Inside his darkness [BOOK 1]

Κεφαλαιο 86ο

Αχιλλέα POV

Με το χέρι μου σπρώχνω την βαριά σιδερένια πόρτα. Φαίνεται πως κανεις δεν έχει μπει εδώ μέσα όσο έλειπα... καθόλου περιεργο αφού την κρατάω κλειδωμένη... βάζω τα κλειδιά στην τσέπη μογ και ξανά σπρώχνω την πόρτα για να κλείσει. Πατάω ένα διακόπτη στα δεξιά μου και επιτέλους ο χώρος φωτίζεται.... το βλέμμα μου πέφτει σε αυτή τη λάμπα που όσα χρόνια και να περάσουν ίδια θα μείνει... αυτή η λάμπα της 'ανάκρισης'.... πλησιάζω το μεγάλο σιδερένιο γραφείο... παρ όλο που ολα αυτά τα, ο θεός να τα κάνει έπιπλα, πρέπει να είναι δέκαετιας  και βάλε κάτι μέσα μου με εμποδίζει να τα αλλάξω... ολα εδώ μέσα είναι φτιαγμένα από σίδερα... τόσα χρόνια έτσι ήταν... εδώ μέσα έχω περάσει τα χειρότερα αλλά και τα πιο χρήσιμα χρόνια της ζωής μου... χάρη σε αυτό το μέρος κατάφερα να επιβιώσω... να γίνω αυτό που είμαι... κρίμα που έπρεπε να τον σκοτωσω για να το αποκτήσω... υποθέτω αν δήλωνε υποταγή δεν θα έφτανα σε αυτό το σημείο... και παλι όμως  ποιος θα μου εγγυόταν ότι δεν θα ξεσήκωνε κάποιου ειδους πραξικόπημα αν τον άφηνα να ζήσει;.... τα λόγια του.. τα τελευταία λόγια του είναι μέχρι και σήμερα... μετά από 7 ολόκληρα χρόνια χαραγμένα στο μυαλό μου «εφτασε η μέρα που με ξεπέρασες· όσα χρόνια ζούσα δεν ειχα συναντήσει ποτε κάποιον σαν εσένα. Εχεις τόσο μίσος μέσα σου· το σκοτάδι σε τραβάει σε ένα τόσο μοναχικό δρόμο·οι δαίμονες σου είναι τόσο ισχυροί που θα σε καταστρέψουν» και μετά από αυτό.... τίποτα... απόλυτη ησυχια και αιματα στο πάτωμα... παντα όλοι τους έχουν κάτι να πουν... ποτε κανεις δεν πεθαίνει σιωπηλός... άραγε αν ποτε βρεθώ στη θέση τους θα μιλήσω ή θα σωπάσω;...

Κάθομαι στο γραφείο και αφήνω τον γκρι φακελο που φυλαγα μέσα στο δερμάτινο μπουφάν μου πάνω του... ο χώρος είναι μέσα στη σκόνη... κάθομαι στην καρέκλα και ξεκινάω να κοιτάω τις δουλειές μου... όπως το θυμόμουν... έχω προσφέρει σε δέκα μαγαζια προστασία, ήδη έχω υπό την εποπτεία μου αλλά σαράντα και για να δω... τον τελευταίο μήνα τα μισά από αυτά πήγαν να σηκώσουν κεφάλι αρνούμενοι να με πληρώσουν... φαίνεται διαδόθηκε παντού το γεγονός πως 'αποσύρομαι'... ευτυχώς που είχα τον Eric να επιβάλει την τάξη... δεν το πιστεύω τι μαλακιες εκανα... κοιτάζω τα χαρτιά με τις συναλλαγές και απ ότι φαίνεται σε λίγο θα ξεμεινω από όπλα... καταραμένε Λαβάν... η απάτη του επανέρχεται στο μυαλό μου κάνοντας με να τσιτώσω για άλλη μια φορά... κοιτάζω παρακατω και βλέπω πως υπάρχουν κάποιοι διαθέσιμοι έμποροι που θέλουν να συνεργαστούν μαζί μου... αυτές τις δουλειές τις κανόνιζε ο eric μέχρι τωρα αλλά αφού δεν είναι εδώ υποθέτω θα τις δώσω σε κάποιον άλλο αφού πρώτα βεβαιωθώ πως είναι αξιόπιστος... πραγματικά δεν ξέρω από που να ξεκινήσω... είναι τόσα πολλα που έχω αφήσει είτε στη μέση ,είτε δεν έχω ασχοληθεί καθόλου...  νομίζω ένα καλό βήμα θα ήταν για αρχή να κανονίσω να προμηθευτώ όπλα... αφού σκοπεύω να ανοίξω πόλεμο με αυτό το κωλοπαιδο θα χρειαστώ πρώτα εξοπλισμό και δεύτερον αναλώσιμες ψυχές... ποσό μπορεί να μου στοιχίσει η αγορά ακόλουθων;;... θυμάμαι ένα τύπο που συνεργαζόμουν κάποτε μαζί του ο οποίος εκπαίδευε άντρες για να γίνουν μέλη σε σπείρες... άραγε δουλεύει ακόμα ή τον έπιασε η αστυνομία;... σίγουρα πρέπει να πάρω πληροφορίες...  ξεφυλλίζω ξανά και ξανά  τα χαρτιά μου και το βλέμμα μου πέφτει στα λεφτά από τις εισπράξεις... δεν είναι δυνατόν με τις υπηρεσίες που τους προσφέρω να βγάζω μόνο 10εκατομυρια το χρόνο! Αυτό είναι ανήκουστο!... κοιτάζω ξανά τους 'κακοπληρωτές' της λίστας και βλέπω πολλα κωλομπαρα να χρωστάνε τουλάχιστον 10 χιλιάδες ευρώ... αυτό δεν πρόκειται να το αφήσω έτσι...