My dream boy

Part 82

''Είναι καλοί, τελικά.'' Λέω στον Έρικ. 

''Δεν ξέρω.'' Σταματάει και με αγκαλιάζει. 

''Καλό μεσημέρι.'' Του λέω μπαίνοντας στην αγκαλιά του.  

''Να τους προσέχεις.'' Λέει από μακρυά και εγώ του νεύω πριν κλείσω την πόρτα πίσω μου. 

''Γεια σας.'' Χαιρετώ τους γονείς μου που κάθονται στον καναπέ και ανεβαίνω την σκάλα μπαίνοντας στο δωμάτιο μου και πέφτοντας με φόρα πάνω στο κρεβάτι. 

Ρίχνω την τσάντα δίπλα από το κομοδίνο μου και απλά ξαπλώνω πίσω βάζοντας τα ακουστικά με την μουσική να ηχεί στα αυτιά μου.

Τα πράγματα είναι τόσο καλά. Ο Λιαμ και ο Ζειν δεν ήταν όπως περίμενα, πολύ καλύτεροι, είμαι ξανά με τον Χάρρυ και απλά, απλά είμαι τόσο χαρούμενη για το πως εξελίχθηκαν τα πράγματα.

Ναι, αρχικά ήταν τόσο διαφορετικά, έγινε αυτό με το στοίχημα, ναι ίσως να μην ήταν ο εαυτός του στην αρχή αλλά τώρα είναι. Το βλέπω πως είναι. Το ξέρω πως είναι. Τον αγαπάω τόσο πολύ για αυτό.

Είναι απλά ο Χάρρυ..

Το κινητό μου αρχίζει να δονείται και το όνομα του αναβοσβήνει στην οθόνη.

"Γεια." Λέω και ξαπλώνω μπρούμυτα με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη μου.

"Γεια σου μωρό μου." Ακούγεται η βαριά φωνή του και ο χαμόγελο μου μεγαλώνει όταν ακούω πως με αποκάλεσε.

"Τι κάνεις;" Ρωτάω ξαπλώνοντας στο πλάι.

"Ήθελα να σου μιλήσω, είναι περίεργο;" Λέει και ένα γελάκι ακούγεται από την μεριά μου. 

"Άννη." Λέει σοβαρός και σταματάω. 

"Δεν είναι περίεργο, είναι πολύ γλυκό βασικά."

''Ναι.'' Λέει άβολα και χαμογελάω για αυτό. 

''Σε αγαπάω.'' Του λέω ακουμπώντας το κεφάλι μου στο μαξιλάρι. 

''Ξέρεις πόσο σε αγαπάω.'' Λέει και νιώθω πεταλούδες στο στομάχι μου μόνο από την πρόταση του.

''Μεσημεριανό.'' Ακούγεται η φωνή του Ρότζερ από το σαλόνι και σηκώνομαι από το κρεβάτι. 

''Συγνώμη, πρέπει να κλείσ- ''Μην ζητάς συγνώμη.'' Λέει και χαμογελάω ξανά. ''Σε αγαπάω.'' Του λέω. ''Καλή όρεξη.'' Ακούγεται η φωνή του πριν κλείσώ το τηλέφωνο ρίχνωντας το στο κρεβάτι.

Κατεβαίνω τα σκαλοπάτια και η φωνή του Ρότζερ με ξανά σταματάει. ''Είναι ο Νι εδώ.'' Λέει και τρέχω φτάνοντας στο σαλόνι.