My dream boy

Part 23

''Χαρρυ τι κάνεις;'' Ρώτησα προσπαθώντας να το παίξω '' κουλ ''.
''Τι εννοείς;'' Μούγκρισε και κοίταξε γύρω να κοιτάξει μην μας έχει προσέξει κανείς αλλά ο διάδρομος είναι άδειος. '' Ξε..ξέρεις τι εννοώ..'' Ψέλλισα. ''Πες το '' Πρόσταξε και νιώθω σαν να είμαι η Bella που μόλις κατάλαβε ότι ο Έντουαρτ είναι πραγματικά βρυκόλακας.
'' Ε..εσύ.. '' Είπα σιγανά. '' Πες το '' Ξανά πρόταξε '' '' Με φίλησες'' Είπα και τον κοίταξα στα μάτια. Σήκωσε τα μάτια του από το έδαφος κοιτάζοντας με και αυτός. ''Τώρα το πρόσεξα..'' Είπε και συνέχισε να με κοιτάζει. '' Τι πρόσεξες τώρα; '' Ελπίζω να μην είδε το τεράστιο - για εμένα, καθώς η μαμά μου λέει ότι δεν φαίνεται καν, σπυράκι. '' Τα μάτια σου είναι γαλάζια.. '' Έβαλε το χέρι του στο μάγουλο που και πλέον είχαμε μια τρομακτικά υπέροχη απόσταση μεταξύ μας. 
Ήρθε πιο κοντά μου αργά. Ήθελα να μιλήσω άλλα δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη. Πλησίασε και άλλο και ο Λουι μίλησε για εμένα. Ο Λουι; Τι κάνει εδώ; 
'' Διακόπτω; '' Είπε και ο Χαρρυ τον κοίταξε νευριασμένος. '' Ναι '' Μούγκρισε ξανά και πήγα να κουνηθώ για να προλάβω τον Λουι που έφευγε αλλά ο Χαρρυ με σταμάτησε πιάνοντας τα χέρια μου ενώ ένωσε τα χείλη μας. 
'' Μαλακα! '' Φώναξε κάποιος.
Ο Χαρρυ σταμάτησε και απομάκρυνε τα χείλη μας για να δει ποιος φώναξε. Ήταν ο Ζειν ο οποίος κατευθυνόταν προς το μέρος μας με ανοιχτό το στόμα. ''Φίλε '' '' Εσύ και η Σκοττ;'' Ρώτησε μπερδεμένος. '' Βούλωσε το '' Μούγκρισε ξανά - αρχίζει να γίνεται σπαστικό.
'' Αννη μια χαρά την βρήκες.'' - τι μετάφραση βγάζει αυτό; '' Ήσουν.., έτσι όπως ήσουν και σε μια μέρα άλλαξες και φεσώνεσαι με τον Χαρρυ. '' Βούλωσε το παπάρα! '' Ξανά μούγκρισε. Θα κλείσω τα αυτιά μου. 
'' Συνεχίστε '' Άρχισε να απομακρύνεται φεύγοντας από τον μακρύ διάδρομο. 
Ο Ζειν είχε πλέον εξαφανιστεί και ο Χαρρυ ξανά ήρθε κοντά μου πλησιάζοντας για να με φιλήσει. Αλήθεια νομίζει πως αυτό θέλω; 
'' Χαρρυ θέλω να σου μιλήσω.. '' Είπα σταματώντας τον. 
Με κοίταξε με ένα θυμωμένο βλέμμα ενώ το χρώμα τον ματιών του πλέον ήταν σκούρο πράσινο. ''Δε..δεν γινεται να το κάνεις αυτό..'' '' Πιο; '' Γιατί το κάνει τόσο δύσκολο;

''Χαρρυ αυτό'' ''Δεν γίνεται όποτε θες να έρχεσαι και να με φι-'' Με ξανά διέκοψε και ένωσε πάλι τα χείλη μας. Με έχει τρελάνει. ''Χαρρυ'' Είπα με τσιριχτή φωνή. ''Σταμάτα'' Έφτιαξα την φωνή μου, μα πριν προλάβω να του πω τίποτα είχε φύγει. Γιατί το κάνει αυτό; 

Αυτό είναι σαν όνειρο για εμένα, ο Χαρρυ να έρχεται κάθε μέρα, να με φιλάει και να έχει συναισθήματα για εμένα, αλλά τώρα δεν έχει, βασικά ποτέ δεν θα έχει απλά με.. απλά με φιλάει. Τίποτα άλλο.Θα ήθελα να έχει συναισθήματα για εμένα ο Χαρρυ, φυσικά και ήθελα. Αλλά τώρα έρχεται απλά και κάνει αυτό που κάνει χωρίς να πάρει καν την άδεια από εμένα και χωρίς να το ξέρω, με τραβάει πίσω από πόρτες και όλα αυτά.
Περπάτησα και εγώ κατά μήκος του διαδρόμου και άρχισα να κατεβαίνω τις σκάλες. Πρέπει να βρω τον Λουι να του μιλήσω, δεν θέλω να νομίζει ότι φιλιέμαι με τον Χαρρυ όποτ - ποιον κοροϊδεύω; Αυτό γίνεται.
Βρέθηκα στον δεύτερο όροφο για να βρω τον Λουι, πρέπει να του εξηγήσω. Πήγα να κάνω ένα βήμα προς τις σκάλες για να πάω στον πρώτο όροφο, αλλά με την άκρη του ματιού μου εντόπισα τον Λουι δίπλα από ένα καλοριφερ και έτρεξα κοντά του.