My dream boy

Part 88

‘’Τι έγινε;’’ Τον ρωτάω ανήσυχη και η Λιζ με κοιτάει περίεργη.

‘’Τα ζώα με πήραν και μου είπαν πράγματα που,’’ η φωνή του ακούγεται πιο αδύναμη στο τέλος, ‘’πρέπει να έρθω Σκοτία Αννη; Τι γίνεται εκεί;’’ Η φωνή του ακόμα ακούγεται αδύναμη και είμαι έτοιμη να κλάψω.

‘’Χαρρυ όχι, αλήθεια, απλά κάνουν παρέα με την Λιζ. Λένε μαλακιές σε παρακαλώ μην τους ακούς. Τα ξημερώματα κατά της πέντε θα ξεκινήσουμε και ξέρεις ότι θα έρθω στο σχολείο, θα δεις ότι σου λένε κουταμάρες σε παρακαλώ μην τους ακούς.’’ Λέω γρήγορα και νιώθω τα μάτια μου να δακρύζουν. Τρέχω γρήγορα και ανοίγω την μπαλκονόπορτα βγαίνοντας στο μπαλκόνι και απλά περιμένω τι θα πει, ακόμα δεν μιλάει και η καρδιά μου χτυπάει γρήγορα.

‘’Εντάξει απλά δεν,’’ ξανά ακούγεται έτσι η φωνή του και απλά θέλω να σκοτώσω αυτόν που του είπε πράγματα που τον πλήγωσαν, ‘’δεν ήξερα τι έγινε και..’’ Λέει ξανά και δεν τον αφήνω να πει και άλλα, ‘’θα σε δω αύριο το πρωί, μην τα σκέφτεσαι αυτά σε παρακαλώ.’’ Τον παρακαλάω.

‘’Καληνύχτα σε αγαπάω.’’ Λέει και προσπαθώ να χαμογελάσω.

‘’Σε αγαπάω, καληνύχτα.’’ Προχωράω μέσα και ρίχνω το κινητό στο κρεβάτι πριν αρχίσω και τρέχω στον διάδρομο.

Η φωνή της Λιζ ακούγεται από πίσω μου αλλά δεν με νοιάζει θα βρω αυτούς τους μαλάκες.
Σταματώ μπροστά από το 158 νούμερο δωματίου και χτυπάω δυνατά την πόρτα. Φωνές ακούγονται από μέσα και γέλια μαζί μέχρι που η πόρτα ανοίγει και εμφανίζεται ο Ντιν χωρίς μπλούζα και μπορώ να ακούσω την Λιζ να είναι λαχανιασμένη δίπλα μου.

‘’Ποίος μαλάκας;’’ Λέω δυνατά και δείχνει τον Τζέισον που κάθεται στο κρεβάτι μαζί με τον Ιβάν και παίζουν τράπουλα.

Τους πλησιάζω και ο Ιβάν γυρνάει να με κοιτάξει αλλά δεν κοιτάω αυτόν. Τα μάτια μου πηγαίνουν στον Τζέισον και όταν γυρνάει το κεφάλι του να με κοιτάξει του ρίχνω με αρκετή δύναμη ένα χαστούκι στο μάγουλο κάνοντας την Λιζ να αναφωνήσει. ‘’Είσαι τρελός;’’ Φωνάζω και αυτός πάει το χέρι του στο μάγουλο του.

‘’Γερό χέρι.’’ Σχολιάζει και απλώνω το χέρι μου ξανά αλλά το πιάνει. ‘’Άφησε με ηλίθιε.’’ Φωνάζω διώχνοντας το χέρι του. ‘’Μην τολμήσεις και τον ξανά πάρεις τηλέφωνο.’’ Φωνάζω ξανά.

 ‘’Φοβήθηκε, σωστά;’’ Σχολιάζει ο Ντιν. ‘’Είσαι ηλίθιος.’’ Φωνάζω σε αυτόν πριν πάω στην πόρτα. ‘’Μην τον ξανά πάρεις τηλέφωνο.’’ Φωνάζω ξανά και βγαίνω στον διάδρομο μπαίνοντας ξανά στο δωμάτιο μας ξανά.