My dream boy

Part 35

 Ο Ανταμ κοιτάζει θυμωμένος τον Έρικ και μετά εμένα. 
Τι τρέχει με αυτόν;

''Αν δεν θες μην το κάνεις, να χαζό παιχνίδι είναι, πάμε να φύγουμε από εδώ'' - πόσο θα ήθελα να σου πω ναι - Απάντησε το υποσυνείδητο μου και για πρώτη φορά συμφώνησα μαζί της. 

''Έλα Αννη, ένα φιλί είναι μόνο'' Είπε ο Λουι, - ναι μόνο που εγώ δεν είμαι τέτοιο άτομο - συνέχισε ξανά 'αυτή' για εμένα. 

''Έτσι και αλλιώς το έχεις ξανά κάνει'' Είπε ο Ζειν και εγώ κοίταξα τον Λουι. 
Γιατί να είναι τόσο μαλ - κακός; Διορθώνω τον εαυτό μου, ελπίζω να μην μου 'μείνει' να μιλάω με τόσο άσχημο τρόπο.

''Είναι τόσο κότα που δεν θα το κάνει'' Προσθέτει η Τζέσικα και ήμουν έτοιμη να εκραγώ. 

Ξεχνώντας την έκφραση του Λουι, και τα σχόλια του Ζειν και τον άλλων παιδιών έπιασα τον Έρικ από τον γιακά ενώνοντας τα χείλη μας, αφήνοντας την Τζέσικα και όλους του ηλίθιους με το στόμα ανοιχτό. 

Ο Έρικ ήρθε κοντά μου δίνοντας συνέχεια στο φιλί μας. 
Μέτρησα μέχρι το πέντε δίνοντας ένα 'μάθημα' στην Τζέσικα και απομακρύνθηκα από τον Έρικ κοιτάζοντας τον Ζειν και την ενοχλητική, ξανθιά Τζέσικα που καθόταν δίπλα του. 

Ο Έρικ μου χαμογέλασε και κατάλαβα τι ήθελα να κάνω κλείνοντας μου το μάτι. 
''Φιλάς γαμάτα'' Σχολίασε ο Έρικ βοηθώντας με και ο Ανταμ ήταν σαν εμένα πριν δύο λεπτά, έτοιμος να εκραγεί.

''Συνεχίζουμε'' Είπε ένα παιδί που στα χέρια του υπήρχε το μπουκάλι. Το ακούμπησε στο πάτωμα γυρίζοντας το. 

Γούρλωσα τα μάτια μου όταν το μπουκάλι ήταν σταματημένο όμως έδειχνε τον Λουι και την Τζέσικα. 

Ωχ Θεέ μου!

Ο Λουι την κοίταξε και αυτή πέρασε το χείλος της πάνω από την γλώσσα της. Νομίζω πως θα κάνω εμετό. Ο Λουι παίρνει το σώμα του πιο κοντά και αυτή όρμισε πάνω του σαν βδέλλα. 

Δεν πιστεύω ότι το είδα αυτό. Κοίταξα ξανά μπροστά βλέποντας το χείλη του γλυκού και υπέροχου φίλου μου πάνω στην ηλίθια ξανθιά μάγισσα. Πήρα τα μάτια μου κάνοντας σαν να μην υπήρχε το «θέαμα» και κοίταξα τον Ανταμ που για καλή μου τύχη δεν ήταν με το στόμα ανοιχτό κάνοντας με να θυμηθώ τι γίνεται μπροστά μου αυτή την στιγμή.

“Τελικά θέλω να φύγουμε’’ Σχεδόν του ψιθύρισα και μου χάρισε ένα χαμόγελο καθώς σηκώθηκε από το έδαφος πρώτος βοηθώντας με να σηκωθώ.