My dream boy

Part 61

"Πως να μου έκανες κακό Χάρρυ;" Ρώτησα βάζωντας τα χέρια μου στα μαγουλά του.

"Εσυ ποτέ δεν θα μου έκανες κακό. Το ξέρω αυτό." Του είπα και τα χαρικτηριστηκά του προσώπου του χαλάρωσαν.

Τα μάτια μου συνάντησαν τα δικά του και ένωσα τα χείλη μας χωρίς δεύτερη σκέψη.

Τα χέρια του τυλήχτηκαν γύρω μου ενώ το φίλι μας ακόμα συνεχιζόταν, είμαι τόσο ερωτευμένη με τον Χάρρυ.

"Το ξέρεις πως σε αγαπάω, σωστά;" Σταμάτησε το φιλί μας, και τα σμαραγδεί του μάτια κοίταξαν τα δικά μου.

"Το ξέρω." Χαμογέλασα και τον αγκάλιασα.

"Τι έπαθες τέλος πάντων;" Αστειέυτηκα χαμογελώντας ενώ βρισκόμουν τυλιγμένη μέσα στα χέρια του.

"Τίποτα, απλά πρέπει να το ξέρεις." Απάντησε και νεύω συκώνοντας το κεφάλι μου να τον κοιτάξω από πάνω μου.

"Μπορείς να υποσχεθείς να μην ξανά πάρεις μέρος σε καβγά, παρακαλώ;" Ζήτησα αν και είμαι σίγουρη πως θα πει όχι.

"Δεν μπορώ να  στο υποσχεθώ αυτό." Χαμογέλασε ενώ εγώ ημουν ακόμα στην αγκαλιά του.

"Καλά, να μην ξανά χτυπήσεις κάποιον επειδή εγώ είμαι αφελής;" Πρότεινα κάτι πιο σίγουρο.

"Είσαι σοβαρή;" γέλασε, "μόνο για εσένα θα χτυπάω μαλάκες." Πρόσθεσε κάνοντας με να χαμογελάσω αλλά και να νιώσω άσχημα για αυτό.

Είναι τόσο ωραίο να σκέφτομαι ότι νοιάζεται τόσο για εμένα, αλλά από την άλλη δεν θέλω με τίποτα να πάθει κάτι εξαιτίας μου.

....

"Σε αγαπάω." Φώναξε καθώς έβγαινα από το σπίτι του κάνοντας με να χαμογελάσω.

Η πόρτα έκλεισε και εγώ έβαλα την τσάντα μου στους ώμους μου, αλλά πριν προλάβω να κάνω βήμα η φωνή του Χάρρυ ξανά ακούστηκε.

"Θα σε πάρω εγώ." Έκλεισε την πόρτα πίσω του βάζωντας το κλείδι στην τσέπη του.

"Ευχαριστώ." Είπα καθώς πέρασε το χέρι του γύρω μου.

....

"Καλήνύχτα." Του φώναξα από την πόρτα και το χαμογελό του με έκανε να χαμογελάσω και εγώ.

Μπήκα μέσα και τα μάτια μου αντίκρισαν την μητέρα μου στον καναπέ ενώ τον μπαμπά μου στην τραπεζαρία.

"Πως ήταν η μέρα σου γλυκιά μου;" Ρώτησε ενώ σήκωσε τον εαυτό της από τον καφέ καναπέ.

"Το αγόρι μου έμπλεξε σε καβγά και παραλίγο να καπνίσω επειδή ένα αγόρι μου είπε πως θα γίνω δημοφιλής και το αγόρι μου τον χτύπησε, μετά πήγα σπίτι του να του καθαρίσω τις πληγες γιατί τον χτύπησε ο Ζειν, έτσι έχασα το σχολείο μαμά. Συγνώμη." Είπα γρήγορα και μια γκριμάτσα σχηματίστηκε στο πρόσωπο της.

"Γιατί να το κάνεις αυτό Αννη μου; Το κάπνισμα σου κάνει κακό, μην βάζεις την είκονα σου στους συμμαθητές σου πάνω από την υγεία σου. Ελπίζω να μην το έκανες γιατί δεν θα τα πάμε καλά." Είπε και ξαφνιάστηκα με την απάντηση της. Έχει αλήθεια τόσο δίκιο.

"Το ξέρω μαμά." Της χαμογέλασα.

"Είσαι τιμωρία." Απάντησε.

Τι στο καλό;

"Τι πράγμα; ένα λάθος έκανα και βασικά δεν το έκανα καν μαμά!" Φώναξα θυμωμένη.

"Ναι, αλλά φέρθηκες τόσο αφελές. Άμα κάπνιζες αυτό το τσιγάρο τώρα δεν θα μπορούσες να σταμάτησεις Αννη." Την κοίταξα νευριασμένη και έτρεξα πάνω στο δωμάτιο.

Της είπα την αλήθεια, όπως πάντα, ενώ κανένας σχεδόν δεν θα το έκανε αυτό, και είμαι τιμωριμένη;

Προσπάθησα να βγάλω από το μυαλό μου την μαμά μου και βάλω την υπέροχη μέρα που περάσα με τον Χάρρυ.

Στην αρχή ήμουν τόσο νευριασμένη μαζί του, μετά παράλίγο να κάνω κάτι τόσο αφελές αλλά μετά ήρθε και με έβγαλε από αυτό.

Περάσαμε τόσο ωραία σπίτι του και αλήθεια αυτη την φορά είμαι τόσο σίγουρη πως με αγαπάει. Τότε στο σπιτι του Ναιαλλ είχα αμφιβολίες αλλά τώρα είμαι τόσο σίγουρη.

Έφτανε απλά να κοιτάξω τα μάτια του την ώρα που μου είπε πως με αγαπάει...

Η ώρα πέρασε με εμένα να είμαι κλεισμένη στο δωμάτιο και να κατεβαίνω στον κάτω όροφο μόνο και μόνο για να πάρω ένα τοαστ, χυμό και ένα μήλο.

Έκλεισα την πόρτα μου και έβαλα την πιτζάμα μου ρίχνωντας στο πάτωμα τα βρόμικα ρούχα.

Κάθισα πάνω στο κρεβάτι μου οκλαδόν βάζοντας το πιάτο με το τοαστ μπροστά μου, ενώ η μουσική έπαιζε στα αυτιά μου από τα ακουστηκά.

Χάρρυ...

Είναι απλά τόσο διαφορετικός από τους άλλους. Δεν είναι ψεύτης, υποκριτής, με αγαπάει και μου το λέει κάθε μέρα κάνοντας με να νιώθω τόσο απίστευτα υπέροχα, τον έχω απλά ερωτευτεί τόσο πολύ, είναι σωστός απέναντι μου και δεν μπορώ με τίποτα να του πω όχι, είναι πανέμορφος, γλύκος, αλλά πάνω από όλα ο Χάρρυ είναι αλήθεινος και αυτό που πάντα έψαχνα.