Powinieneś Tu Być

4

-Słuchajcie mnie i radujcie się.-jeden z kosmitów zaczął mówić w stronę bohaterów.- Za chwilę zginiecie z rąk dzieci Thanosa. Dzięki nam, wasze nic nie znaczące życie przyczyni się do... 

-Przepraszam. -Tony przerwał mu nudny monolog. -Ziemia jest dzisiaj zamknięta. Lepiej zabierajcie się stąd. 

-Strażniku Kamienia, czy to szczekające zwierzę mówi za ciebie? -zapytał kosmita w stronę Strange'a. 

Crystal słysząc te słowa warknęła ze złości.

-Myślisz że możesz się tak odzywać do mojego taty?-krzyknęła i już chciała podbiec do stworzenia lecz w ostatniej chwili Wong złapał dziewczynę i przytrzymał aby się nie wyrwała i nie zaatakowała pomagiera Thanosa. Chwilę wierzgała nogami aby się uwolnić ale nic to nie dało. 

-To ta która oparła się ojcu Thanosowi. -powiedziało dziwne stworzenia do drugiego tego większego i masywniejszego. -Jej pozbędziemy się jako pierwszej. 

-Pozbędziecie się mnie? To ja pozbędę się was! -krzyknęła i zaczęła wierzgać mocniej lecz Wong dalej trzymał dziewczynę aby się nie wyrwała z jego objęć. -A potem pozbędę się Thanosa! Zobaczycie wy nędzne parszywe szczury! Zapłacicie mi za to co zrobiliście Lokiemu! -krzyczała dalej w ich stronę. 

-Wong? -Steven odezwał się do mężczyzny trzymającego Crystal. -Wiesz co robić. 

Wong kiwnął tylko głową po czym wytworzył dziwny pomarańczowy okrąg i w niego wrzucił Crystal.  Wpadając przez wir usłyszała jedynie ciche słowa Strange'a jak odpowiada kosmitom na poprzednie pytanie. 

-Oczywiście że nie. Mówię za siebie. W tym mieście i na tej planecie nie można naruszać prawa.

Crys nim się obejrzała dostała się w miejsce którego w życiu się nie spodziewała. Znalazła się w autobusie szkolnym. Masa dzieciaków ściskała się na tyłach aby móc z okna zobaczyć okrąg którym przylecieli kosmici.  Autobusem kierował staruszek, który nawet nic nie zauważył. 

Crys wyjrzała przez okna. Była daleko na przedmieściach. Stąd pierścień wydawał się być o wiele mniejszy niż był. 

Warknęła wściekła i tupnęła jak małe dziecko złe że nie dostało cukierka. Kiedy przyjrzała się jeszcze grupce dzieciaków w jej wieku zobaczyła że Ned również jest w tej grupce. 

-Ned! powiedziała lecz jej nie słyszał. Wszyscy się przekrzykiwali widząc dziwny statek. 

Crys musiała podejść bliżej i pociągnąć chłopaka za koszulkę w jej stronę. 

-Crystal?! Co ty tu robisz? -zapytał zdziwiony o mało co nie krzycząc na jej widok. -I czemu nasz takie dziwne oczy? 

-Długa historia. Masz kontakt z Peterem? -zapytała szybko nawet nie łapiąc oddechu między wyrazami. 

-Pewnie. Już do niego dzwonię. -oznajmił i wykręcił w komórce numer przyjaciela. Peter szybko odebrał a Ned oddał komórkę Crystal. 

-Peter! Peter! Jesteś?-mówiła głośno gdyż mało co słyszała przez szum i gwizdy po drugiej stronie. Widocznie musiał być w powietrzu. 

-Crystal? Co ty robisz z Nedem? -odezwał się chłopak. 

-Musisz mnie stąd zabrać! Jestem w Quenns, jadę autobusem w stronę twojej szkoły!

-Jak to mojej szkoły? Co ty tam robisz? 

-Nerwy mi puściły i taki jeden czarodziej mnie zniknął do tego autobusu. Szybko, nie mamy czasu. 

-Czarodziej? -zapytał zdziwiony. 

-Nie mamy czasu! Musisz szybko tu...-nie dokończyła gdyż w tym momencie do szyby autobusu od strony zewnętrznej przyczepił się Spider Man. Dopiero wtedy wszystkie dzieciaki zwróciły uwagę na coś innego niż latający pierścień.