My dream boy

Part 30

Η υπάλληλος μας χαμογέλασε και ήρθε προς το μέρος μας βάζοντας τα χέρια της πίσω ενωμένα. 

''Γεια σας. Σε τι μπορώ να σας βοηθήσω;'' Είναι πολύ νέα και όμορφη και δεν γινόταν να μην προσέξω τον τρόπο που την κοίταζε ο Λουι έτσι τον άφησα να μιλήσει για εμένα. 

''Θέλουμε μια τούρτα, μεγάλη'' Είπε δείχνοντας της το υπέροχο χαμόγελό του. Θα μπορούσε να τον έχει ερωτευτεί ήδη. 

Μας οδήγησε μπροστά από δύο ψυγεία γεμάτα τούρτες και άρχισε να μας λέει για πόσα άτομα είναι, τις γεύσεις και μια τούρτα βανίλια-σοκολάτα με βάση μπισκότο κέρδισε το ενδιαφέρον όλων μας.

''Ευχαριστούμε'' Είπε ο Λουι και της ξανά χαμογέλασε αφού της είχαμε δώσει μερικά στοιχεία μου για να μπορούν να την πάρουν οι γονείς μου το Σάββατο. 
''Ήταν πολύ νέα'' ξεκίνησε ο Ναιαλλ με το που βγήκαμε και είμαι σχεδόν σίγουρη ότι μας άκουσε.

''Ναι, σου γυάλισε Λουι;'' Είπα ενώ ήμασταν πλέον στον απέναντι δρόμο, δίπλα από την στάση. 

''Όχι, δεν την πρόσεξα'' Έκανε τον αδιάφορο και έσκασα στα γέλια. 
''Ελάτε'' Φώναξε ο οδηγός όταν το λεωφορείο ήταν ήδη μπροστά μας και εμείς ακόμα να 'ξυπνήσουμε' με αυτά που μας έλεγε ο Λουι. 

-

''Μια μέρα ακόμα'' Φώναξε κάποιος από πάνω μου και άνοιξα γρήγορα τα μάτια μου πετάγοντας τα παπλώματα. 

''Τι σκατά; Καλημέρα'' Είπα και ξανά κουκουλώθηκα με τα παπλώματα μου μέχρι πάνω. 

''Αννη έλεος είσαι έτοιμη για πόλεμο;'' Με πείραξε και τράβηξε το σκαμπό για να καθίσει. 

''Με ξύπνησες πολύ ήρεμα'' Του απάντησα και κοίταξα γρήγορα το ξυπνητήρι μου. 

''Ναιαλλ'' Ξεκίνησα σοκαρισμένη. ''Τι κάνεις εδώ και γιατί δεν είμαι σχολείο;'' 
Η ώρα είναι ήδη οχτώ παρά και ξανά πέταξα τα παπλώματα πριν προλάβει να μου απαντήσει.

''Κάνουν απεργία, χθες το είπαν'' Μου θύμισε και ξανά ξάπλωσα στο κρεβάτι. ''Άμα μου ξανά πεις τίποτα δεν θα φας τούρτα'' Τον απείλησα. Ξέρω πόσο την λατρεύει.

''Να ξαπλώσω μαζί σου;'' Ρώτησε και σηκώθηκε από το σκαμπό. 

''Βέβαια'' Του είπα χωρίς να κουνηθώ καθώς το κρεβάτι μου είναι διπλό.

Χώθηκε κάτω από τα παπλώματα αφού αφαίρεσε τα παπούτσια του και έβαλε τα χέρια του διπλωμένα πίσω από το μαξιλάρι. 

''Ευχαριστώ Ναιαλλ'' Του είπα και γύρισα πλευρό κοιτάζοντας τον.

''Για ποίο;'' Ρώτησε και γύρισε επίσης για να με κοιτάξει. 

''Που είσαι φίλος μου, αληθινός φίλος'' Του χαμογέλασα.

''Ευχαριστώ και εγώ'' Είπε και έκλεισα τα μάτια μου. 

''Αννη, θέλω να σου πω κάτι'' Ξεκίνησε. ''Πες μου'' Είπα χωρίς να ανοίξω τα μάτια μου.

''Να, εγώ-'' 

''Παιδιά, πρωινό'' Φώναξε η μαμά μου σταματώντας τον. 

''Πάμε κάτω πρώτα'' Μου είπε τελικά και σηκώσαμε τα παπλώματα. 

Είμαι τόσο απίστευτα τυχερή. Έχω τον Ναιαλλ έχω τον Λουι, κάνω παρέα με τον Έρικ, γνώρισα τον Ανταμ.
Όλο αυτό είναι σχεδόν σαν όνειρο.
Να έχεις τους δύο καλύτερους κολλητούς, την καλύτερη παρέα, ετοιμάζουμε ένα τεράστιο πάρτι.

Μόνο αυτός λείπει.