My dream boy

Part 50

"Καλώς ήρθατε." Μας είπε. "Γεια σου Laura." Είπε η μαμά μου αγκαλιάζοντας την ενώ εγώ της έδωσα ένα "ζεστό" - κρύο για εμένα, χαμόγελο. Χωρίς δεύτερη σκέψη έσπρωξα τον Ρότζερ και μπήκα μέσα στην ζέστη σαν να είμαι καμιά άστεγη που κοιμάται μήνες έξω στο κρύο. Ευτυχώς η κ. Laura είναι πολύ ευγενική που απλά μου ξανά χαμογέλασε και πήρε τα παλτά μας περνώντας τα στην κρεβατοκάμαρα της.

"Γεια σας." Είπε δυνατά o μπαμπάς του Ναιαλλ και χαιρέτησε του γονείς μου και εμένα ενώ θαύμαζε το ποσό ψήλωσε o Ρότζερ από την τελευταία φορά που τον είδε.

Καθίσαμε στον μεγάλο καναπέ με την τηλεόραση να είναι ανοιχτή στα αθλητικά ενώ o μπαμπάς μου και o κύριος Bobby είχαν ήδη πιάσει στα χέρια τους δύο μπύρες καθώς παρακολουθούσαν τα τελευταία νέα σχετικά με τον αγώνα της Arsenal.

Η μαμά μου είχε ήδη άνοιξη συζήτηση με την κ. Laura και εγώ ήμουν εκεί βλέποντας τον Ρότζερ που έπεσε subway surfers στο κινητό μου. Γιατί στο καλό δεν έχω διαγράψει ακόμα αυτό το κουτό παιχνίδι; Θυμάμαι εμένα και τον Ναιαλλ να σπάμε το καλύτερο μας ρεκόρ και να πανηγυρίζουμε σαν να κέρδισε η Εθνική Αγγλίας το μουντιάλ.

Που στο καλό είναι o Ναιαλλ; Ενημέρωσα την μαμά μου και την κ. Laura ότι πάω στο μπάνιο και ανέβηκα στον πάνω όροφο ψάχνοντας για αυτόν. Μόνο και δεν είναι εδώ. Εγώ ήρθα μέχρι εδώ και αυτός λυπεί; Δεν ήρθα για αυτόν άλλα..- πάψε!

Διέσχισα το μικρό μπάνιο και έφτασα έξω από το δωμάτιο του Ναιαλλ. Η πόρτα είναι κλειστή, και έβαλα το αυτί μου πάνω της προσπαθώντας να ακούσω έστω και έναν θόρυβο, σημάδι πως είναι μέσα. Τίποτα. Θεέ μου έχει γούστο να λυπ - Η πόρτα άνοιξε και εγώ βρέθηκα στο πάτωμα με τον Ναιαλλ να στέκεται από πάνω μου. Γαμωτο.

"Κρυφακουγες;" Ρώτησε και εγώ σηκώθηκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα από το πάτωμα φτιάχνοντας το φόρεμα μου.

"Οχι." Η φωνή μου ακούστηκε πιο τσιριχτή από όσο ήθελα. "Εντάξει." Είπε αφήνοντας με και μπαίνοντας πάλι μέσα στο δωμάτιο χωρίς να κλείσει την πόρτα. Δεν γίνετε να μην μπω μέσα. Δεν έχει καθόλου,τύψεις για αυτό που μου έκανε; Νόμιζα πως θα με υποστήριζε.

"Αυτό που μου έκανες είναι απαίσιο." Κάθισα στο κρεβάτι ενώ αυτός πληκτρολογουσε κάτι στον υπολογιστή.

"Δεν το περίμενα από εσένα." Παραδέχτηκα και γύρισε την καρέκλα κοιτάζοντας με. "Πιο πράγμα Αννη;" Ρώτησε. Είναι σοβαρός;

"Ξέρεις ποσό αγαπάω τον Χάρρυ και δεν με υποστηρίξες. Ήσουν και ακόμα είσαι τόσο αντίθετος με αυτό, δεν νοιάζεσαι καθόλου;" Είμαι τόσο πληγωμένη με την συμπεριφορά του.

"Για αυτό δεν σε υποστηρίζω στο να είσαι μαζί του. Νοιάζομαι Αννη και εσύ δεν το έχεις καταλάβει. Μπορεί να σου κάνει κακό." Απάντησε. Κακό; O Χάρρυ δεν θα μου έκανε πότε κακό.

"Ναι άλλα έπρεπε να με στηρίξεις." Απάντησα. "Δεν θέλω να πληγωθεις." Απάντησε και χωρίς να το καταλάβω είχα σηκωθεί από το κρεβάτι και είχα τυλίξει τα χέρια μου γύρω του. Θεέ, μου έλειψε τόσο πολύ. ''Μου έλειψες.'' Είπε η καρδιά μου έλιωσε.

 Τον αγκάλιασα πιο σφικτά ενώ ξανά μύρισα για άλλη μια φορά το 'γνωστό' του άρωμα.

''Να με υποστηρίζεις.'' Του ψιθύρισα και αυτός κούνησε καταφατικά το κεφάλι του.