My dream boy

Part 68

Αυτή τη φορά δεν άκουσα καν το ηλίθιο ξυπνητήρι μου. Σήκωσα το σώμα μου σταθεροποιώντας το στους αγκώνες μου. Τα μάτια μου έφτασαν στο ξυπνητήρι και ο αριθμός 13 έλαμπε στην οθόνη.

Άστο καλό!

Πέταξα τα παπλώματα, έβαλα τις ροζ παντόφλες μου και κατέβηκα την σκάλα μπαίνοντας στην κουζίνα.

"Καλημέρα." Είπε ο μικρός Ρότζερ ενώ προσπαθούσε να κατεβάζει ένα ποτήρι από το ντουλάπι.

"Καλημέρα, έλα να σε βοηθήσω." Προσφέρθηκα κατεβάζοντας το ποτήρι για αυτόν.

"Ευχαριστώ, άργησες να ξυπνήσεις." Πρόσεξε βγάζοντας τον χυμό από το ψυγείο.

"Το ξέρω, δεν ξέρω πως συνέβη εγώ πάντα ξυπνάω νωρίς." Απάντησα διώχνοντας τα μαλλιά από το πρόσωπο μου.

"Να σου βάλω;" Έδειξε το πορτοκαλί κουτί στο χέρι του.

"Αμέ." Απάντησα πηγαίνοντας προς το σαλόνι και ανοίγοντας την τηλεόραση.

"Πρέπει να γνωρίσω το αγόρι σου." Πέταξε ξαφνιάζοντας με.

"Δεν νομίζω να συμβεί." Απάντησα βάζοντας το γεμάτο χυμό, ποτήρι στο στόμα μου.

"Γιατί όχι;"

"Έτσι. Τώρα σταμάτα να με ενοχλε - "Το κινητό σου!" Φώναξε πριν προλάβω να τελειώσω την πρόταση.

Κατέβηκα από τον καναπέ και έτρεξα μέχρι το δωμάτιο μου και έπιασα το κινητό σηκώνοντας το.

"Χει." Η φωνή του Χάρρυ ακούστηκε από το ακουστικό και σκαρφάλωσα στο κρεβάτι.

"Γεια." Είπα χαμογελώντας.

"Τι κάνεις;" Ρώτησε.

"Ξύπνησα πριν δέκα λεπτά." Γέλασα.

"Σοβαρά; Σε πέρασα."

"Τι ώρα;" Ρώτησα.

"Πριν ένα λεπτό." Είπε και γέλασα.

"Με πήρες με το που ξύπνησες;" Αυτό ακούγεται τόσο - "Ναι, είναι περίεργο." Είπε.

"Δεν είναι καθόλου περίεργο, είναι πολύ γλυκό." Είπα και ξανά χαμογέλασα.

"Ωραία.." Είπε άβολα.

"Θέλω να σε δω σήμερα." Είπε μετά από ένα λεπτό σιωπής.

"Και εγώ το ίδιο." Του είπα ειλικρινά.

"Εντάξει, της 6." Είπε

"Καλό μεσημέρι." Του είπα έτοιμη να κλείσω το κινητό.

"Σε αγαπάω." Είπε και σταμάτησα.

"Σε αγαπάω." Είπα το ίδιο πριν το κλείσω.

Γιατί ήταν τόσο περίεργο; Δεν ήμασταν μαζί για καιρό αλλά τώρα είναι όλα εντάξει, δεν θέλω να γίνεται αυτό.

Άφησα αυτές τις σκέψεις στην άκρη και απλά κοιμήθηκα ξανά.

....

Η βόλτα μου με τον Χάρρυ ήταν πολύ καλή. Δεν ήταν όπως στο κινητό, ήταν όπως πριν δεκατέσσερις μέρες. Ήταν αληθινά και τόσο, τόσο ωραία.

"Καλημέρα." Είπα στον Έρικ και αυτός γύρισε διακρίνοντας με.

"Όμορφή." Αναφώνησε αγκαλιάζοντάς με.

"Πως είσαι;" Ρώτησε.

"Μια χαρά." Απάντησα βγαίνοντας από την ζεστή αγκαλιά του.

"Είδες; Τον ξεπερνάς." Είπε.

"Έρικ, εμείς, τα.. τα βρήκαμε." Είπα διστακτικά.

"Οο!" Είπε μπερδεμένος. "Αυτό είναι καλό." Είπε ξανά.

"Ναι, είναι. Χθες έγινε." Του είπα και έγνεψε.

"Απλά πρόσεξε." Είπε κοιτάζοντας με στα μάτια.

"Ναι." Έγνεψα συνχρόνος.

"Καλημέρα." Δυο χέρια τυλίχτηκαν γύρω από την μέση μου και γύρισα κοιτάζοντας τον Χάρρυ.

"Καλημέρα." Χαμογέλασα και πριν προλάβω να κάνω κίνηση ένωσε τα χείλη του με τα δικά του.

''Άννη;'' Ακούστηκε μια τρίτη φωνή και γύρισα απότομα. 
Ναιαλλ.

''Τι σκατά;'' Είπε και ο Χάρρυ γύρισε κοιτάζοντάς τον.

''Τι θες;'' Έβγαλε τα χέρια του από την μέση μου και έκανε ένα βήμα προς τον Ναιαλλ. 

''Χαρρυ έλα εδώ.'' Πήγα κοντά του.

"Σου έχω πει να μην της μιλάς.'' Συνέχισε. 

''Δεν θα μου πεις τι να κάνω.'' Πλησίασε και ο Ναιαλλ.
Γαμώτο.

Ξέρω είναι μικρό αλλά δεν πρόλαβα μεγαλύτερο. Επόμενο αύριο. 
Votes&Commends loves <3