιγμή που διάβασα, κοίταξα και κατάλαβα τι είναι το δώρο για τα δέκατα όγδοα γενέθλια μου, σκέφτηκα - θα δω την Χάρρυ, και η αλήθεια είναι, νιώθω ενοχές, ο κολλητός μου και ο Λουι είναι απίστευτα υπέροχοι άνθρωποι και εγώ δε σκέφτηκα αυτούς ως πρώτη ιδέα, με το που πήρα τα εισιτήρια. Ίσως απλά έχω εμμονή με τον Χάρρυ; Όχι. Έχει περάσει τόσος καιρός, αλλά είμαι σίγουρη πως αλήθεια, είμαι απίστευτα ερωτευμένη μαζί του και, αλήθεια, φοβάμαι το πόσο απίστευτα πολύ.
STAI LEGGENDO
My dream boy
Fanfiction«Δεν είμαι τέλειος. Σου αξίζει και ο καλύτερος άνθρωπος στον κόσμο, αλλά ακόμα και έτσι, κανένας δε θα σε αγαπήσει με όση δύναμη σε αγαπώ εγώ.» ©2015 - DON'T COPY THE STORY.
