My dream boy

Part 105

  

Η ώρα περνάει, φεύγουμε από την αίθουσα αναχωρήσεων και βγαίνουμε έξω για να ανέβουμε στο αεροπλάνο. Οι γονείς μου είναι μπροστά και εγώ ακολουθώ από πίσω, πατάω στο πρώτο σκαλί και συνεχίζω να ανεβαίνω καθώς ακούω μια κυρία από πίσω να μιλάει με την κόρη της.
Σκουπίζω τα δάκρυα από τα μάγουλα μου τα αλλά το υγρό δεν έχει σταματήσει να πέφτει, θέλω απλά να μπω μέσα σε αυτό το αεροπλάνο και να πάω σε μια πίσω θέση για να μην με κοιτάνε που κλαίω. Ο κύριος λόγος όμως ξέρω ότι δεν θα είναι επειδή έφυγα αλλά επειδή τον πλήγωσα, και με μισώ, με μισώ, με μισώ, με μισώ.

Μπαίνουμε μέσα και σχεδόν τρέχω προσπερνώντας τους γονείς μου, τα μάτια μου κοιτάνε τους αριθμούς στις θέσεις και εντοπίζω τον αριθμό 15, τρέχω πιο γρήγορα και κάθομαι στην μέσα –μέσα θέση, σηκώνω τα γόνατα μου φέρνοντας τα στο κεφάλι μου και αφήνω τα δάκρυα να πέσουν ελεύθερα. Μικροί λυγμοί μου ακούγονται αλλά δεν με νοιάζει, είμαι τόσο χαζή, τον αγαπάω και, και τον άφησα. Υποτίθεται ότι εγώ ήμουν αυτή που του έλεγε ότι μπορούμε μια σχέση εκ-αποστάσεως. Θέλω, αλλά δεν είναι δίκαιο για αυτόν, να μην αγγίξει καμία για όσο λείπω, να μην φιλήσει καμία και να μην την πέφτει σε καμία μόνο και μόνο επειδή ο πατέρας μου μεταφέρθηκε στην Νέα Υόρκη, αυτό δεν είναι δίκαιο, ξέρω ότι είπε ότι δεν τον νοιάζει, αλλά δεν είναι δίκαιο, και δεν μπορώ να μην του φέρομαι δίκαια, δεν μπορώ.

Προσπαθώ να ανασάνω, βάζω τα χέρια μου στο πρόσωπο μου διώχνοντας τα μαλλιά από το πρόσωπο μου, και τότε έρχεται πάλι αυτός, στο μυαλό μου, ο τρόπος που έβαζε τα μαλλιά μου πίσω από το αυτί μου, το τρόπος που με φίλαγε, ο τρόπος που με άγγιξε χθ – ‘’Κούκλα μου είσαι καλά;’’ Μια γυναικεία φωνή με διακόπτει από τις σκέψεις μου με τον Χαρρυ και εγώ κουνάω το κεφάλι μου καταφατικά.

Δεν μπορώ να είμαι μακριά του, δεν μπορώ, δεν θέλω, δεν αντέχω, δεν μπορώ, δεν μπορώ, δεν μπορώ. Τον πλήγωσα και δεν μπορώ, δεν μπορώ. Τα χέρια μου μπαίνουν μέσα σε δευτερόλεπτα στις τσέπες μου και βγάζω το κινητό μου έξω, πληκτρολογώ τον αριθμό του και βάζω γρήγορα το κινητό στο αυτί μου, Θεέ μου σε παρακαλώ ας το σηκώσει, σε παρακαλώ.

‘’Είσαι καλά;’’ Ρωτάει και ακούγεται ανήσυχος. Ένας λυγμός ακούγεται από εμένα και μόνο που τον ακούω. ‘’Σ’αγαπάω, σ’αγαπάω δεν μπορώ να φύγω δεν, σ’αγαπάω.’’ Μπερδεύω τόσο πολύ τα λόγια μου και χτυπάω το χέρι μου με δύναμη στο κεφάλι μου. ‘’Χαρρυ σε παρακαλώ, έχεις φύγει; Δεν μπορώ να φύγω, σου είπα ότι χωρίσαμε γιατί, γιατί δεν είναι δίκαιο για εσένα να είσαι χωρίς κοπέλα τόσο καιρό, ξέρεις να μην την ακουμπάς και, και, και σε αγαπάω.’’ Μιλάω παράλογα γρήγορα, τα δάκρυα δεν σταματάνε να πέφτουν και έχω καθίσει στα γόνατα μου, όταν μια αεροσυνοδός περνάει από μπροστά και με κοιτάει αυστηρά.