My dream boy

Part 18

''Αννη αγάπη μου ξύπνα'' Ακούστηκε η γλυκιά φωνή της μαμάς μου στο αυτί μου κάνοντάς με να ανοίξω αργά τα μάτια μου. Τεντώθηκα και της χάρισα ένα χαμόγελο. ''Σου έχω εκπλήξεις'' Είπε ξαφνιάζοντας με. ''Τι έγινε;'' Ρώτησα ενώ ήμουν ακόμα κάτω από τα ζεστά παπλώματα μου. 

''Σήκω σιγά-σιγά, δεν θα πας σχολείο σήμερα.'' Μου είπε και σηκώθηκα γρήγορα από το κρεβάτι. ''Τι εννοείς;'' Ρώτησα. ''Μην ανησυχείς, το είπα στα αγόρια είναι εντάξει, απλά ετοιμάσου.'' Μου είπε και βγήκε από το δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα πίσω της.

Έβγαλα την πιτζάμα μου γρήγορα και φόρεσα ένα γκρι κολάν μαζί με μία μακρύ μανική μπλούζα και μια γαλάζια πλεχτή ζακέτα από πάνω. 
Πήγα προς το μπάνιο και χτένισα τα ξανθά μαλλιά μου, ενώ μετά έπλυνα τα δόντια μου. 
Βγήκα από το μπάνιο και φόρεσα τα άσπρα αθλητικά μου που ήταν τοποθετημένα κάτω από το κρεβάτι μου. Έκλεισα το φως και κατέβηκα στον κάτω όροφο που ήταν η μαμά μου και έπινε τον καφέ της. 
Έφαγα ένα τοστ που υπήρχε στο τραπέζι και φύγαμε. 
- 
''Μαμά που πάμε;'' Ρώτησα για δέκατη φορά από την ώρα που μπήκαμε στο αυτοκίνητο και η μαμά μου δεν μου απάντησε. 
Το ξέρω ότι μπορεί να γίνομαι ενοχλητική αλλά είμαι πολύ περίεργη. 
Το αυτοκίνητο σταμάτησε έξω από ένα γνωστό κτίριο. Αυτό είναι το γραφείο της οδοντογιατρού μου.
''Μαμά'' Είπα σαστισμένη.
Ανεβήκαμε τις σκάλες και βρεθήκαμε έξω από την πόρτα του γραφείου, χτυπώντας το κουδούνι. 
Η πόρτα άνοιξε και η γραμματέας της κ. Κεϊτλιν μας άνοιξε χαμογελώντας μας. Είναι πολύ ευγενική. Τόσα χρόνια εκεί και είναι ακόμα ίδια, ίδιος χαραχτήρας, ίδιοι τρόποι. 

Καθίσαμε στον μαύρο, δερμάτινο καναπέ και περιμέναμε να βγει ο προηγούμενος πελάτης. 
μια ξανθιά κυρία βγήκε και περάσαμε εγώ και η μαμά μέσα, κλείνοντας την πόρτα πίσω μας.
''Καλημέρα'' Είπε εμφανίζοντας το υπέροχο χαμόγελο της. ''Καλημέρα κ. Κεϊτλιν'' Είπα και κάθισα στον μικρό καναπέ, δίπλα στην μαμά μου.

-

''Μαμά'' Φώναξα ενώ κοίταγα τον εαυτό μου στον καθρέπτη.
Αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει. Έβγαλα τα σιδεράκια μου Ήταν μια από τις πιο ωραίες εκπλήξεις που μου έκανε ποτέ η μαμά μου.
''Ναι αγάπη μου;'' Είπε η μαμά μου όταν πλέον βρισκόταν δίπλα μου στον καθρέπτη. ''Σε ευχαριστώ πάρα πολύ'' Είπα αγκαλιάζοντας την ξανά σήμερα. ''Αγάπη μου φόρεσε και τους φακούς επαφής σου σε παρακαλώ'' Είπε και έτρεξα πάνω στο μπάνιο μου ψάχνοντας τους. 
Έχουμε αγοράσει φακούς επαφής αλλά δεν τους έχω βάλει πότε.

Τους έβγαλα προσεκτικά, έναν-έναν, αφού είχα ήδη βγάλει τα γυαλιά μου, και τους φόρεσα. 
Έτρεξα γρήγορα στο δωμάτιο της μαμάς μου βγαίνοντας από το δικό μου. 
''Ουαου Αννη'' Κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέπτη, κακό πραγματικά, αυτή είμαι εγώ; 
Δεν υπάρχουν σιδερακια και μαύρα γυαλιά στα μάτια μου. ''Αννη μου, είσαι πανέμορφη, όπως πάντα'' Είπε η μαμά μου και ένα χαμόγελο χωρίς σίδερα εμφανιστηκε στο πρόσωπο μου. 
Σήκωσα το χέρι μου και έλυσα τα δύο κοτσιδακια που είχα φτιάξει στα μαλλιά μου πιάνοντας τα σε ένα μεγάλο κότσο. Τα μαλλιά μου είναι αρκετά μακριά και o τρόπος που συνηθίζω να τα πιάνω τόσο καιρό δεν δείχνει το ποσό μακριά είναι. 

''Θα πας σχολειό, είναι ακόμα 10:20, είμαστε γρήγορες'' Είπε γελώντας η μαμά μου και έτρεξα ξανά πίσω στο δωμάτιο μου βγάζοντας την γαλάζια ζακέτα και φόρεσα το λάδι μπουφάν μου. Πήρα την τσάντα με τα σημερινά βιβλία μέσα αφαιρώντας τα μαθηματικά που είχα την πρώτη ώρα και κατέβηκα στο πρώτο όροφο όπου με περίμενε η μαμά μου για να ξεκινήσουμε για το σχολειό. 

''Μαμά είμαι λίγο-'' Ξεκίνησα να πω αλλά με διέκοψε. ''Αγχωμένη;'' ''Φυσικά'' Είπα γρήγορα. Γενικά όταν αγχώνομαι μιλάω τόσο γρήγορα, που είναι πολύ ενοχλητικό προς τους άλλους. 
-
''Να έρθω μαζί σου;'' Ρώτησα την μαμά μου όταν πλέον ήμασταν έξω από το σχολείο μου. ''Στην δουλεία; Αννη μου μην αγχώνεσαι, πήγαινε'' Είπε και άνοιξα αργά την πόρτα παίρνοντας την τσάντα μου. Χαιρέτησα την μαμά μου και έκανα ένα βήμα. Είναι αργά για να γυρίσω πίσω στο αμάξι. Το αμάξι της μαμάς μου ούτε καν φαινόταν. 
Έκανα ένα βήμα μπροστά και βρέθηκα ακριβώς μπροστά από την πύλη του σχολείου. 


{ Νούμερο #5 :D }