My dream boy

Part 65

Ώρες περνάνε χωρίς να εγώ φάει κάτι αλλά και πάλι δεν νιώθω τίποτα, απλά νιώθω μόνη χωρίς αυτόν.

"Γλυκιά μου μπορείς να μου ανοίξεις;" Μίλησε η μαμά μου πίσω από από την πόρτα και μου πήρε πέντε λεπτά να σηκωθώ να ξεκλειδώσω την πόρτα.

"Θέλεις να μου μιλήσεις;" Ρώτησε όταν ξανά ξάπλωσα στο κρεβάτι.

"Τι έγινε;" Κάθισε δίπλα μου.

"Τι έκανε το αγόρι σου;" Ξανά ρώτησε.

"Δεν είναι το αγόρι μου." Ένας ψίθυρος ακούστηκε.

"Τι σου έκανε γλυκιά μου;" Με κοίταξε στα μάτια.

"Τον είδα να φιλάει μια άλλη." Είπα απλά αποφεύγοντας το βλέμμα της.

Τα μάτια της γούρλωσαν και έβαλε το χέρι της μπροστά από το στόμα της. "Ωχ Θεέ μου!" Αναφώνησε και τύλιξε τα χέρια της γύρω μου.

"Αγάπη μου λυπάμαι τόσο πολύ." Είπε χαϊδεύοντας τα μαλλιά μου ενώ εγώ δεν έχω κουνηθεί καθόλου από όταν μπήκε στο δωμάτιο.

"Τι σου είπε όταν σε είδε;"

"Ότι λυπάται που το είδα και ότι δεν φταεί αυτός." Απάντησα σαν να βγάζουν νόημα τα λόγια του, όμως δεν βγάζουν. Μια μέρα πριν έλεγε πως με αγαπάει και πως είναι ερωτευμένος μαζί μου, την επόμενη απλά, απλά.. με ξέχασε.

"Τι κόπανος!" Μόλις έβρισε;

Κράτησα την αντίδραση μου για εμένα και απλά επικεντρώθηκα στα λόγια του.

"Λυπάμαι που το είδες, δεν έφταιγα εγώ."

Η έκδοση να τον φίλησε η Λόλα πέρασε τόσες φορές από το μυαλό μου αλλά η εικόνα των χειλιών του Χάρρυ να ακουμπάνε της Λόλας είναι τόσ - "Θεέ μου!" Φώναξε η μαμά μου καθώς τα μάτια μου έκλεισαν και η εικόνα έμεινε μαύρη.

"Σας ευχαριστώ πολύ." Μίλησε κάποιος και ήχος πόρτας ακούστηκε.
Που στο καλό είμαι;

Μια φιγούρα εμφανίστηκε από πάνω μου.

"Άννη μου;" Μίλησε και η εικόνα μου ξεθόλωσε.

"Μαμά;" Ρώτησα και με αγκάλιασε.

"Θεέ μου! Είσαι καλά;" Ρώτησε βγάζοντας το χέρια της από γύρω μου.

"Που είμαστε;" Προσπέρασα την ερώτηση της.

"Στο νοσοκομείο γλυκιά μου." Απάντησε.

"Σου μιλούσα στο δωμάτιο και ξαφνικά λιποθύμησες, πανικοβλήθηκα και απλά πάτησα την πρώτη επαφή στο κινητό σου. Ο φίλος σου ήρθε τόσο γρήγορα σπίτι και με βοήθησε να σε φέρω με το αυτοκίνητο. Είναι πολύ καλό παιδί." Μίλησε για τον Έρικ και προσπάθησα να χαμογελάσω, αλλά απλά νιώθω τόσο αδύναμη.

"Είναι εδώ ο Έρικ;" Την ρώτησα και με κοίταξε περίεργα.

"Ποιος είναι ο Έρικ;" Ρώτησε.

"Ο φίλος που σε βοήθησε." Απάντησα αργά.

"Κάποιο λάθος θα έγινε, ο Χάρρυ με βοήθησε, είναι εδώ έξω, δεν έφυγε στιγμή." Απάντησε και τα μάτια μου γούρλωσαν, οι παλμοί της καρδία μου αυξήθηκαν και ένα ανήσυχο βλέμμα τύλιξε το πρόσωπο μου.

Θεέ!

Η μαμά μου κοίταξε τον παλμογράφο και μετά εμένα. "Φωνάζω τον γιατρό." Έτρεξε έξω γρήγορα και εγώ προσπαθούσα να της φωνάξω να μην με αφήσει μόνη μου αλλά δεν βρήκα την δύναμη.

Λιγότερο από ένα λεπτό περνάει και ένας γιατρός μαζί με την μαμά μου εμφανίζονται στην πόρτα και ένα αγόρι με καστανά μαλλιά σηκώνεται από την θέση και τα μάτια μας συναντιούνται.
Ο Χάρρυ.

"Εδώ είναι." Είπε η μαμά μου και με έδειξε στον γιατρό.

Αυτός κοίταξε τον παλμογράφο και χαμογέλασε στην μαμά μου.

"Δεν χρειάζεται να ανυσηχήτε αυτό δεν ήταν τίποτα. Η κόρη σας είναι μια χαρά απλά λιποθύμησε λόγο εξάντλησης από ασιτία." Είπε και η μαμά μου ένευσε ανακουφίσμένη.

"Με συγχωρείτε." Απολογήθηκε και τον ακολούθησε ως την πόρτα έτοιμη να την κλείσει όταν ο Χάρρυ της έκανε νόημα και αυτή του χαμογέλασε πηγαίνοντας προς το μέρος του.

Χωρίς να έχω ιδέα πως να δράσω απλά κλείνω τα μάτια μου και κάνω πως αποκοιμήθηκα.

Τα ανοίγω ελάχιστα και η μαμά μου μιλάει ακόμα μαζί του. Έπρεπε να της είχα πει πως λένε το αγόρι μου, το πρώην αγόρι μου.

Η μαμά μου περπατάει και ο Χάρρυ την ακολουθεί. Σταματάει στην πόρτα και ο Χάρρυ μπαίνει μέσα.

Κλείνω απότομα τα μάτια μου και προσπαθώ να μην κουνηθώ και με προδώσω.

Σκατά!

 Votes&Commends :*