My dream boy

Part 99

Τα μάτια μου ανοίγουν, κοιτάω αυτή, τα μαλλιά της είναι απλωμένα στο μαξιλάρι σαν μια βεντάλια, το ροζ πουλόβερ της έχει σηκωθεί μέχρι την κοιλιά, έχει ελαφρώς πετάξει τα σκεπάσματα αλλά το δέρμα της είναι κρύο, τα σηκώνω ξανά αργά, χωρίς να θέλω την ξυπνήσω και αυτή έρχεται πιο κοντά μου.

Συνεχίζω να την κοιτάω χωρίς να θέλω να την ξυπνήσω μέχρι που το ηλίθιο τηλέφωνο χτυπάει και πετάγομαι σαν αστραπή σταματώντας το ήχο. Αυτή κουνιέται αλλά ευτυχώς δεν ξυπνάει, ανοίγω το κινητό της και μια ειδοποίηση για μήνυμα πετάγεται στην οθόνη.

Δεν θελω να φιγεις, πρεπι να σε δω.  

-Ναιαλλ.

Διαβάζω. Η ορθογραφία του σκίζει, και ίσως μετά από αυτό, να πάθω καρκίνο στα μάτια.
Αυτόματα νευριάζω, τι σκατά θέλει να της πει αυτός ο μαλάκας για να της στέλνει μήνυμα 8το πρωί! Αφήνω το κινητό στην άκρη και όταν πάω να τυλίξω το χέρι μου γύρω της ένας μικρός ήχος ακούγεται από την πόρτα. Πετάγομαι και τρέχω προς αυτήν, παρακαλώντας να μην είναι ο αδελφός της. Ανοίγω την πόρτα και ένα κοντό αγόρι με ξανθά ανέμελα μαλλιά εμφανίζεται μπροστά μου. Η πιτζάμα του έχει πάνω τον κεραυνό μακουιν, φοράει μια μπλε κάλτσα στο δεξί του πόδι ενώ στο αριστερό μια κόκκινη και κοιτάζω πάνω νιώθοντας τα μπλε μάτια του να με καρφώνουν.

‘’Είσαι το αγόρι της;’’ Ρωτάει και με το ένα του χέρι τρίβει τα μάτια του. Αφήνει το χέρι κάτω και κοιτάζει με προσοχή τα τατουάζ μου στο δεξί μου χέρι, τι διακριτικός.

‘’Ναι.’’ Απαντάω απλά και νεύει. ‘’Είσαι περίεργος.’’ Λέει, σπρώχνει τα μαλλιά του προς τα πίσω και ξανά κοιτάζει το άλλο μου χέρι γεμάτο τατουάζ. ‘’Φοράς διαφορετικές κάλτσες.’’ Σχολιάζω με συνδυασμό στο –είσαι περίεργος, και χασκογελάει.

Το γέλιο του μοιάζει με της Αννη και με βρίσκω να θέλω να χαμογελάσω αλλά δεν το κάνω. ‘’Δεν περίμενα να τα έχει με κάποιον σαν εσένα.’’ Λέει. Έχω αρχίζει να βαριέμαι, το σώμα μου είναι σκυμμένο για πάνω από πέντε λεπτά και η φωνή του είναι ελάχιστα δυνατή κάνοντας με να κοιτάω ανά κάθε λεπτό αν την ξύπνησε.

‘’Εντάξει.’’ Θέλω να τελειώσει η συζήτηση, αλλά αυτός απλώνει το χέρι του ακουμπώντας το τριαντάφυλλο στο χέρι μου. ‘’Αυτό πρέπει να πόνεσε.’’ Λέει και εγώ απομακρύνω το χέρι μου αλλά ξανά βάζει το δικό του ακουμπώντας το και προσπαθώντας να δει αν είναι λείο το δέρμα μου ή έχει καμία λακκούβα από αυτό.