My dream boy

Part 39

O ήχος της πόρτας ξανά ακούστηκε κάνοντας τον Χάρρυ να βρίζει «μέσα» από το φιλί μας, και εμένα να μην προλάβω να κουνηθώ.

"Αννη;" Μίλησε o Λουι και το πρόσωπο του εμφανίστηκε από την μισά-ανοιχτή πόρτα.

Το στόμα του Λουι άνοιξε από έκπληξη και ένα δεύτερο πρόσωπο ξεπρόβαλε από πίσω του με την ίδια έκφραση.
O Ναιαλλ.

Θεέ μου!

"Τι σκατα!" Φώναξε o Ναιαλλ προσπερνώντας τον Λουι και μπαίνοντας μέσα στο δωμάτιο.

"Ναιαλλ" Ξεκίνησα άλλα με αγνόησε κοιτώντας το χέρι του Χάρρυ που βρισκόταν ακόμα τυλιγμένο στην μέση μου.

O Χάρρυ τον πρόσεξε και αντίθετος με τράβηξε ακόμα πιο κοντά του.

Τι έγινε μόλις τώρα;

Τα μάτια του Ναιαλλ γούρλωσαν και τα μάτια μου «έπιασαν» τον Λουι που έσπρωξε τα μάτια του από το μέτωπο του και ήρθε δίπλα στο Ναιαλλ κοιτάζοντας με θλιμμένος.

"Αννη τι σκατα;" Μίλησε με κανονικό τόνο και εγώ πάλι παγωμένη εκεί, με το χέρι του Χάρρυ τυλιγμένο γύρω μου.

"Ναιαλλ δεν καταλαβαίνεις.." Μίλησα και κοίταξα τον Χάρρυ που είναι σίγουρα έτοιμος να του ορμήσει από λεπτό σε λεπτό.

"Έχω ήδη καταλάβει Αννη" Είπε και ένιωσα ένα πόνο από τα λόγια του.

Είναι κολλητός μου πώς μπορεί να μου μιλάει έτσι;

O Ναιαλλ βγήκε από το δωμάτιο και το βλέμμα μου πήγε στον Λουι που με κοίταγε να θλιμμένο άλλα ευτυχώς όχι απογοητευμένο τρόπο.

"Λουι.." Ξεκίνησα όταν έκανε ένα βήμα πιάνοντας με το χέρι του το πόμολο της πόρτας.

"Καταλαβαίνω, απλά δώσε του λίγο χρόνο" Μου εξήγησε.

Τι έπαθε o Ναιαλλ;
O Λουι μου μίλησε μια χαρά.
Ξέρω ότι o Ναιαλλ δεν με θέλει δίπλα στον Χάρρυ και ότι πότε δεν με ήθελε. Πάντα ήταν σαν 'προστάτης' μου.  Δεν με άφηνε πότε μόνη μου και ακόμα το ίδιο κάνει, δεν το έκανα αυτό για να τον ενοχλείσω, αλλα ξέρει τι νιώθω για τον Χάρρυ.

"Είναι υπερπροστατευτικός"
Είπε και ακούμπησε την πλάτη του πάνω στην τεράστια μαξιλάρα που βρισκόταν πάνω από το μαξιλάρι ύπνο μου.

"Είναι κολλητός μου τόσα χρόνια, νοιάζεται. Φέρεται έτσι καθώς εσύ δεν μου φερόσουν σαν κύριος" Απάντησα και ένα μικρό γελάκι του ξέφυγε  κάνοντας τα υπέροχα λακκάκια του να κάνουν την εμφάνιση τους.

"Κύριος;" Ρώτησε.

"Χάρρυ τι συμβαίνει τώρα μεταξύ μας;" Ρώτησα μετά από ένα λεπτό ησυχίας.

"Είμαστε μαζί;" Ξανά ρώτησα πριν προλάβει να απαντήσει στην αρχική μου ερώτηση.

"Θέλω να προσπαθήσουμε" Απάντησε και έχασα την αναπνοή μου.

"Ξέρεις ότι δεν κάνω σχέσεις, άλλα θέλω να προσπαθήσουμε μαζί καθώς αυτό είναι κάτι καινούργιο για εμένα" Απάντησε.

Πλάκα κάνει έτσι;

"Δηλαδή εμείς..;"

"Εμείς είμαστε μαζί" Θεέ μου!

.....

"Φεύγω" Φώναξα στην μαμά μου και έκλεισα την πόρτα.

Πάω στον Ναιαλλ να μιλήσουμε. Έχουν περάσει τέσσερις μέρες από το πάρτι μου και νομίζω ότι του έδωσα αρκετό χρόνο για να σκεφτεί. Αν και δεν ξέρω αλήθεια τι να σκεφτεί.
Δεν θα τον ρωτήσω με ποιόν θα τα φτιάξω και ποιόν θα ερωτευτώ. Ξέρω ότι θέλει το καλό μου άλλα δεν θα μου πει αυτός τι θα κάνω.
Δεν ξέρει ότι θα πάω εκει άλλα μου έχει λείψει η παρέα μας και κάθομαι επί τέσσερις μέρες σπίτι χωρίς να έχω επικοινωνήσει ούτε με τον Ναιαλλ ούτε με τον Χάρρυ καθώς η απεργία συνεχίζεται. Ευτυχώς o Λουι δεν μου είναι θυμωμένος και μιλάγαμε αυτό το τετραήμερο.

Τα μάτια μου αντίκρισαν το μεγάλο σπίτι του Ναιαλλ και επιτάχυνα το περπάτημα μου φτάνοντας έξω από την εξώπορτα του και χτυπώντας την πόρτα.

"Αννη;" Ρώτησε όταν η πόρτα άνοιξε και μετακίνησε τα ξανθά του μαλλιά από το πρόσωπο του.

"Γεια" Είπα απλά και πέρασα μέσα.

"Πρέπει να μιλήσουμε" Είπα και αυτός έκλεισε την πόρτα και κάθισε στο καναπέ.

"Είδες εμένα και τον-
"Είδα αυτό που είδα και έλεος Αννη" Με διέκοψε.

"Ναιαλλ πιο είναι τι πρόβλημα;"
Ρώτησα μετριασμένη μαζί του.

"Ήσουν με τον Χάρρυ. Τον, τον φίλαγες Αννη" Είπε σίγουρα απογοητευμένος.

"Ναι, δεν ήξερες Ναιαλλ;"

"Τι να ξέρω ρε Αννη; Ότι σου φερόταν σκατα; Ότι εκλαιγες κάθε μέρα για χάρη του; Ότι δεν νοιαζόταν για εσένα και εσύ πάντα τον αγαπούσες και πότε δεν έπαψες; Το ξέρω αυτό Αννη. Αυτό που δεν ξέρω και που αλήθεια δεν περίμενα ήταν ότι θα το εμπιστευόσουν και ότι θα ξεχναγες την φιλία μας τόσο εύκολα"

Απάντησε και ήμουν έτοιμη να κλάψω από τα λόγια του.

"Να τον αγαπάω και δεν ξέχασα την φιλία μας Ναιαλλ. Πότε δεν θα την ξαχναγα, απλά σου έδωσα λίγο χρόνο να σκεφτείς τι θα κάνεις και πώς θα αντιδράσεις" Απάντησα ενώ ένα δάκρυ ήδη «κατέβαινε».

[ Το ανέβασαν από κινητό και δεν μπορώ να καταλάβω αν είναι μεγάλο, ελπίζω να είναι. Συγνώμη πάλι που άργησα να ανεβάσω. love u all:* ]