Inside his darkness [BOOK 1]

Κεφαλαιο 16ο

Ραφαηλ POV

Βρίσκομαι στο γραφείο και μελετάω κάποια χαρτιά. Ο Nickolas δεν έχει έρθει ακόμα. Προσπαθώ να συγκεντρωθώ σε αυτό που κάνω αλλά το μυαλό μου τρέχει άλλου. Σκέφτομαι αυτό που έγινε χθες στην κλινική. Δεν ξέρω πως να νιώσω και πως να σκεφτώ. Αυτές τις μέρες δεν νιώθω ο εαυτός μου. Είμαι πολύ απόμακρος και η Γαια το καταλαβαίνει αυτό αλλά δεν λέει τίποτα. Το εκτιμώ πως μου δίνει χώρο και χρόνο αλλά θα ήθελα να διαμαρτυρηθεί... δεν μπορώ να είναι παντα τόσο ήρεμη και ήσυχη. Ναι μπορεί να ακούγομαι τρελος αλλά σε μια σχέση οι εντάσεις δεν πρέπει να λυπούν για να θεωρείτε η σχέση ζωντανή και...πραγματική...
Η πόρτα ανοίγει ξαφνικά και το βλέμμα μου καρφώνεται στον Nickolas ο οποίος μπαίνει μέσα φουριόζος κάνοντας με να ξεχάσω αμέσως αυτά που σκεφτόμουν.

Ρ:Τι έπαθες πρωί πρωί ρε και μπαίνεις μέσα έτοιμος να τα σπάσεις ολα;;;....λεω και τον κοιτάω με σηκωμένο φρύδι. Εκείνος μου ρίχνει ένα θανατηφόρο βλέμμα αλλά μετά ηρεμεί

Ν:Τι να έπαθα ρε Ραφαηλ; Ειμουν πρωί πρωί στο γραφείο του αρχηγού και μου τα έψαλε κανονικότατα.... λέει και κάθεται στην καρέκλα απότομα αφήνοντας μια ανάσα αγανάκτησης

Ρ:Γιατί στα έψαλε;;... ήταν το μόνο που μπορουσα να ρωτήσω και να τον νευριάσω ακόμα περισσότερο χωρίς να το θέλω. Εκείνος με κοιτάει κάπως περίεργα και τελικά μου απαντάει

Ν:Λες και δεν ξέρεις ας πούμε...Τρέχουν ένα σορό υποθέσεις που δεν λένε να κλείσουν και έχουν πέσει όλες πάνω στο κεφάλι μου.... λέει και αρχίζει να σοβαρεύει. Κάθεται καλύτερα στη θέση του και ανοίγει τον υπολογιστή

Ρ:Σωστα... μουρμουρίζω και ξανά γυρνάω στη δουλειά μου... δεν είναι καλή μέρα σήμερα...

[...]

Οι ώρες πέρασαν σχετικά γρήγορα και το απόγευμα δεν άργησε να έρθει. Ο Nickolas έλειπε σχεδόν δυο ώρες από το γραφείο γιατί τον ειδοποίησαν σε μια έκτακτη δουλειά. Το μυαλό μου άρχισε να τρέχει ξανά στην Γαια... η σχέση μας δεν είναι όπως παλιά και αυτό έχει αρχίσει να φαίνεται. Παλιά είμασταν τόσο χαρούμενοι και συνέχεια βγαίναμε. Τωρα βλεπόμαστε από συνήθειο; Νιώθω να πνίγομαι... ίσως τελικά η ίδια με το παιδι να μην ήταν και τόσο καλή. Αφού δεν ήταν γραφτό μας να κάνουμε παιδι δεν έπρεπε να επιμείνω. Αυτό σκότωσε όλο το πάθος μας... Η πόρτα ανοίγει και ο Nickolas μπαίνει μέσα με έναν άλλο συνάδελφο και πάνε προς το γραφείο του

Ν:Επ Ραφαηλ...λέει Χαιρετώντας με και εγώ ως απάντηση του δίνω ένα νεύμα...

Τους ακουω που συζητάνε λίγο και σηκώνομαι από τη θέση μου. Αρχίζω να συ μαζεύω το γραφείο μου για να φύγω σιγά σιγά. Η αλήθεια είναι πως δεν θέλω να παω στη Γαια σήμερα. Θέλω να μείνω λίγο μονος μου να σκεφτώ. Στέκομαι πλάτη στους δυο άντρες και ακουω την πόρτα να ανοίγει και να κλείνει.