Powinieneś Tu Być

12

Kiedy Crystal upadła na ziemię jęknęła z bólu, nie dość że wszystko ją bolało to jeszcze musiała się  rozproszyć podczas wpadania w tunel czasoprzestrzenny przez co straciła panowanie nad nogami i wypadając z wiru uderzyła mocno o ziemię. Jej powieki wraz z jękiem bólu unoszącym się znad jej ust zacisnęły się mocno i nim zdążyła otworzyć je z powrotem poczuła jak ktoś podnosi ją z podłogi na której leżała. Spojrzała na mężczyznę  który pomagał jej wstać z ziemi, był to Steve. Rogers posadził ją na krześle i kucnął przy nim aby być na równi z twarzą dziewczyny. 

-Co ci się stało? -zapytał w tym samym czasie kiedy ruchem ręki poprosił o coś do przetarcia jej twarzy. 

-Wiesz przecież. -odparła spokojnie. W końcu gdyby Steve nie wiedział o przybyciu dziewczyny byłby zdziwiony jej widokiem tak jak cała reszta znajdująca się w pomieszczeniu, pewnie podbiegłby do niej i od razu zapytałby co się dzieje i co tu robi bez powiadomienia go przez telefon. Steve na jej słowa zaśmiał się krótko i oznajmił: 

-Spryciula. 

Podczas gdy jakaś kobieta w dziwnych tradycyjnych strojach Wakandy  podała Rogersowi cały zestaw do obmycia zakrwawionej twarzy Crystal nie mogła przestać myśleć o tym co powiedział jej wcześniej Tony. Jeżeli mówił prawdę, co nie jest 100% pewne, jest już jedną nogą w grobie. W sumie już była jedną nogą w grobie tylko dlatego że posiadała kamień przy sobie. Teraz jest prawie pewna że druga noga stanie przy pierwszej w trumnie już niedługo. 

Kiedy Steve przytknął wacik z lodowatą wodą do jej twarzy, Crys nawet nie zwróciła na to uwagi. Tym razem spojrzała na inne osoby znajdujące się w pomieszczeniu. Nie zwróciła na nich wcześniej uwagi, i teraz postanowiła to przeanalizować.

Pomieszczenie było dość duże aby zmieściła się tam spora ilość ludzi, i na jednej długiej ścianie rozciągały się szeregi okien przez które było widać całą okazałość kraju w którym się znajdowali. Crys wiedziała gdzie była, w jakim kraju się znajduje. To było dość proste do rozszyfrowania. Wakanda nie była dużym krajem, ale za to jakim pięknym i trzymającym się dawnych tradycji. 

W pomieszczeniu nie brakowało Króla Wakandy- Czarnej Pantery, czyli T'Chally. Crys patrzyła na niego z dokładnością podczas gdy na nią patrzyli praktycznie wszyscy właśnie oprócz T'Chally. Nie do końca rozumiała czemu on znajduje się tutaj z nimi. Nie wiadomo kiedy walka może się zacząć, normalnie powinien się szykować do walki i przygotowywać wszystko jako Król, ale on był tutaj, z nimi. 

-Od kiedy on jest pielęgniarzem? -zapytała pewna młoda dziewczyna patrząc na Rogersa dalej opatrującego twarz Crystal. Stark oderwała wzrok od króla wakandy i spojrzała na dziewczynę która zadała pytanie o Steve'a. Była to nastolatka, mniej więcej w jej wieku. Jej skóra była koloru takiego jaki posiadał król, a jej włosy były dokładnie związane w dwa koki na czubku głowy. Była kolorowo ubrana, co o dziwo jej bardzo pasowało. Crystal nie potrafiła ubierać się w takie kolory jak jaskrawy żółty czy różowy, nie pasowało to do jej twarzy, za to tej dziewczynie te kolory pasowały idealnie. 

-Od kiedy Crystal jest ranna. -odpowiedziała niewzruszona Natasha. która tam się również znajdowała. 

Crys spojrzała na skupionego Rogersa którego twarz była dość blisko jej by mogła wyszeptać tylko do niego pewne zdanie. 

-Musimy porozmawiać. -jej głos załamał się lekko przy słowie "porozmawiać". Nie dlatego że była zachrypnięta czy dawno nie używała strun głosowych. Bała się tej rozmowy i dlatego. 

Steve kiwnął tylko głową lekko. Wiedział że nie chciała mówić tego głośno przy wszystkich, wiedział też że to musi być coś ważnego skoro się na chwilę załamała. 

-Co za ironia. Steve nienawidzi Tonego, ale Crystal traktuje jak młodszą siostrę. -odparła Wanda która też tam była.  Oczywiście nie zabrakło również Visiona. Skoro Wanda to i Vision. 

-Zostawmy ten temat. -Przerwał jej T'Challa spokojnym i opanowanym głosem- Zajmijmy się ważniejszymi rzeczami. 

-Miałam pomóc Visionowi. -odezwała się Crys po raz pierwszy do całości osób znajdujących się w pomieszczeniu. 

-To ona,  ta utalentowana? -zapytała młoda dziewczyna z kokami na głowie. 

-Tak to ta, Shuri. -oznajmił Steve w stronę dziewczyny po czym zwrócił się z powrotem do Stark.- Crys to jest Shuri będziecie razem pracować przez najbliższe godziny. 

-Miło mi -powiedziała Crys po czym wyciągnęła dłoń chcąc przywitać się wraz z Shuri lecz zamiast uścisnąć dłoń dziewczyny znów jęknęła z bólu. 

-Nie ruszaj się, bo znów nie trafię. -dodał Steve tym razem trzymając w dłoniach igłę. Wszywał jej łuk brwiowy. 

-Rozcięłam sobie coś? -zapytała zdziwiona i dotknęła brwi czując że jednak naprawdę to zrobiła. 

-Coś ty w ogóle znów robiła? Zawsze coś sobie zrobisz. -odezwała się Natasha uśmiechając się lekko w jej stronę. 

-Nie ze swojej woli. Myślisz że jak wielki Thanos tobą rzuci o ziemię to nic ci się nie stanie? -odparła Crys. 

Wszyscy w sali osłupieli momentalnie. Imię Thanosa już chyba było powszechnie znane dzięki Bruceowi Bannerowi. 

-Walczyłaś z Thanosem? -zapytał T'Challa również lekko zdziwiony. 

-Próbowałam. Nawet prawie mi się udało, ale on jest zbyt wielki jak na mnie. Złapał mnie w tą wielką fioletową łapę i od tak rzucił sobie o ziemię jakbym była jakąś głupią zabawką. Niestety ale on był tak silny że przy upadku zrobiłam lekką krzywdę i straciłam słuch w jednym uchu. -spojrzała na Steve'a który w tym samym momencie odwrócił jej głowę tak żeby zobaczyć uraz zewnętrzny ucha. 

-Mówisz o nim  jakbyś się go nie bała. -Shuri również wydawała się być lekko zdziwiona. 

-To jest jedna wielka kupa fioletowego gnoju z rękawicą pełną kamieni nieskończoności. Nie możemy się go bać bo on to wyczuje i będzie wiedział że łatwo będzie nas pokonać. Nie możemy dać po sobie znać że się boimy. -Crystal mówiła pewnym głosem mimo tego że w środku ukrywała swój strach. Była bardzo przerażona. Słowa Tonego nie chciały opuścić jej głowy. 

-Na razie skończyłem, ale jeszcze przydałoby ci się szycie. -oznajmił Steve w pewnym momencie i uśmiechnął się lekko w stronę Crystal. Dziewczyna odwzajemniła uśmiech i przyjrzała się na moment Rogersowi. Tak dawno go nie widziała miała ochotę nie odrywać od niego spojrzenia i miała ochotę uśmiechać się do niego przez wieczność. To była jedna z osób które kochała całym sercem. Nie wiedziała dlaczego ani w jaki sposób ale Steve był dla niej częścią życia.  Dopiero po chwili oderwała wzrok od Rogersa po czym wstała z krzesła i oznajmiła głośno:

-Nie wiem czy nam się uda czy nie, ale wiedźcie że ten sukinsyn Thanos nie zasługuje na te kamienie, ani nawet na życie.