My dream boy

Part 72

"Ίσως θα έπρεπε να είσαι πιο προσεκτική μαζί του." Είπε η μαμά μου όταν βγαίναμε από το νοσοκομείο για δέυτερη φορά αυτη την εβδομάδα.

"Μαμά δεν το έκανε επίτηδες." Τσίριξα.

"Το ξέρω αλλά να είσαι προσεκτική Αννη μου, ο Ναιαλλ έχει κάποιο δίκιο σε όλο αυτο το μπέρδεμα." Άνοιξε την πόρτα μου και προσεκτινά μπήκα μέσα στο αμάξι.

Αυτη έκανε τον κύκλο και άνοιξε την ππρτα της μπαίνοντας μέσα και βάζοντας το κλειδί στην μίζα.

"Θέλω να τον δω." Της είπα όταν περάσαμε το σχολείο και απείχαμε λίγα μέτρα από το σπίτι του Χάρρυ.

"Θα σε περιμένω από έξω."

"Μαμά δεν θα με σκοτώσει." Της είπα.

"Και πως θα γυρήσεις; Να κινήσε πολύ αργά δεν θέλω να πάθεις κάτι χειρότερο." Κοίταξε το κεφάλι μου.

Της ένευσα και άνοιξα την πόρτα βγαίνοντας έξω.

"Μην αργήσεις." Φώναξε πριν ξεκινήσει πάλι το αυτοκίνητο να κινήτε.

Περπάτησα αργά το πέτρινο μονοπάτι και έφτασα στην πόρτα.

Πρέπει να είμαι ήρεμη. Να μην τον θυμώσω.

Δεν χρειάζεται να τσακωθούμε τώρα, υπό αυτες τις συνθήκες.

Άπλωσα το χέρι μου και ακούμπησα τον διακόπτη. Ο γνωστός ήχος ακούστηκε και δεν πέρασε πάνω από ένα λεπτό που ακουγώνταν το κλειδί να γλυστράει στην κλειδαρότρυπα και επιτέλους η πόρτα να ανοίγει.

"Χάρρυ." Είπα ζεστά και πήγα κοντά του αλλά αυτός με απέφυγε.

"Τι συμβαίνει;" Ρώτησα μπερδεμένη.

"Δεν γίνεται αυτό." Κούνησε τα χέρια του δείχνοντας τον χώρο ανάμεσα μας.

"Τι εννοείς;" Με μπέρδέυει.

"Αυτό.." του πέρνει ένα λεπτό να συνεχίσει, "εμείς." Τελειώνει και νιώθω σαν να με χτυπάνε με τυγάνια στην πληγή. Ο πόνος από το κεφάλι μεταφέρεται στο στήθος μου και απλώνεται σε όλο μου το σώμα.

"Δεν.. δεν σ - δεν σε καταλαβαίνω." Ψελλίζω και τον πλησιάζω αλλά πάλι απομακρύνεται.

"Αυτό, εμείς τελειώσαμε." Είπε χωρίς να με κοιτάξει.

"Χάρρυ τι λες;" Ρωτάω έτοιμη να κλάψω.

"Κοιτά με στα μάτια και πες μου το." Ζήτησα ενώ τα μάτια μου είχαν κρατήσει αρκετό υγρό.

"Θέλω να χωρίσουμε." Είπε χωρίς κανένα συναίσθημα.

Το υγρό ξέφυγε από τα μάτια μου και απλώθηκε στα μάγουλα μου.