My dream boy

Part 43

Με αγαπάει;

Το πρόσωπο μου φωτίστηκε και η καρδιά μου χτύπαγε σαν τρελή.

"Θα σε δω μετά." Είπε και με φίλησε γρήγορα.

Με αγαπάει; Γύρισα από την άλλη μεριά πηγαίνοντας προς τον Λουι ενώ το χαμόγελο δεν μπορούσε να σβηστεί από το πρόσωπο μου για κανέναν λόγο.

"Δεν το πιστεύω Αννη."Μου είπε με τι που έφτασα δίπλα του.

"Τα έχετε έτσι;" Ρώτησε και τον έπιασα από το χέρι πηγαίνοντας τον πιο δίπλα.

"Πιο σιγά." Του είπα κοιτώντας τον Ναιαλλ που ήταν ακόμα με τον Άνταμ.

"Λουι ναι, μα μην το πεις στον Ναιαλλ παρακαλώ." Τον παρακάλεσα ενώ το χαμόγελο βρισκόταν ακόμα στο πρόσωπο μου δείχνοντας με κάπως ηλίθια.

"Θα το πω εγώ την σωστή στιγμή." Του ξανά είπα προσπαθώντας να τον πείσω.

"Εντάξει Αννη." Παραδόθηκε.

"Γιατί χαμογελάς ακόμα;" Ρώτησε.

"Μου είπε κάτι o Χάρρυ." Του είπα και έκανε μια γκριμάτσα στην αναφορά του ονόματος του.Ρ

"Εντάξει. Δεν το πιστεύω πώς εσύ είσαι το κορίτσι του." Είπε κάνοντας ξανά μια πιο περίεργη γκριμάτσα.

"Τι εννοείς;" Ρώτησα.

"Είσαι τόσο καλή για αυτόν Αννη. Άλλοι σε αξίζουν περισσότερο, αλλά δεν έχεις καταλάβει ποιοι." Απάντησε δημιουργώντας μου απορίες.

"Μην λες ανοησίες είναι υπέροχος." Υπερασπίστηκα τον Χάρρυ.

"Αννη δεν είναι υπέροχος. Ξέχασες όλα αυτά που σου έχει κάνει;" Ρώτησε.

"Όχι Λουι, άλλα έχει αλλάξει. Το βλέπω. Μαζί μου ήταν τόσο καλός και διαφορετικός." Απάντησα θυμωμένη.

"Αννη έχει αρχίσει και σε τυφλώνει." Απάντησε θυμωμένος.

"Είσαι σοβαρός; Πώς με τυφλώνει Λουι; Ίσως και εσύ δεν ξέρεις τι θα πει αγάπη. Θέλεις να μου το χαλάσεις ακόμα δεν ξεκίνησε. Ευχαριστώ πολύ." Σήκωσα θα χέρια μου στον αέρα.

"Αννη ξυπνά. Έχεις αλλάξει τόσο πολύ με τον καιρό, αυτός σε αλλάζει!" Φώναξε δυνατά και μερικά παιδιά ήρθαν προς το μέρος μας σαν να το απολαμβάνουν.

"Είσαι μαλακας!" Φώναξα και όλα τα βλέμματα έπεσαν πάνω μας.

"Αννη." Ακούστηκε η φωνή του Ναιαλλ από πίσω μου.

Θεέ μου τα άκουσε όλα!

"Ναιαλλ, Λουι.." Είπα κοιτάζοντας και τους δύο τους.

"O μαλακας φεύγει." Είπε o Λουι απογοητευμένος.

Τι έκανα;

Ένα δάκρυ κατέβαινε στο μάγουλο μου καθώς o Λουι χάθηκε στο πλήθος και o Ναιαλλ ήρθε μπροστά μου.

Ξανά έκανε ένα βήμα κοντά μου. Πλέον βρισκόταν πολύ κοντά μου.

"Απογοητεύτηκα." Απάντησε και οι λέξεις του με χτύπησαν.

Πλέον ήμουν εκεί, με δάκρυα στα μάτια, να έχω χάσει και τους δύο κολλητούς μου.

"Χαρρυ" Φώναξα προσπαθωντας να τον εντοπίσω στο πλήθος παιδιών που βρισκόταν γύρω μου.

"Χάρρυ." Ξανά είπα και έκανα κύκλους. Που είναι; Με άφησε; Ίσως δεν με αγαπ- "Είμαι εδώ." Ακούστηκε η φωνή του και έπιασε το χέρι μου βγάζοντας με από το πλήθος.

( Σας έβαλα άλλο ένα. Τα σχόλια σας είναι τόσο υπέροχα. I love you all :* Good night )