My dream boy

Part 37

Έβαλε το χέρι του στην πλάτη μου σπρώχνοντάς με πιο κοντά του καθώς το φιλί μας συνεχιζόταν.
Μπορώ να γευτώ την γεύση βότκας στο στόμα του, και είμαι σχεδόν σίγουρη ότι είναι μεθυσμένος.Ο ήχος της πόρτας έφτασε στα αυτιά μου και σχεδόν έσπρωξα τον Χαρρυ πάνω στο κρεβάτι και έτρεξα στο μπάνιο κλείνοντας την πόρτα πίσω μου. 

‘’Τι κάνεις εσύ εδώ;’’
Ο Ναιαλλ.

Έβαλα γρήγορα το χέρι μου μπροστά στο στόμα μου και σχεδόν «κόλλησα» το αυτί μου πάνω στην πόρτα προσπαθώντας να ακούσω τι λένε. ‘’Ότι γουστάρω’’ Απάντησε ο Χαρρυ και είμαι 100% σίγουρη ότι ο Ναιαλλ θέλει πολύ να τον χτυπήσει. 

‘’Τι της έκανες μαλάκα;’’ Φώναξε και έσφιξα το χέρι μου μπροστά από το στόμα μου πιο δυνατά. Ο Χαρρυ ακόμα δεν απαντάει, αλήθεια είναι πολύ ενοχλητικό. Είμαι σίγουρη πως ακόμα κάθεται στο κρεβάτι με την αρχική του στάση – κοιτώντας το ταβάνι, και αγνοώντας εντελώς τον Ναιαλλ.

‘’Τι της έκανες;’’ Φώναξε πιο δυνατά. ‘’Τίποτα’’ Επιτέλους απάντησε. ‘’Που είναι;’’ Συνέχισε ο Ναιαλλ. ‘’Δεν έχω ιδέα’’ Απάντησε ξανά απλά σαν να μην με είδε από όταν ξεκίνησε το πάρτι και άμα δεν ήμουν κλεισμένη μέσα στην τουαλέτα, «κολλημένη» πάνω στην πόρτα προσπαθώντας να ακούσω τι λέει ο κολλητός μου με το αγόρι που είμαι ερωτευμένη τόσα χρόνια, θα τον πίστευα. '’Μόνο και της έκανες κάτι μαλακα’’ Απείλησε ο Ναιαλλ και έκλεισε την πόρτα πίσω του αποχωρώντας από το δωμάτιο.

Σηκώθηκα από το πάτωμα και ξεκόλλησα από την πόρτα καθώς έπιασα στο χέρι μου το πόμολο της πόρτας ανοίγοντας την αργά. Το κεφάλι του Χαρρυ γύρισε προς το μέρος μου και ξανά συνάντησα τα μάτια του. ‘’Γιατί το κάνεις;’’ Ρώτησα. ‘’Δεν σε έπιασα’’ Απάντησε και γύρισε το σώμα του προς την μεριά μου.

 ‘’Με φιλάς όποτε σου φέξει, μετά δεν μου μιλάς για μία εβδομάδα και έρχεσαι σήμερα στο πάρτι μου, κάθεσαι στο κρεβάτι μου σαν να είμαστε φιλαράκια και μετά με ξανά φιλάς. Τι στο καλό Χαρρυ!’’ Είμαι τόσο νευριασμένη μαζί του. Δεν του ανήκω για να μου φέρεται με αυτόν τον τρόπο. 

Πάλι δεν απαντάει.

‘’Χαρρυ ξεκόλλα! Γιατί δεν απαντάς;’’ Φώναξα και αυτός σηκώθηκε από το κρεβάτι κάνοντας με να κάνω ένα βήμα μακριά του. ‘’Μην μου φωνάζεις!’’ Φώναξε. ‘’Δεν γίνεται να το κάνεις αυτό! Σταμάτα το!’’ Φώναξα αγνοώντας τον όπως αυτός. '’Γιατί Αννη;’’ Φώναξε. Δεν δείχνει νευριασμένος, απλά θέλει να το παραδεχτώ μπροστά του.

‘’Γιατί..’’ Ξεκίνησα χαμηλόφωνα. ‘’Χαρρυ..’’ Συνέχισα.

‘’Πες το Αννη’’ Διάταξε.

‘’Πονάει’’ Ψιθύρισα και η έκφραση του πρόσωπο του άλλαξε και τα χαρακτηριστικά στο προσώπου του «μαλάκωσαν».

 Συγνώμη που είναι μικρό, και που άργησα τόσο να βάλω.