My dream boy

Part 56

"Τρελάθηκες." Του είπα απλά πηγαίνοντας στο μπάνιο.

Άνοιξα την κίτρινη πόρτα και πήγα στην πρώτη βρύση ανοίγοντας την και ρίχνοντας νερό στο πρόσωπο μου.

Αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει, είναι ηλίθιος;

Πριν λίγες μέρες την μισούσε τώρα είναι 'ερωτευμένος'. 

Έκλεισα την βρύση και έφτιαξα λίγο τα μαλλιά μου κάνοντας ένα βήμα να βγω όταν ένας λυγμός ακούστηκε.
Τι στο καλό;

"Είναι κάνεις εδώ;" Ρώτησα περνώντας μπροστά από τις πόρτες.

"Φύγε. Είμαι μια αποτυχημένη." Ένα κορίτσι πίσω από την τελευταία πόρτα μίλησε.

"Το ξέρω." Απάντησα και ακούστηκε o συρτής ανοίγοντας την πόρτα και το κορίτσι εμφανίστηκε. 

Η μαυρομάλλα κοντή κοπελίτσα με κοίταζε καθώς η μάσκαρα ήταν απλωμένη σε όλο της το πρόσωπο από δάκρυα. 

"Αννη Σκοττ." Ήταν αυτό που είπε.

Πως στο καλό με ξέρει το βλαμμένο;

"Είσαι κακία. Έχεις δύο αγόρια, δεν νομίζεις πως κάποτε θα το ανακαλύψει o ένας από αυτούς τουλάχιστον;" Ρώτησε.

Δύο αγόρια.

"Που το ξέρεις αυτό;" Την ρώτησα.

"Όλοι το ξέρουν. Κάνεις μεγάλο λάθος." Είπε καθώς σκούπισε τα μάγουλα της κάνοντας το μαύρο χρώμα της μασκαράς να απλωθεί πιο πολύ στο πρόσωπο της.

"Γαμήσου μικρή." Είπα νευριασμένη και αποχωρώντας από το μπάνιο.

Δύο αγόρια; Σοβαρά; 
Τόσο τσούλα νομίζουν πως είμαι;

Δεν θα μου πει αυτή η ηλίθια που κλαίει μέσα στο μπάνιο τι κάνω λάθος και τι όχι. 

"Χει μωρό." Φώναξε ένας μαλάκας από το τέρμα.

"Καθυστερημένα πρωτάκια." Μουρμούρισα αν και εγώ πρωτάκι είμαι.

Χωρίς να δώσω άλλη σημασία σήκωσα το μεσαίο δάκτυλο μου στον αέρα.

"Γεια." Ακούστηκε η φωνή του γλυκού Έρικ από πίσω μου.

"Χει." Του είπα χαμογελώντας.

"Πως είσαι; Έχω καιρό να σε δω." Είπε τυλίγοντας τα χέρια του γύρω μου σε μια αγκαλιά.

"Μια χαρά είμαι εσύ;" Τον ρώτησα βγαίνοντας από την αγκαλιά του και φτιάχνοντας λίγο τα μαλλιά μου.

"Όλα καλά." Είπε απλά.

"Ωραία." Είπα χαμογελώντας ξανά. "Πως τα πας με, αυτή την, πώς την λένε." Αναφέρθηκα σε εκείνο το κορίτσι που του άρεσε πολύ και ήταν τόσο απαίσια εξαιτίας της, δεν είχε χρόνο τρίβονταν στον Χάρρυ η σκύλα.

"Δεν έχω ιδέα." Απάντησε γελώντας.

"Πως την ξεπέρασες τόσο εύκολα;" Μου φαίνεται περίεργο καθώς τότε έκλαιγε για χάρη της.

"Μετά από εσένα ξέχασα και πώς την λένε." Αστειεύτηκε κάνοντας με να γελάσω αν και αλήθεια πιστεύω πώς ξέχασε το όνομα της.

Την Δανάη!
Νάνση!
Αλεξ!
Θεέ μου δεν μου έρχεται καθόλου το όνομα της.

Γέλασα με την αποτυχημένη προσπάθεια μου. "Μωρό μου." Εμφανίστηκε o Χάρρυ τυλίγοντας το χέρι του γύρω μου. Ζηλεύει;

"Χάρρυ από εδώ o Έρικ, Έρικ από εδώ o Χάρρυ, το αγόρι μου." Ακούγεται τόσο ωραία. Η έκφραση του Έρικ άλλαξε, μήπως του άρεσα;

Το μισώ αυτό που κάνουν τα αγόρια. Κάνεις λίγη παρέα μαζί τους και νομίζουν πώς είσαι τσιμπημένη με αυτούς, αν και η φιλία μου με τον Έρικ είναι περίπλοκη, τον έχω φιλήσει δύο φορές από όταν τον γνώρισα, είναι περίεργο πως κάθε φορά γίνεται.

"Τον ξέρω." Είπε o Έρικ. "Ήμασταν μαζί στην θερινή κατασκήνωση." Είπε ξανά και κοίταξα τον Χάρρυ. O Χάρρυ, κατασκήνωση; O Χάρρυ με το ζόρι έρχεται σχολείο με τόσα παιδιά, είναι το αγόρι μου άλλα η αλήθεια είναι ότι δεν είναι o φιλικός, και o κοινωνικός τύπος.

"Ωραία." Είπα ξανά φτιάχνοντας πάλι τα μαλλιά μου.

"Τα λέμε αργότερα Αννη." Μου είπε φεύγοντας.

"Τι παπάρας." Σχολίασε και τον χτύπησα στο χέρι.

"Είναι φίλος μου, προσπάθησε να φερθείς σωστά." Ζήτησα.

"Αννη αυτός o μαλάκας είναι χειρότερος και από τον Ναιαλλ." Είπε πληγώνοντας με. Ξέρω πώς δεν λατρεύει τον Ναιαλλ άλλα δεν θα ήταν καλύτερα αγόρι και κολλητός μου να έκαναν παρέα, η τουλάχιστον να μην ήθελαν να σκοτώσουν o ένας τον άλλο.

''Χαρρυ, τα ξανά βρήκα με τον Ναιαλλ, γιατί όχι και εσείς;'' Πρότεινα και κούνησε αρνητικά το κεφάλι του. ''Δεν κάνω παρέα με μαλάκες.'' Απάντησε. ''Χαρρυ αυτός ο μαλάκας είναι ο κολλητός μου, του μοιάζω πολύ.'' Ανέφερα τον τρόπο συμπεριφοράς, αν και βασικά, πριν τρεις εβδομάδες του έμοιαζα, τώρα δεν είμαι τόσο σίγουρη.

 Έχω αλλάξει.

{ Μεγάλο chapter:) Άλλαξα εξώφυλλο ελπίζω να σας αρέσει, αν όχι πείτε το μου στο σχόλια. Ily all:* }