My dream boy

Part 100

Μπαίνω στο εμπορικό και τα μάτια μου σκανάρουν το μέρος ψάχνοντας για τα παιδιά. Προχωράω ελάχιστα όταν νιώθω δύο χέρια να τυλίγονται γύρω από την μέση μου, και την φωνή του Λουι να ηχείται στα αυτιά μου. ‘’Αννη.’’ Κάνει μια τσιριχτή φωνή και με φιλάει στο μάγουλο.

‘’Γεια, τι κάνεις;’’ Λέω και γυρνάω αγκαλιάζοντας τον. ‘’Καλά είμαι, μου έλειψες.’’ Εμφανίζει το τέλειο χαμόγελο του. ‘’Και εμένα.’’ Έχουμε καιρό να κάνουμε παρέα και δεν ξέρω αν γνωρίζει ότι θα φύγω, οπότε απλά χαμογελάω χωρίς να το αναφέρω. ‘’Που είναι ο Ναιαλλ;’’ Ρωτάω και αυτός μου δείχνει με το χέρι του μι καφετέρια. Ο Ναιαλλ βγαίνει με τρις καφέδες στο χέρι, κουνάει το κεφάλι του σπρώχνοντας πίσω τα ξανθά μαλλιά του και κοιτάει μπροστά, το βλέμμα του πέφτει σε εμένα και χαμογελάει αυξάνοντας το περπάτημα του. 

‘’Δες ποια μα θυμήθηκε.’’ Ξέρω ότι αστειεύεται αλλά νιώθω άσχημα. Τον τελευταίο καιρό είμαι κάθε μέρα με τον Χαρρυ και έχουμε κάνουμε παρέα λίγο καιρό αφού γύρισα από την Σκωτία.  

Ο Λουι παίρνει τους καφέδες στα χέρια του και ο Ναιαλλ τυλίγει τα χέρια του σφικτά γύρω μου. ‘’Πρέπει να μιλήσουμε.’’ Ψιθυρίζει και γυρνάει να μου δώσει τον καφέ.

‘’Ευχαριστώ.’’ Λέω και μου χαμογελάνε. Ανεβαίνουμε τις κυλιόμενες σκάλες, τα παιδιά με ακολουθούν από πίσω και απλά σταματώ κοιτάζοντας τους. ‘’Δεν έχω ιδέα που πάω.’’ Ενημερώνω και το γέλιο του Ναιαλλ ακούγεται.

Περνάει ώρα για να βρούμε ένα μαγαζί με ωραία φορέματα, και σίγουρα έχω δοκιμάσει πάνω από είκοσι, αλλά απλά θέλω ένα απλό, μαύρο φόρεμα, όλο είναι πολύ κοντά ή πολύ εντυπωσιακά, γεμάτα χάντρες, με κολιέ κολλημένους στον λαιμό, με στρας, με πούλιες, με χρυσά φερμουάρ στην μέση του φορέματος. ‘’Τέλειο.’’ Λέει για εκατοστή φορά ο Λουι και ο Ναιαλλ γελάει δυνατά. ‘’Ρε μαλάκα σε όλα το ίδιο λες.’’ Λέει μέσα από το γέλιο του ο Ναιαλλ. ‘’Μα είναι όλο τέλεια.’’ Προσπαθεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του ο Λουι και σηκώνεται από το κόκκινο καναπέ κοιτώντας αν υπάρχουν άλλα ρούχα.

‘’Είναι πολύ κοντό.’’ Κοιτάζω το φόρεμα που φτάνει σίγουρα είκοσι δάκτυλα από το γόνατο μου. Τραβάω την πόρτα να το βγάλω. ‘’Μου άρεσε εκείνο το πράσινο.’’ Σχολιάζει ο Ναιαλλ από έξω.

‘’Καλό ήταν απλά ήταν ριγέ, και γελοίο.’’ Γελάει. ‘’Έχεις δίκιο.’’ Σχολιάζει. 

‘’Αννη.’’ Ο Λουι φωνάζει από έξω. ‘’Γαμάτο.’’ Ακούω τον Ναιαλλ να λέει. ‘’Τι έγινε;’’ Βγάζω το κεφάλι μου λίγο από την πόρτα και τα μάτια μου γουρλώνουν. Ένα μαύρο φόρεμα, ένα απλό μαύρο φόρεμα, χωρίς γελοίες πούλιες, χωρίς τούλια, απλά ένα μαύρο φόρεμα, όχι πολύ κοντό, αλλά ούτε και πολύ μακρύ, χοντρές τιράντες, και ένα νορμάλ ντεκολτέ.