Part 67

2.7K 167 11
                                    

Φόρεσα άλλα ρούχα και πρόσθεσα μια χοντρή ζακέτα. Έπιασα το μαύρο λάστιχο και το πέρασα στο χέρι μου πριν κατέβω τις σκάλες.

"Θα έρθω σύντομα." Είπα στη μαμά μου και έκλεισα την πόρτα.

Ο καιρός σήμερα δεν είναι καλός, το γαλάζιο χρώμα του ουρανού έχει εξαφανιστεί και το γκρί κυριαρχεί.

Ξεκινάω να περπατάω προς το παγκάκι και πιάνω την ζακέτα μου τυλίγωντάς την καλύτερα γύρω μου.

Δεν ξέρω γιατί πηγαίνω, ίσως γιατί απλά θέλω να βρώ ένα λόγο να τον συνχωρήσω, το θέλω. Με πλήγωσε αλλά δεν μπορώ να μείνω μακριά του. Έκανα και εγώ το ίδιο λάθος, με άλλες συνθήκες αλλά είναι το ίδιο. Δεν θα ήθελα με τίποτα να με χωρήσει για αυτο το λόγο.

Συνεχίζω να περπατάω αφού κοιτάξω την ώρα. 7.09 δείχνει το ρολόι του κινητού μου και σηκώνω το βλέμμα μου.

Ο Χάρρυ κάθεται στο παγκάκι και τα μάτια μου συναντούν τα δικά του.

Πριν προλάβω να πλησιάσω έρχεται αυτός σε εμένα με δάκρυα στα μάτια.

Κλαιει;

"Ήρθες." Είπε χωρίς να κάνει κίνηση να μαζέψει τα δάκρυα του.

Του ένευσα και κοίταξα αλλού, μισώ την εικόνα να κλαίει, θα άπλωνα το χέρι μου να σκουπίσω τα υγρά στα μάτια του αλλά αλλάζω το βλέμμα μου και καταπίνω αργά.

"Τα έκανα σκατά," ξεκινάει, "δεν το, δεν.. ήμουν μαλάκας Άννη, και εσυ με αγαπούσες χρόνια, εγώ σε χάλασα." Είπε και προσπαθώ να κρατήσω τα υγρά εμποδίζοντας τα να κυλίσουν στα μάγουλα μου.

"Σε αγαπάω." Είπε και το χέρι μου έφυγε ακουμπώντας το δικό του.

"Φίλησες τον Ναιαλλ." Απομακρύθηκε από το άγγιγμά μου και το δάκρυ έφυγε, γλύστηρισε στο δέρμα μου.

"Αυτός το έκανε." Είπα.

"Θα τον σκοτώσω." Είπε και αναπήδισα ελάχιστα στα λόγια του.

"Δεν τον σταμάτησες όμως."

"Το έκανα." Απάντησα γερά.

"Δεν μου το είπες."

"Προσπάθισα." Μίλησα απλά χωρίς ακόμα να τον κοιτάω.

"Σε αγαπάω." Γύρισε την πλάτη του σε εμένα και άρχισε να περπατάει προς το σπίτι του.

Τα πόδια μου έτρεξαν ακολουθώντας τον. "Τι κάνεις;" Ρώτησα με τα μαλλιά μου στο πρόσωπο.

Μου ζήτησε συγνώμη και κάναμε το ίδιο λάθος, αλλά δεν μπορώ μακριά του, δεν γίνεται αυτό.

"Άννη δεν θέλω να είμαστε μαζί." Είπε και πάγωσα.

Δεν μπορεί να το εννοεί.

"Σε αγαπάω." Ξανά είπε αφήνοντάς με μέσα στο κρύο.

"Χάρρυ!" Φώναξα τρέχοντας πάνω του.

Τα χέρια μου έπιασαν τα μάγουλά του και το πρόσωπο μου έφτασε κοντά στο δικό του.

"Εγώ θέλω." Είπα σκουπίζωντας τα δάκρυα του με την παλάμη μου.

"Εγώ δεν θέλω." Με απέφυγε συνεχίζοντας να προχωράει.

"Το ξέρω ότι θες Χάρρυ." Τον ξανά έφτασα.

"Κάναμε το ίδιο λάθος και ξέρω ότι και οι δύο μας δε το θέλαμε, δεν πειράζει." Ξανά έπιασα το πρόσωπο του κάνοντας τον να με κοιτάξει στα μάτια.

"Άννη όχι." Έπιασε το πόμολο στο χέρι του.

"Σε αγαπάω." Έδιωξα το χέρι του από το πόμολο.

Ξέρω ότι αυτό που κάνω φαίνεται τρελό αλλά δεν γίνεται, δεν τα παρατάω μαζί του, τέσσερα χρόνια τώρα.

"Τόσο πολύ." Τον πλησίασα και πίεσα τα χείλη μου με τα δικά του.

"Άννη.." Συνέχισε.

Τα χέρια μου πέρασαν τον λεμό του και επιτέλους ανταποκρύθηκε τυλίγωντας τα χέρια του γύρω από την μέση του.

Το φιλί μας διάρκησε μερικά λεπτά μέχρι ο Χάρρυ να ξανά τραβηχτεί.

"Θα σε ξανά πληγώσω." Τον ξανά τράβηξα πάνω μου.

"Το ξέρω." Είπα απλά ενώνοντας ξανά τα χείλη μας.

Ξέρω ότι θα γίνει ξανά, πάντα συμβαίνει αυτό και σε όλους. Κάτι πάβτα συμβαίνει και τα χαλάει όλα.

Ελπίζω να αργήσει πολύ αυτό...

Νέο part! Ελπίζω να ήταν ωραίο. Love you all:*

My dream boyWhere stories live. Discover now